Nadat voor de meesten de examens gedaan waren, was het alweer tijd voor de volgende mount coach stage: gevorderd alpinisme. Er werd geopteerd voor het Mont Blanc massief vanuit Courmayeur omdat daar met alle condities wel iets te beklimmen valt. Vadim en Sander waren zo verstandig om de week voor de stage al enkele alpiene avonturen te ondernemen samen met Hugo, papa van Sander, waardoor ze min of meer geacclimatiseerd en uitgerust aan de start van de week verschenen. Ze wilden de Spaghetti Tour vanuit Zermatt aanvatten, maar vanwege de overstromingen en het lawinerisico daar gingen ze richting Chamonix, naar de Cabane de Trient, waar ze onder andere de Arête de la Table beklommen. Emma, Kobe, Emile en Kasper reden zaterdag 29/6 op vanuit België. Het gezelschap ontmoette elkaar en de begeleiders An en Sam op de camping Aiguille Noire en praatte bij tijdens een gezellig diner in het voortreffelijke restaurant van de camping. Die avond wordt meteen duidelijk dat tijdens een gevorderde stage meer zelfstandigheid verwacht wordt; An en Sam vragen die avond om de groep de volgende ochtend te brengen richting een bepaald coördinaat met kaart en kompas, klaar om drie dagen en twee nachten in het gebergte te spenderen. Emile en Kasper nemen deze eerste oriëntatieuitdaging op zich. 

Dag 1

Die zondagochtend 30/6 neemt het gezelschap de Skyway lift omhoog tot Punta Helbronner. De mist die daar overal hangt maakt het oriënteren niet gemakkelijk, maar wel des te leerrijker. Emile en Kasper besluiten om de liftkabels van de Helbronner – Midi ‘Panoramic’ verbinding, die nog net zichtbaar zijn, te volgen tijdens het afdalen, om dan op een gegeven moment naar links af te slagen en weer te stijgen op de gletsjer richting het vlakkere deel van de gletsjer tussen de Grand Capucin en de Tour Ronde. Die tactiek werkte uitstekend, afgezien van feit dat er geen stopstrategie was, als Sam en An niet hadden ingegrepen was de groep veel te ver doorgewandeld. Volgende keer in de mist oriënteren we ons dichter naar een zichtbaar herkenningspunt zoals de Grand Capucin, om van daaruit via een nieuwe azimut naar het geplande punt te stappen. Het tentenkamp wordt geïnstalleerd, en daarna begeefd de groep zich richting een grote spalt om de spaltenberging te herhalen. Die nacht meldt het weer van de komende dagen zich aan: temperaturen die schommelen rond het vriespunt met regelmatige neerslag, wat resulteert in een mix van regen & sneeuw. Van hevige wind wordt de groep de eerste nacht nog gespaard.  

Dag 2

Hoewel het originele plan was om maandag 1/7 de Tour Ronde noordwand te beklimmen, werd van dit plan afgeweken om twee redenen: ten eerste zou door de relatief warme nacht de noordwand niet genoeg aangevroren zijn en ten tweede beheersten niet alle teamleden de alpiene voortschrijdingstechnieken voldoende. Er was nood aan herhaling tijdens de welke An en Sam konden ingrijpen en dit werd gedaan op de traverse van de Aiguille d’Entrêves en de Aiguille de Toule. Die nacht bleef qua weersomstandigheden erg gelijkaardig aan de vorige, wat betekende dat ondanks dat de veiligheidstechnieken goed herhaald waren, de Tour Ronde noordwand op 2/7 weeral van de lijst met opties verdween.

Dag 3

Door de aanhoudende regen werd gekozen om langer in de tenten te blijven, daardoor stond de zomerse ochtendzon al op de noordwand van de Tour Ronde, echt geen goed idee om daarin te kruipen dus. De westelijk gelegen Gervasutti Couloir zou nog lang van de zon gespaard blijven, dus ging de groep daarheen om de Tour Ronde zo te proberen beklimmen. In principe was dit een goed plan, maar eens de groep aan de voet van de couloir stond, bleek de bergschrund te groot om zonder tijdrovende, alpiene, gymnastische technieken in de couloir te geraken. De sneeuw die bijgevallen was had de bergschrund niet gedicht, maar wel veel minder compact gemaakt. Om erover te geraken zou gegraven moeten worden naar compactere sneeuw en dat voor heel wat meters, wat wel gedaan zou kunnen worden indien er slechts een twee- of driemanscordée door moest, maar niet met een groep van acht. Daarom werd het plan voor een tweede keer gewijzigd en ging de groep helemaal naar de oostelijke kant om dan de Tour Ronde te beklimmen via de graat traverse. Die graat lag door de aangevroren regen en sneeuw meer mixte dan droog, wat zorgde voor goede tractie met de crampons. Op de graat vorderde de groep vlot, maar door de omzwervingen werd te veel tijd verloren. We besloten om voor de top af te dalen zodat er zeker nog voldoende tijd was om het tentenkamp op te breken, te wandelen richting Helbronner en naar Courmayeur af te dalen met de Skyway lift. Het restaurant van camping Aiguille Noire wacht op ons! Die avond werden de voorbije dagen besproken en de plannen voor de komende dagen gesmeed.

Dag 4

Woensdag 3/7 kon iedereen uitslapen, in de namiddag werd opnieuw de Skyway lift genomen en daar werd deze keer vlakbij het Helbronner punt een tentenkamp opgezet. Op de planning voor de volgende dag stond de beklimming van Mont Maudit via de Kuffner graat. De groep wist het toen nog niet, maar die donderdag 4/7 zou een erg lange dag worden.

Dag 5

Om 1u30 ging bij de meesten de wekker, om 2u30 vertrokken we richting de Kuffner graat. We kwamen op de graat via de directe variant, via de prominente sneeuwcouloir van ongeveer 50°. 

Na een uur klimmen over sneeuw kwamen arriveerden we bij moeilijkere mixed passages, de crux van de route. In het begin leek dit op een korte opstropping, maar achteraf bleek dit langer dan drie uur te duren. Kasper zocht nog links en rechts naar andere opties om de file te omzeilen, maar tevergeefs. De verloren uren braken ons zuur op verder in de beklimming, want de zon had ondertussen van harde, goed dragende sneeuw papsneeuw gemaakt. Hierdoor konden we niet meer simultaan vorderen aan een goed tempo, maar moesten we noodgedwongen lengtes uitzekeren, daardoor duurde alles na de vertraging nog extra lang. Veel later dan initieel gepland topten we uit van de graat, en daar woedde een hevige wind, wat boven de 4000 meter erg kou was, zo koud dat zelfs onze vochtige handschoenen hard bevroren waren. Dankzij de primaloft technologie die Rab in de handschoenen integreert bleven die handschoenen zo toch nog warm. We besloten om daar bij die eerste mogelijke uitweg af te dalen. De afdaling bestond uit een vijftal geïmproviseerde rappels, maar aan de achtergelaten prussiks te zien waren we duidelijk niet de eersten die dit zo gedaan hadden. Omdat we iedereen lieten rappellen op onze touwen die we vast installeerden ging het rappellen gelukkig heel vlot. Zelfs na zo een lange dag met ups en downs sloeg Kobe er met zijn rope access ervaring in om de rappels vlot op te kuisen. Ook de Britse, Ierse en Duitse cordées waren ons dankbaar voor deze uitwegmogelijkheid. Dan volgde nog de afdaling via de Trois Monts route en opnieuw het omhoog wandelen richting Helbronner. Na 20 uur arriveerden we weer bij onze tenten. Wat een avontuur!

Dag 6

Na een lange dag als de Kuffner werdt er de laatste dag besloten om wat langer te slapen en af te sluiten met de Aiguille Marbrées, een beklimming die in vergelijking met het niveau van de dagen ervoor veel gemakkelijker was, ideal om uit te bollen dus. Daarna werd het tentenkamp afgebroken en de lift terug naar Courmayeur genomen.

Bedankt aan Hendrik dat we zijn laptop mochten gebruiken om dit verslag te schrijven tijdens de LUAK summermeet in Ailefroide.

Bedankt aan onze sponsors.