Sinds 2005, de start van Mount Coach doorloopt het project een fantastisch traject. 20 jongeren hebben van de opleiding mogen genieten, samen hebben ze 100den beklimmingen uitgevoerd. En ondertussen heeft ook de 5de groep hun eerste stages achter de rug.
Toch hebben we al enkele ongelofelijke tegenslagen meegemaakt.
Terwijl begin 2009 de derde groep zijn opleiding start bundelen MC1 en MC2 de krachten samen. Enkele klimtrips in de alpen lopen snel uit tot een plan om tijdens de zomermaanden richting Peru te trekken. Uiteindelijk vertrekken eind juni 2009 Hans Mariën, Yannick De Bièvre, Koen De Backer en An Houttequiet naar Huaraz. Deze stad wordt hun uitvalsbasis voor verscheidene beklimmingen in de Cordillera Blanca. Op het programma staan meerdere bergen van rond de 6000 meter. Ishinca, Churup en Alpamayo, zijn enkele bergen die ze van hun lijstje mochten schrappen. Niet via de normaalroute maar langs technisch moeilijkere wegen.
Koen en Hans in het basiskamp van Churup, ©2008 Yannick De Bièvre
Na een maand trekt Yannick verder met zijn vriendin. Op 2 augustus 2009 gebeurt het ondenkbare; Koen De Backer, An Houttequiet en Hans Mariën worden tijdens de beklimming van Tocclaraju’s Westwand geraakt door een afgebroken hangserac die nabij de top rustte. Enkele uren later worden ze onderaan de berg teruggevonden, niemand had de impact en de 400m lange val overleefd…
Zie HIER de foto’s van deze mooie maar intense trip naar Peru.
Nog geen jaar later trekken Sam Van Brempt en Joris Van Reeth naar Alaska. Op het programma staat de beklimming van Mt McKinley, de hoogste berg van Noord Amerika. Dit via de Cassingraat, een van zijn moeilijkere routes. Na 3 weken acclimatisatie op de berg zijn ze klaar voor de beklimming.
Joris en An op de North Inylcheck gletsjer, ©2008
Op 7 juni 2010, na slechts 300m te hebben geklommen slaat het noodlot toe. De relais waar Joris aan hangt breekt uit en Joris maakt een val van 60m. Joris overleefde de impact niet. Sam die ongedeerd is slaagt erin met het lichaam van Joris af te dalen en onderaan de berg op redding te wachten. Na 4 dagen kan hij uit deze penibele situatie gered worden. Het lichaam van Joris bleef achter en is nog steeds niet geborgen…
Zie HIER de foto’s van de expeditie naar Alaska of lees in de post “When Bad Luck Comes in” enkele bedenkingen van Sam. Of kijk de Film van de expeditie
De leegte die ze achterlaten is enorm,… bij famillie, vrienden en Mount Coach. Toch dragen we de herinnering aan al de mooie momenten met ons mee en nemen we ze elke keer terug naar de bergen.
Hans, Koen, An en Joris zouden niet anders willen!
————————————————
Since the start of mount coach in 2005, mount coach trained almost 20 youngsters to experienced alpinists. But we had to overcome two big disasters…
On 2 august 2009, after a successful month, climbing several mountains in the Cordillera Blanca. Koen De Backer, An Houttequiet and Hans Mariën started climbing the West face of Tocclaraju. Almost on top, they were hit by a falling serac, ripping them of the mountain. Nobody survived the fall.
A year later, on the 7th of June 2010, Joris Van Reeth and Sam Van Brempt attempted the Cassin Ridge on Denali/McKinley. Unfortunately, after climbing only 250 meters Joris took a deadly fall in the Japanese couloir. Upon today we still don’t know the exact details of what happened.
The void they leave behind is huge … for the familly, friends and Mount Coach. Nevertheless we carry the memory of all the beautiful moments with us and we carry them every time we return to the mountains.
Hans, Koen, An and Joris wouldn’t want anything else!
MOUNT COACH 
Pingback: What if we forget «
Heel mooi initiatief. Dank je wel.
gedachte dat in mij opkwam was, dat het op een bepaald gebied vergeleken kan worden met legerdienst (wel verplicht maar zelfde gevoel betreffende risico tijdens oorlog). Het enige verschil is dat jullie er zelf voor kiezen met redenen die vele mensen niet kunnen begrijpen/vatten, al wou ik het zelf begrijpen, kunnen en durven langs één kant toch liever niet. Het is voor beide partners hetzelfde, denk ik zelf dan: hopen dat alles goed komt of w. daar niet aan gedacht? En als ik één bepaalde blog lees, dan lees ik dat er velen het wel kunnen navertellen. Dus kies hetgeen waar jij je gelukkig bij voelt want het haalt niets uit iets anders te zoeken dan datgene! Ik blijf het wel heel raar vinden.
Het is nacht. en ik verdwaal naar de mountcoach site… steeds weer kan ik het niet laten dit te herlezen…
jongens en meisjes gaan de bergen in. niet eens op zoek naar iets, laat staan zichzelf, dat hebben ze al lang gevonden.
gewoon opzoek naar goede sneeuw, mooi ijs en het perfecte touwverloop. dan gaat het mis, hebben ze iets gemist? overgeslagen? De regels naast zich gelegd? Nee, gewoon geproefd en even nu, hun lippen verbrand. Ze wisten dat het kon,
dat de tocht onheroepelijk kon zijn. iedere keer weer.
Zalig toch de eerste zon op je hoofd bij de laatste lengte stijl ijs.
light and fast,goed, maar joris, hans, an en koen draag ik bij de volgende klim graag mee.
Het is nacht en ik verdwaal naar de mountcoach site.
Weer is uit het lood geslagen. en alleen maar sorry kunnen zeggen, mss moet ik dit allemaal niet schrijven,
hier hoefd geen tekst, ze hadden dit zoveel beter zelf kunnen navertellen.
Pingback: Primera semana en la Cordillera Blanca | MOUNT COACH
Pingback: Primera semana en la cordillera blanca – Mount Coach 6 – Expeditie Peru