Na ons dagje uit op de courtes waren we op zoek naar iets groters. Welke opties in ons achterhoofd zaten zijn even niet van belang maar ofwel zouden we op 2 dagen niet terug bij de auto geraken, ofwel was de kans groot dat de route droog lag. Na wat wikken en wegen betalen we liever een lift voor een route die beklimbaar is dan onderaan de wand te zien dat we nooit boven zullen geraken.
Les Droites, Richard Cranium Mémorial (IV 5 5c, 800m )
Op de blog van Enrico Bonino kwamen we een tot voordien onbekende route tegen. Richard Cranium Mémorial (IV 5 5c, 800m ) op de Droites, in 1994 geopend door Blanchard en Twight. De route loopt voor een 500 tal meters langs het couloir naar de Col de l’aiguille Verte en volgt dan een lijn goulotten doorheen de noordwand van de Droites.
Avondzon op de Grand Montets
Zaterdagavond naar boven voor een nachtje in het (overbevolkte ) Grand Montets liftstation. Vanaf 1 uur snachts begonnen er mensen te vertrekken onze wekker stond om 3 uur maar juist dan is het eindelijk rustig en slapen we er los door. Een uurtje later worden we wakker en pakken snel ons boeltje om ons uurtje achterstand in te halen.
Tim bij de eerste moeilijkheden
Met de approcheskis dalen we af tot onderaan de wand. Na een 400 meter couloir binden we ons in en klimmen richting de goulotte. Maxime neemt de eerste blok, sneeuwvelden wisselen zich af met leuke goulotten, mixte stukken en steile trappen. Het ijs is behoorlijk dun en vaak klimmen we lengtes simulataan om een goede relais te vinden. Omdat we tegen ‘s avonds naar huis moeten rijden hadden we beslist om de noordwand van de droites terug af te rapellen. Stilaan begin ik me toch af te vragen hoe we dit gaan klaren, 1000m rapellen op abalakovs als er soms zelfs geen 13cm ijsvijs in gaat. Terwijl Tim de volgende blok neemt kan ik me lekker druk maken…
Maxime klimt de laatste moeilijke lengte
Helemaal boven in de wand klimt Tim nog een prachtige lengte waarna de berg platter gaat liggen. Hoewel het volgens de topo maar 300 meter moeilijkheden zijn hebben we er ondertussen al 8 touwlengtes opzitten waarvan enkele simultaan. We klimmen nog een lengte door makkelijker terrein maar een beetje onder de topgraat en wellicht nog een anderhalf uur van de eigenlijke top besluiten we terug te keren zodat we met het laatste licht kunnen rapellen. De eerste rappels doen we nog langs de route, dan volgen we de goulotte van babtistoune om zo snel mogelijk in het centrale couloir af te dalen. Rond 10 uur zijn we terug beneden.
Geen top, maar best een mooie route.
Climbed the Richard Cranium mémorial on the Droites last sunday. We made a fast approach by skis and left them beneath the wall. The main couloir is a mix of firn and soft snow, just before the start of the difficulties there was a bit black ice. Higher up it was really nice climbing, everything was nicely covered up with ice and firn. al dough placing screws wasn’t easy. On a lot of places the ice was thin. We rappelled following the highest part of the route, then followed Babtistoune till the main couloir. Some rappelling places we found back, sometimes we had to make new ones. Look at Enrico Benino’s post for the rappel line.
MOUNT COACH 