Als coach en verantwoordelijke voor Mount Coach, ben ik zwaar aangeslagen door het overlijden van An, Hans en Koen. Het is je ergste nachtmerrie als een mooi project als MC zo kort na zijn ontstaan al te maken krijgt met een dergelijk dodental. De twijfel over doorgaan met MC knaagt dan ook aan me, vooral tegen de komende expeditie met MC3 kijk ik een beetje op. Zal ik nog kunnen omgaan met de risico’s die aan zo’n onderneming vasthangen?

Maar wat me enorm getroffen heeft de afgelopen dagen, tijdens de drie uitvaartdiensten, is de steun van de ouders van An, Hans en Koen. Alsof het niet de ouders waren die ondersteund moesten worden, maar net omgekeerd, het waren de ouders die mij een hart onder de riem gestoken hebben. “Sanne, je mag niet opgeven, wat je voor die jonge mensen doet is goed.”

Ook An, Hans en Koen steken me nog een hart onder de riem. Met gevleugelde woorden beschrijven ze hun visie op gelukkig zijn. An had daar geen woorden voor nodig, zij ging zo al gevleugeld door het leven, een voorbeeld voor haar omgeving.

Gelukkig zijn volgens Hans Mariën:

De meeste dingen worden gedaan om de instrumentele waarde ervan, omdat het nuttig is voor iets anders. Je studeert om een diploma te halen, om genoeg geld te verdienen, om… aan het einde van deze opsomming staat dan het doel van het leven. Gelukkig zijn?
Dat iedereen de vrijheid heeft het doel in zijn eigen leven te bepalen, lijkt me logisch en ik zie (karikaturaal) enkele mogelijkheden:

Piet met de hoed, werkt om geld te hebben voor een grote auto en dure kledij. Dit geeft hem status. Hij moet wel telkens de mode volgen en – in mijn  ogen- wórdt dus geleefd. Daarbij zal het kopen van nieuwigheden hem maar kortstondige voldoening geven. De rest van de tijd is hij weer op zoek naar iets nieuws.

Hetzelfde geldt voor de momentane gelukzoeker, hij zoekt kicks die steeds vorige ervaringen zullen moeten overtreffen om hetzelfde effect te bekomen. Ze leven constant in het verlangen naar meer en beter, wat -boeddhistisch gezien en hier zit wel waarheid in volgens mij – niet tot geluk kan leiden.

Jan met de pet aan de band, werkt om in het weekend op stap te kunnen gaan met vrienden naar de voetbal. Wanneer de ploeg echter niet wint, is Jan ongelukkig. Is het niet dom je geluk te laten afhangen van een voetbalmatch? Kortom, van anderen?

Pol met snor is wereldverbeteraar, is gelukkig als de mensen om hem heen (leerlingen) gelukkig zijn of worden. Hij geniet ervan anderen gelukkig te maken en is dus volledig afhankelijk van anderen.

Als je enkel gelukkig kan zijn door oftewel momentane gelukbrengers, oftewel door afhankelijk te zijn van anderen, wat ik beide nogal goedkoop vind, kan men dan ten gronde gelukkig zijn?
Men is gelukkig als men zich amuseert. Onder vrienden kan lachen, mensen gelukkig maken, tijdens het sporten, kortom als men bezig is.

Maar als ik stil zit, nadenk, zie ik dat al die dingen zo van mij afgepakt kunnen worden en daar ben ik bang voor.

Levensfilosofie van Koen De Backer:

Ik ben compleet bezeten van alle aspecten van de bergen!!! Rotsklimmen, skiën, alpinisme, ijsklimmen,… Mijn leven staat in functie van de bergen, de natuur en bovenal het avontuur. Volgens velen het verkwanselen van kostbare tijd, volgens mij het leiden van een leven dat iets te betekenen heeft!
Het leiden van een leven buiten de lijntjes… dat enorm veel voldoening schenkt!!!

Ik kan nog veel leren van mijn jonge mountcoachers. Het is een eer om met jullie te mogen klimmen.
Sanne