Het koudefront dat boven Europa hing zorgde voor ijs.  Dat er watervallen gevormd zouden zijn was redelijk zeker, maar waar we deze zouden  vinden moesten Joris en ik onderweg nog uitzoeken .  Richting Chamonix zouden we rijden, dat stond al vast. Eens ginder aangekomen bleek dat Cogne wel eens in conditie zou kunnen liggen.  En inderdaad!!! Lillaz Gully waar wij voor kozen was weer een heel avontuur. De eerste lengte,  die bestond uit een stukje ijs,  gevolgd door een tricky plaat met povere afzekering bleek een goede samenvatting voor de rest van de route. Onze mixte skills werden hier zwaar beproefd. hmmm…. we liked!!!

Na even gepolst te hebben bij  de locale gids,  zetten we onze zinnen op cold couloir. We kwamen toe onderaan de couloir, we keken naar boven en zagen veel ijs. Al snel bleek de eerste lengte niet zo eenvoudig. Enkele delicate passages op fragiel ijs brachten Joris naar de eerste relais. Het is duidelijk dat het seizoen nog maar net begonnen is!

We besloten Cogne achter ons te laten en naar Val Ferret te gaan, deze vallei start in Courmayeur en loopt nog wel wat kilometers door richting Zwitserland. Joris had er eerder dit jaar een mooie goulotte gespot.  Door een probleempje met mijn toerskibinding kwam deze geplande zware course niet verder dan een mooi toerskitochtje doorheen Val Ferret. Deze redelijk onbekende goulotte op de petit Mont Gruetta is in conditie en vraagt om beklommen te worden!

Om deze 4daagse af te sluiten nog even langs le fayet gepasseerd voor wat drytolen. En verzuurd waren we!!!