• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Auteur Archief: Tim De Dobbeleer

Rocketmen : A crack, a rack and a pack on the back. The Nose in a day !

14 donderdag dec 2017

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 1 reactie

Tags

Camp 4, El Capitan, Klaas Willems, the nose, Tim De Dobbeleer, Yosemite

Le Nose c’est Là voie icone du yosemite. Ce sont les milles metres que Brad Gobright et Jim Reynolds avalent comme petit déjeuner en 2h19min, la voie que Alex Honold a fait en solo dans sont defi “3 faces in a day” La voie que Lyn hill a fait en libre en 1994 à 5.14a, la voie que des centaines de personnes font chaque saison. Bref la voie la plus connue d’El capitan !
IMG_4918 Lees verder →

Advertentie

Half Dome sous testosterone

10 zondag dec 2017

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Florian Lecocq, Half Dome, Regular north west face, Tim De Dobbeleer, Yosemite

22893969_10214636846260563_3525256821441814724_n

Je me souviens la belle époque quand on etait encore jeune et innocent. Il y’a 7 ans Sam Vandendriessche et moi fesaient un trip d’escalade pendant trois mois sur toute la Côte Ouest de Vancouver à San Francisco. Fin Aout on arrive au Yosemite. Une bonne 40 degrees, plus de touristes qu’au Walibi sur un dimanche aprèm, plein d’emmerde avec la police, bref, on était dégouté ! Pour échapper de ce cirque on décide de se lancer dans Half dome. Un coin tranquil à l’ombre.  Suite à un enchainement des évenements foireux(sac de hissage qui se coince, on se trompe de chemin, des Americains qui font de l’artif et qui n’avancent pas,..) on arrive à big Sandy ledge avec seulement la place pour une personne…. Et un sac de couchage pour nous 2. Le lendemain on arrive au sommet, épuisé ! et pour finir cette ascension en beauté on prend encore le mauvais chemin de descente. Lees verder →

Face Nord des Courtes – Voie des Autrichiens

23 woensdag mrt 2016

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 1 reactie

Tags

Kivik Francois, Les courtes, Marcel Comamala, Tim De Dobbeleer, Voie des Autrichiens

With the good weather bubble persisting over the alps I felt it was time to go out again. Last week Marcello, Kivik and I found ourselves before the Grand Montets cablecar.

After the usual delay of sorting out gear out of a messy van we catched the ben at 9.30 leaving at 10 at the top. We skied down, I broke a ski pole and we started skinning up for the Face Nord des Courtes. Last few weeks we did some big cardio trips, they’ve made me stronger and now I can almost keep up with those 2 skitour rockets, but they still have more men in the engine room shoveling coal !

DSC04917

Copyright Kivik François

Lees verder →

Summer in The Rätikon

05 maandag okt 2015

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Chris Henry, Hannibals Alpstraum, intifada, Lilith, Lucas Nyssens, Olivier Zintz, Rätikon, Schatilla, Sebastien Berthe, Tim De Dobbeleer

De zomer lijkt ondertussen lang geleden. Veel werk en een verhuis naar het Zwitserse St Cergue namen de nodige tijd en energie in beslag de laatste weken. Nu heb ik eindelijk tijd gevonden om terug te denken aan de zomer, zomer in de Rätikon !

The Rätikon dreamteam

The Rätikon dreamteam

Lees verder →

Picos de Europa

04 dinsdag aug 2015

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Amandine Gillard, Cueto Agero, mar de suenos, Pena de fresnidiello, picos de europa, separacion real, Tim De Dobbeleer

We zijn in de voorlaatste lengte van Mar de suenos op Cueto Agero. “ Manana tiempo muy bien” zoals de cafébaas ons de dag ervoor had verteld bleek een lichte vergissing. Na enkele lengtes kwamen grote donkere wolken onze richting uit, de bliksem in de verte geeft felle lichtflitsen en het geluid van de donder is recht boven ons oorverdovend ! 15 meter lager hoor ik kleine pijnkreetjes. Sec ! bloc!!!! J’ai peur !!!Onze eerste multipitch samen is meteen eentje om niet snel te vergeten. Op de top komt toch een glimlach tevoorschijn, alsook een duidelijke quote ” Tim je ne suis pas un mec, je suis une fille….
IMG_2340

Al lang zat ik met het idee om eens naar Picos de Europa te gaan. Foto’s van Naranajo de Bulnes en zijn omgeving doen elke klimmer dromen. De rit naar Arenas de Cabrales bleek langer dan verwacht, maar na de nodige sea, sun en beach stops kwamen we na 2 dagen rijden uiteindelijk toch aan. Een recente topo was niet echt voorhanden dus we besloten het te doen met een verzameltopo van heel het picos de europa gebied.

Pena de Fresnidiello

Pena de Fresnidiello

Verblind door motivatie namen we in Fuente dé de lift omhoog, geladen met zware zaken : eten, slaapmateriaal en klimgerief om 5 dagen in de hut onderaan de Naranjo de Bulnes te kunnen verblijven. Ons plan : van het lifstation heel het plateau traverseren tot aan de hut. Er leek wel nog veel sneeuw te liggen, maar we probeerden. Ons optimisme werd al snel in de kiem gesmoord door enkele toerskiërs die ons kwamen vertellen dat traverseren zonder ski’s of raketten bijna onmogelijk is. Ok, na een moedige poging om een kleine helling heupdiepe sneeuw te overwinnen waren ook wij overtuigd. Er is maar 1 weg : terug naar beneden !

Pena de fresnidiello

Pena de fresnidiello

Na wat verder opzoekwerk bleek dat er nog wel wat te multipitchen viel in Asturias. Een leuke wand was die van Pena de Fresnidiello . Separacion real bood ons 8 leuke en niet al te moeilijke lengtes en brengen je naar de top met zicht op de Atlantische oceaan. Maar het moet gezegd zijnde, we waren niet gekomen om Asturiaanse dallen te beproeven. Avontuur daar hadden we zin in en ja hoor dat vonden we op Cueto Agero!!!!

separacion Real

separacion Real

Laatste lengte van Separacion real, c'est de la dalle!!!

Laatste lengte van Separacion real, c’est de la dalle!!!

ça, c'est le sommet mon gars !

ça, c’est le sommet mon gars !

meh meh meh....j'ai pas mangé du chocolat !

meh meh meh….j’ai pas mangé du chocolat !

Deze 400m hoge kalkwand valt meteen op als je van de Atlantische oceaan richting Potes rijdt. Op een eerste poging werden we geveld door extreme hitte en een acute hooikoortsaanval. Een 2de poging was wel succesvol. Direct de juiste route in onder een stralend blauwe hemel. Het routeverloop is vrij eenvoudig, gewoon de barsten volgen tot boven op de top. Op een gegeven moment stopt die mooie barst wel, gaat die over in een stevige dalpassage om daarna weer netjes verder te lopen. Zowel ik als Amandine proberen deze harde dalpassage op microregletten vrij te klimmen, maar ondanks veel proberen lukt het niet en enkele seconden later heeft bibi enkele airmiles te pakken en is het terug naar Af. Ook Amandine probeert en na wa grappig Waals gevloek “ ça me fout les boulllessss !!!! Slaagt ook zij er niet in om de passage vrij te klimmen. We pikken de draad weer op na de 7a, donkere wolken komen onze richting uit, alsook donder en lichtflitsen.

Mar de suenos, Cueto Agero

Mar de suenos, Cueto Agero

Patagonia in Picos de Euopa

Patagonia in Picos de Euopa

IMG_2335

De sea, sun beach bestemming die cueto Agero een half uur ervoor nog was kreeg nu ineens een Patagoniaans karakter. De max!!! Net op dat moment klimmen we de mooiste hoekversnijding van heel de route. Wat een serieuze storm had kunnen worden bleek uiteindelijk vals alarm. Maar wel reden genoeg om Amandine de stuipen op het lijf te jagen. Eens boven had Cueto Agero meer weg van een nat en mistig Schotland maar deze mist die de bergen omringd maakt het avontuur des te intenser.

Naast klimmen biedt Asturia ook fantastische surfstranden. In het begin was ik wat sceptisch. beuhhhh water, heel de dag nat ! Maar eens rechtstaand op die plank surfend op de golven was ook ik verkocht.

Prachtige stranden langs deze ongerepte kustlijn....Neenee Benidorm das de andere kant van spanje

Prachtige stranden langs deze ongerepte kustlijn….Neenee Benidorm das de andere kant van spanje

San Vincente de la Barquera

San Vincente de la Barquera

naamloos

The Verdon addiction

12 zondag apr 2015

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Gorges du Verdon, Hellfest, Hold up mental, Kallistée, La demande, Mingus, Olivier Zintz, Tim De Dobbeleer, Ula

De Gorges du Verdon ! Het wordt een echte traditie met pasen. Als Maurice de campinguitbater s’ochtends verhalen komt vertellen van “a l’epoque” en als daarbovenop zotte Marco in zijn boxerschort en met een lege fles pastis uit zijn caravan komt gestapt dan lijkt het of je nooit bent weggeweest.
IMG_1071

De net uitgebrachte topo, 50 ans, 500 voies dans le verdon is een enorme verbetering ten opzichte van de vorige  en geeft met zijn duidelijk routebeschrijf veel inspiratie om nieuwe dingen te gaan proberen. Samen met Olivier Zintz had ik in Freyr al plannen gemaakt om er een week op uit te trekken met 1 doel voor ogen : 1 week smullen van de Verdoniaanse kalk

Hold up Mental

Hold up Mental

“En dus voila” zoals Olivier dat zo schoon kan zeggen. Wij aanbeland in de verdon en meteen onze tanden in Hold up metal gezet. “Pas dégeulace hein!!!” Met deze wijze woorden sluiten we een eerste mooie klimdag af. De dag erna klimmen we nog Hellfest, wederom een route met een opeenvolging van mooie lengtes, en in tegenstelling tot veel andere routes rijkelijk bezaaid met haken. Een aanrader voor de beginnende multipitcher die nog wat moet wennen aan de Verdon Gazzzzz.

Hold up mental

Hold up mental

Hold up mental

Hold up mental

Hellfest

Hellfest

Een paar maand geleden, tijdens het doorbladeren van de topo kwam ik Mingus tegen. “la plus dure de l’escales “ Een route recht door de impressionanate wand van Escales en een opeenvolging van stevige lengtes tot 8a. In 1994 voor het eerst a vue vrijgeklommen door Lynn Hill, een toch wel markante beklimming die in die tijd ietwat onopgemerkt is voorbijgegeaan. Het duurde niet lang om Olivier te overtuigen en al snel stonden we met portaledge en Haulbag onderaan de route. Na een nogal late start en wat problemen om de haulbag van grond te krijgen geraken we een goed stuk in de namiddag toch vertrokken. De eerste 6c+ gaat er vlot door, voor de 7b nadien moet ik al eens een stevige contractie doen van de biceps en voor de 8a op micro regletten zij de vingers nog niet helemaal opgewarmd. Maar wat een prachtige lengte. We besluiten de portaledge te installeren bovenaan de relais van de 8a en de lengte in de avond onder een licht briesje wat uit te werken. Al snel gaan al de passen. Net als ik dacht hem in de pocket te hebben….zip!!! slippertje. Nondedju!!! Gezien de scherpte van de grepen zou nog een poging niet echt verstandig zijn met al de resterende lengtes nog in het verschiet. We vallen die avond in slaap in de portaledge met een fantastisch zicht op de Gorges, rondom ons circkelen nog enkele gieren en we genieten van onze eenvoudige portaledge maaltijd onder een ondergaande zon. Que ce que c’est beau la vie !

Le crepi du Mingus : 8a

Le crepi du Mingus : 8a

Alé Oli !

Alé Oli !

SONY DSC

Portaledge life

Portaledge life

Die ochtend doen we allebij toch nog een poging in de 8a. Een groot succes houden we er niet aan over, een explosie in de onderarmen, en een brandend gevoel in de vingertoppen wel ! Allright, en de dag is nog maar net begonnen !

L8 : La douleur commence !

L8 : La douleur commence !

SONY DSC

oepss foutje in de navigatie

oepss foutje in de navigatie

De weg naar boven is een traag maar gestaag proces. L4 is een continue 7a die door een net iets minder compact deel van de wand loopt, een mooie lengte? daarover zijn de meningen verdeeld. maar unaniem kunnen we besluiten : interessant!!! De 7b+’en volgen elkaar op. De 7b+/c van L7 “l’alchemie de la douleur” zoals Stephane Benoïst dat zo mooi beschreef is ongetwijfeld de mooiste en klimmen we allebij a vue. Daarna maken we een klein foutje, we gaan te veel naar rechts en zitten plots in le voyage. Maar dit euvel werd snel opgelost door enkele interessante touwtechnieken en al snel zijn we back on track. De ambiance naar boven toe wordt ook alsmaar beter. Uiteindelijk eindigen we in een 7a+ dak, met 300m gazzz onder de voeten en met zicht op heel de route!

L9 : la fatigue commence

L9 : la fatigue commence

Laatste 7a+ door het dak

Laatste 7a+ door het dak

Petite entrainement pour Oli Zintz

Petite entrainement pour Oli Zintz

Wat een een ontlading als we om 7 u s’avonds eindelijk de klimschoenen kunnen uitdoen na 8 uur klimmen op micro-regletten. Uiteindelijk zijn er maar 3 lengtes die we net niet kunnen vrijklimmen. 1 ding is zeker ! we keren terug want een volledig vrije beklimming wacht. Op de rustdag doen we ons nog te goed aan de 3 lengtes van “les grimpeurs se cachent pour vomir”. Nog een leuk projectje was de linkup van La demande en Ula. 2 lange logische lijnen die de barsten volgen op de wand van l’escales. In een roundtrip van 7 uur staan we na 26 lengtes en 2 keer rapellen terug aan de auto.

Omdat voetsteunen optioneel zijn !

Omdat voetsteunen optioneel zijn !

IMG_2059

perfect tree belay on Kallistée

perfect tree belay on Kallistée

7b kallistée

7b kallistée

Om nog eens alles uit onze tere lijfjes te persen sloten we onze week in de Verdon af met Kalliste. Een route die zowel het powerbeest als de technische klimmer zal bekoren. De laatste lengte, een 7a+ door een dak, zorgt ervoor dat de voorarmen nog eens goed vol lopen met zuur. Nog wat krampen en wat gekreun later komen we boven met een enorm voldaan gevoel.

Hold up mental 7b 160m
Hellfest 7a 260m
Mingus 8a 300m
les grimpeurs se cachent pour vomir 7c 100m
Ula 6b 300m
La demande 6a 330m
Kallistée 7b 250m
naamloos

Changing minds : Pakistan into Greenland. Getting to the wall in Tasermiut.(first part)

08 woensdag okt 2014

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 1 reactie

Tags

britisch route, Greenland, Siebe Vanhee, Tasermiut, Tim De Dobbeleer, War en poetry

Het Karakorum gebergte,…..een droom voor elke klimmer die op zoek is naar grote granieten wanden, sneeuw en ijs. Al lang spookte het idee door men hoofd om ernaar toe te gaan en begin dit jaar besluiten Siebe Vanhee en ik om een ticket te kopen en aan de voorbereidingen te beginnen. Al snel kunnen we David Leduc overtuigen om mee te gaan en even later sluit diens Colombiaanse klimmaat Jairo Bogota nog bij ons aan.

Our initial K7 plan

Our initial K7 plan

Aanvankelijk baarde de politieke situatie ons weinig  zorgen, ok Pakistan is een gevaarlijk land en sinds de aanslag vorig jaar op het Nanga Parbat basecamp is de schrik om in de handen te komen van gewapende militanten bij veel klimmers toegekomen. Maar we zoeken veel op, doen navraag bij klimmers die al veel in Pakistan geweest zijn en daaruit is 1 ding duidelijk. Charakusa is relatief veilig vanwege zijn geïsoleerde ligging en de vele militaire posten die je door moet.

Half juni breken er plots weer onrusten los, een aanslag op de luchthaven van Karachi. Op zich baart dat ons weinig zorgen want wij vliegen op Islamabad en dat is er wel een eind vandaan. Wat ons wel zorgen baart zijn de rebellen die plots weer actief dreigen te worden in de streek rond Gilgit Baltistan,  waar wij naartoe gaan. Pffff…. Is het nog wel veilig? Pakken we niet te veel risico? Twijfels slaan toe en onze gedachten switchen heel de tijd. Wel gaan, niet gaan, wel gaan, niet gaan…. Een vermoeiende periode met redelijk wat stress, zeker omdat je nog veel geregeld moet krijgen en niet zeker weet of je wel zal kunnen gaan.

Niet veel later krijgen we nog een mail van FOD buitenlandse zaken die ons echt afraden om te gaan en ons bang maken met aanslagen, kidnappings,… Ook zal België geen losgeld betalen in geval van ontvoering.  Op zich is het normaal dat zij een reis naar Pakistan afraden,  en ze doen dat voor elk land met conflicten waarschijnlijk. Die mail kunnen we nog negeren, maar het zijn vooral familie en vrienden die zich vragen beginnen te stellen.

Soms donkere gedachten, dan weer optimistisch en positief. Het gaat nog een week hevig te keer in onze hoofden voor we uiteindelijk beslissen om niet te gaan.  Op een expeditie moet je vertrekken met een leeg hoofd en positieve gedachten, alleen op die manier kan je volgens mij je doel verwezenlijken.  Het was een moeilijke maar correcte beslissing, voor onszelf, maar vooral naar familie en vrienden toe. David neemt de beslissing om deze zomer nog in de alpen te blijven en voor Jairo is het ook te moeilijk om nog van plannen te veranderen.

Maar daar sta je dan plots met zen tweetjes. Alles geregeld, sponsoring bij elkaar gesprokkeld en eigenlijk gewoon klaar om op het vliegtuig te stappen. Maar het grote doel dat je 2 weken ervoor nog had is plots weg ! Het lijkt of al die weken planning ervoor allemaal voor niets zijn geweest. Het doet te veel pijn om gewoon thuis te blijven. Al snel beginnen we naar nieuwe gemakkelijk te plannen mogelijkheden te zoeken. Groenland ! goedkope vliegtuigtickets, geen permits, geen visa. Nog geen week na we beslist hebben om niet naar Pakistan te gaan hebben we al een nieuw doel. Het voelt goed om terug iets te hebben waarvoor je kan gaan.  Om het alles wat extra pit te geven besluiten we om 2 opblaasbare kajaks te kopen om ons zo te kunnen verplaatsen. Op aanraden van  enkele specialisten rijden we naar de grootste kanoshop in de Benelux. “Welke kajak is geschikt om en ons en 200kg klimmateriaal en eten te kunnen dragen?” vraag ik met een lichte twijfeling aan de verkoper. Hij fronst zijn wenkbrauwen ! wat  volgt zijn enkele uren testen, meten, gewichten afwegen. Een vlot verkooppaartje van Siebe zorgt ervoor dat we tegen het eind van de namiddag buiten stappen met 2 -2persoonskayaks. De sevylor Colorado ! Een simpele stevige boot ontworpen om zwaarlijvige amerikanen  over de rustige wateren van de Colorado rivier te laten varen. Ideaal voor ons, tezamen met een hoop eten en klimgerief goed voor 200kg.

Ulamertosruaq !

Ulamertosruaq !

Half juli arriveren we in Narsarsuaq. Omdat we 2 dagen moeten wachten op een boot die ons naar Nanortalik brengt lijkt het ons een goed plan om onze nieuwe marchandise al eens te testen. Het is een hilarisch moment als we plots vertrokken zijn om het 5km brede fjord vol met ijsbergen over te steken.  Zowel Siebe als ik zijn stevig onder de indruk ! het varen naast gigantische ijsbergen en de mogelijkheid dat er elk moment een walvis uit het water kan komen geeft een machtig en tegelijk heel spannend gevoel. Als we die avond onze tent opzetten en kunnen genieten van vers gevangen vis en mosselen kunnen we bijna niet geloven in wat voor een prachtige plek we zijn belandt. Zoals te lezen is op de flyers van het toerist  office : Greenland what a wonderfull place !

Typical Greenland house

Typical Greenland house

enjoying what Greenland has to offer : fish and mussels !

enjoying what Greenland has to offer : fish and mussels !

excitement !

excitement !

There's no better place to test a kayak

There’s no better place to test a kayak

Arctic Char !

Arctic Char !

In Nanortalik beseffen we dat het transport naar de plek van waaruit wij met de kano’s willen vertrekken nogal duur zal uitdraaien, en de kliminfo die we gehoopt hadden in het toerist office te vinden is ook nogal bekrompen, daarenboven hebben we een gigantische kater omdat enkele locals de dag voordien maar niet konden stoppen met trakteren. Plots is alles veel minder rooskleurig dan gehoopt.

Na wat rondvraag in het dorp stuit ik op 3 Noorse Zeilers die met hun boot een trip door Groenland maken. Jackpot ! De dag nadien zijn we al met hen onderweg naar Tasermiut fjord, Al was dit niet het aanvankelijke plan. Maar soms moet je kansen die op je afkomen gewoon grijpen. Het komt hard aan als we na 2 dagen luxueus varen plots gedropt worden in klosterdalen. Daar staan we dan met 200kg materiaal, terug aangewezen op onszelf en op  de hopelijk betrouwbare sevylor collorado.C'est parti !

C’est parti !

DCIM100GOPROIMG_0235

Markus, the captain !

Markus, the captain !

the sweets artic cruiser

the sweets artic cruiser

Dagelijkse hygiëne !

Dagelijkse hygiëne !

We maken een depot in de klosterdalen vallei en de volgende dag onderwerpen we onze kajaks aan hun eerste echt test : een 5km lange tocht op de wateren van de tasermiut fjod  tot onderaan de impressionante wanden van ulamertorsuaq en nalumertorsuaq. Daar zetten we ons basiskamp op en vervoegen we een team van, 4 luxemburgers en 2 duitsers.  We moeten dikwijls lachen met de Luxemburgers als ze weer eens in hun donkere grot zitten te wachten. Het lijkt erop dat deze 4 kerels van middelbare leeftijd eerder op een” ik wil weg van men vrouw trip” zijn dan een klimexpeditie. Het weer is schitterend en de temperatuur is ver boven onze verwachtingen. De dag erop lopen we richting nalumertorsuaq zonder topo of enige andere informatie. De wand ziet er stijl uit en in het midden loopt een logische lijn. Van  ver kunnen we niet echt zeggen hoe hoog de wand is dus we nemen alles mee om enkele dagen op de wand te kunnen verblijven. Portaledges, haulbags, water. Hoe dichter we naderen hoe meer het erop lijkt dat we de lijn die we op het oog hebben wel in 1 dag kunnen doen. Dus al snel laten we bivakmateriaal en portaledge halverwege. Na 5 lengte in de wand lijkt ook de haulbag een overbodige luxe. Back to Fast en light ! Heerlijk ! De ene handjam na de andere wisselt elkaar af en ongeveer halfweg is ons vel door de scherpe graniet al helemaal opengereten.

stilte na de storm

stilte na de storm

splitter time !

splitter time !

Nalumertorsuaq

Nalumertorsuaq

Maar wat een rotskwaliteit ! als de zon lager aan de horizon komt te staan denken we er bijna te zijn…Tot ik Siebe ineens hoor brullen 30 meter boven mij . Dan is duidelijk dat de crux nog moet komen. En wat voor één ! “handjam corner into full-body turnaround finger splitter” lijkt mij de beste manier om deze 5.12b passage te omschrijven. 2 eenvoudigere lengtes later is onze eerste top binnen via the Britisch route(VI 5.12+ 19 pitches, 600m). Raaccckkkkk!!!!  De dag nadien verschiet ik even als Siebe met aankijkt en blijkt dat 1 oog 5 keer dikker is dan het andere. We leggen dit unieke moment vast op foto en daarna dalen kwasimodo en ik verder af richting BC
IMG_0393IMG_0408

the crux pitch

the crux pitch

Jahhhhh!!!!!

Jahhhhh!!!!!

Siebe "Big Eye"Vanhee

Siebe “Big Eye” Vanhee

In het basiskamp doen we ons zo goed als elke dag te goed aan verse vis en mosselen.  Als je iets leest over Groenland gaat het meestal over Tasermiut fjord. Het is zowat  het meeste ontwikkelde en gemakkelijkste te bereiken gebied van heel zuid Groenland. Vele expedities hebben van Nalu en ulmertosrsuaq  een soort van Yosemite gemaakt. De relais bestaan meestal uit 2 haken, wat zowel  zekeren, haulen als rapellen safe en gemakkelijk maakt. Het avontuur waar wij voor kwamen gaat zo een beetje verloren, maar bon het toeval wil dat we gratis tot hier konden liften met de zeilboot en dit is een perfecte plek om al de big-wall technieken nog eens op de frissen.

ulalala !

ulalala !

Slabby start

Slabby start

Via de Luxemburgers vernemen we dat War en Poetry (VI 5.12c 31 pitches, 1000m) naast moby dick één van de beste vrijklimroutes is op de 1200m hoge wand van ulamertorsuaq, met veel offwidth’s …interessant ! Op het daleuze begin van War en poetry wordt onze nieuwe haulbag stevig opengereten. Het is leuk klimmen op knobs, flakes en andere soms bizarre feautures. Na 15 lengtes zetten we ons portaledge kamp op en genieten van onze vriesdroogmaaltijd met een fantastisch zicht op de fjord en de immense ijskap. Siebe is “the wall live” duidelijk nog niet verleerd, voor mij is het nog wat wennen en men eerste “shit off the wall” verloopt een pak minder gracieus als eerst gehoopt.

a l'attack !

a l’attack !

IMG_0512IMG_0446IMG_0527

Siebe shows me how it's done : the perfect sunset shit !

Siebe shows me how it’s done : the perfect sunset shit !

Een 7a+ en 7b+ zorgen voor een goede opwarming de dag nadien en we komen op het punt war de poetry overgaat in WAR. De barsten openen zich : offwidth size voor zover we kunnen zien. Zalig om nog eens goed te squeezen te brullen en te kreunen. We hebben alles mee om enkele dagen op de wand te kunnen blijven en na de 2 prachtige fingersplitter cruxlengtes op het einde van dag 2 zetten we ons 2de kamp op. En wat voor één !  Wat een leegte onder ons. Op z’on momenten besef je waarom je al die moeite doet om lengte na lengte dat dik vet varken van een haulbag omhoog te trekken. Windstil, 15 graden en geen wolkje aan de lucht. Waw dit is echt genieten ! Met nog 5 lengtes te gaan de dag erop laten we de haulbag achterwege.  Tegen de middag zijn we op de top van ulamertorsuaq, hebben we alle lengtes vrijgeklommen en is de 2de top in de sacoche.

second bivy

second bivy

War !

War !

Siebe enjoying himself

Siebe enjoying himself

Perfect 7b splitter

Perfect 7b splitter

IMG_0556IMG_0553

What to ask more for a last pitch....50m handjams

What to ask more for a last pitch….50m handjams

yaaaahhhh!!!!!

yaaaahhhh!!!!!

Zoals gepland verlaten we 3 dagen later het basiskamp en beginnen we aan luik 2 van de expeditie. De grote oversteek ! Daarover binnenkort meer.

Zonder hulp van sponsors was deze trip niet mogelijk geweest.
Dank aan : Petzl, North Face, Millet, care plus, Trek n’eat, Klean Kanteen, K2, Avventura, Five Ten, Julbo, Brunton, Kbf, kayakshop Arjan Bloem en Bvkb.

naamloos

 

 

 

 

 

 

 

Paddle to the wall : Greenland kayak-climbing expedition !

13 zondag jul 2014

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 4 reacties

Tags

cape farwel, Greenland, Siebe Vanhee, Tasermiut, Tim De Dobbeleer

Op een dag gingen 2 jonge belgische klimmertjes naar een kanoshop in Nederland….. Ze kochten 2 oplaasbare kayaks en reden terug naar België. In hun hoofd hadden ze een strak plan. Klimmen, kayakken,….euhhh Groenland?
tasermutWat is het plan? Deze zomer zullen Siebe Vanhee en ik (Tim De Dobbeleer) 2 maanden door de fjorden van Zuid-Groenland varen op zoek naar nieuwe onbeklommen wanden en lijnen. Neen, niet met een zeilboot maar met 2 kayaks volgestouwd met materiaal. De draagcapaciteit van de kayaks zou voldoende moeten zijn om onze 200kg materiaal boven water te houden, dat is ons toch verteld !

kayak

We zullen de hele tijd in volledige autonomie leven, en om onze ervaringen te delen zullen we regelmatig met onze sateliettelefoon updates geven over de stand van zaken op onze facebookpagina.

Veel dank ook aan onze sponsors want zonder hun is dit avontuur niet mogelijk.

Merci : Petzl, North Face, Millet, care plus, Trek n’eat, Klean Kanteen, K2, Avventura, Five Ten, Julbo, Brunton, Kbf, kayakshop Arjan Bloem en Bvkb

Let’s go !!!!

 

 

 

 

 

Le soleil a rendez vous avec la lune

13 zondag jul 2014

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Bruno Schoenmaekers, Chamonix, Etienne Journet, le soleil a rendez vous avec la lune, Tim De Dobbeleer

Met een zere nek en tintelingen in de voorarmen dacht ik dat de bergen mij wel goed zouden doen. Zo vertrok ik 3 weken geleden naar Chamonix met Bruno Schoenmaekers. Een wisselende meteo deed ons afwijken van ons eerste objectief : De freney pijler. In de plaats daarvan kozen we voor envers des aiguilles,  nooit een slechte keuze….toch?

Ahhh.......Chamonix

Ahhh…….Chamonix

Etienne Journet, een sterke fransman uit Lille en een geroutineerd Freyr klimmer vergezelde ons. Het deed deugd om de longen wat zuurstof te geven in plaats van de vuile dieseldampen die ze elke dag tijdens mijn werk te verwerken krijgen. Zoals altijd voelde het weer geweldig om in de Envers hut toe te komen. Schoenen uit, kaas en worst boven halen en een koude panache voor Bruno zijn verjaardag. Zalig ! Omdat het nog maar 3 uur in de namiddag was vertrokken we nog voor Pasang, de retour de L’everest( Tour Verte)een 8 tal lengtes easy cruisen om terug wat aan het graniet gewend te geraken.
IMG_32632

Common Etienne, Crack it !!!

Common Etienne, Crack it !!!

6c, très chouette enfet

6c, très chouette enfet

Bruno the dulfer King !

Bruno the dulfer King !

De dag nadien staan we op tijd op voor le soleil a rendez vous avec la lune op de Grépon. Gelukkig had ik Bruno en Etienne kunnen overtuigen om niet in het holst van de nacht te vertrekken, maar enkele uurtjes later om 6 uur s’ochtends.  Zo kon ik nog enkele uurtjes rustig blijven liggen. Hoe meer slaap hoe beter me dunkt !

ah..... little rest before the storm

ah….. little rest before the storm

une fille?.... neen ! Etienne die zijn nagels gelakt heeft. Speciaal die fransmannen

une fille?…. neen ! Etienne die zijn nagels gelakt heeft. Speciaal die fransmannen

A fond la caisse les filles !

A fond la caisse les filles !

IMG_33162

Na 15 min op de gletsjer stappen van aan de hut staan we al aan de start van de route. Bij het aandoen van de schoenen merken we dat Etienne zijn nagels gelakt zijn. Bruno en ik kijken bedenkelijk naar elkaar “ Attention ! le petit janette français est la “  zeg ik nog.  Alez c’est parti les filles ! 25 lengtes doemen voor ons uit, maar de top die zien we niet, wolken met regen en sneeuw dat wel. Op zich baart ons dat weinig zorgen. We gaan ervoor en we zien wel waar we eindigen.  Over het algemeen is de route niet echt moeilijk, de behaking  goed en het routeverloop niet al te ingewikkeld. Naar het einde toe komt de wind wel opzetten, de regen wordt harder en de rots wordt langzaamaan natter en natter. De route krijgt nu wel ineens een extra uitdaging. Hevige sneeuwval zorgt voorverkleumde handen en pijnkreten maken het sufferfest compleet.  Etienne heeft blijkbaar minder last van de koude  dan Bruno en ik en klimt de 2 laatste 6B lengtes tot op de top van de Grépon. Bruno en ik trekken onze woorden van “le petit janette français” terug en volgen Etienne met veel afzien en gekreun.
IMG_33092IMG_33192

Om 17u s’avonds staan we op de top van de Grépon, de meeste mensen rapellen de route, maar wij hadden besloten om crampons en ijsbijl mee te pakken en zo de graat van de Grépon af te klimmen en richting Chamonix over de nantillons gletsjer af te dalen. Ons plan bleek met de huidige condities iets complexer dan aanvankelijk gedacht. Maar we hebben geluk, een uurtje later klaart het op. Eindelijk is duidelijk waar we ons exact bevinden.
IMG_33272

Zalig om hier te zijn te midden van al die scherpe pieken bedekt met een dun laagje sneeuw. De sneeuw maakt het afdalen van de graad eigenlijk een pak gemakkelijker en op de nantillons gletsjer lijken al de losse stenen vastgevroren. Op warme zomerdagen sta je hier voor een vuurpeleton van losse stenen. Een te mijden plek dus. Maar met de huidige condities, perfect ! Daarna lopen euhhh….sprinten we nog even onder de seracs van de gletsjer door.  Zonder al te veel na te denken en royaal veel rustpauzes belandden we terug aan het montenvers station. Ieder van ons is stikkapot en uiteindelijk is het 3 uur s’nachts als we beneden in Chamonix een vergebakken stukje Kiche naar binnen werken.

Nu tijd voor een nieuw objectief. Iets met big walls, kayaks, ijsbergen,…. Groenland!!! Straks meer daarover.

Sinds kort heb ik ook enkele sponsors die me steunen bij volgende klimtrips.

Heel veel dank aan : K2, Petzl, Millet en Julbo !
naamloos

Zion : Where the adventure begins !

21 donderdag nov 2013

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Erik Borghans, Immaculate conception, Iron Messiah, Monkeyfinger, shun's butress, Sprindale, Tim De Dobbeleer, Zion

Zion bij avondlicht

Zion bij avondlicht

Via Nate Brown. Een amerikaaanse klilmmer met een nogal uitgesproken en plat amerikaans accent hadden Erik en ik vorig jaar horen vertellen over Zion.  Nate was lovend. Meermaals vielen de woorden awesome, incredible, best place on earth….ma bon zoiets moet je bij Amerikanen altijd met een korreltje zout nemen.
IMG_0226
Hoe dan ook, na Indian Creek was het tijd voor iets langer. Zo belandden Erik en ik 10 dagen geleden in Springdale. De uitvalsbasis van alle beklimmingen en het laatste dorpje dat je tegenkomt voor je het park binnenrijdt. Het avondlicht zorgde voor een prachtig kleurenspel op de okerkleurige rotsen en de grote wanden zagen er veelbelovend uit.

3de lengte van Iron Messiah

Erik enjoying himself in de 3de lengte van Iron Messiah

Iron Mesiah leek ons een goede opwarmer en zeker niet te moeilijk om als eerste route te proberen. Als snel bleek de rots niet even sterk als in Indian Creek en dat zorgde voor de nodige twijfels hier en daar. Regletten die afbreken, voetsteunen waar je niet durft op te gaan staan en grote blokken die soms net iets te veel bewegen.  Buiten dat, een leuke opwarmer en een goede route om te wennen aan de stijl.
IMG_0274

Iron Messiah

Immaculate conception

Immaculate conception de dag daarop was een heel ander verhaal. Achh….het zijn toch maar 6 lengtes, net iets te lang blijven hangen in de coffiebar , net voor de middag vertrokken. Alaise aan de falaise ! We zaten duidelijk nog in dat rustige Indian Creek ritme. De eerste lengte is min of meer een handbarst dus die gaat nog vlot, daarna begint het : een los schelleke, en nog een los schelleke en nog eentje…. Het  was “grimper avec une carotte dans le cul “ zoals de fransen dat zo mooi kunnen zeggen. Niet echt ontsnappen dus !  Op het einde klimt Erik nog even fout en uiteindelijk is het net niet donker als we boven zijn.  Het plan om de dag erna “Big Lebowski” te doen (de langste route van Zion) werd al snel bijgesteld en vervangen door een nieuw plan : Burgers eten en de rest van de Canyon verkennen. Een strak plan zo bleek later anders hadden we nooit die prachtige lijnen als shun’s butress en monkeyfinger gevonden.

la bonheur est simple

la bonheur est simple

 De foto van Andrew burr  in de voorlaatste lengte van shun’s butress toont een prachtige splitter crack. Un must-do als je in Zion bent volgens locals. Dus zo ook voor ons. De eerste5.12a  lengte was meteen een knaller, mijn trage ochtendlijfje raakte meteen chaud, bien bien chaud !!! Daarna een leuke chimneylengte en als kers op de taart een fingers to hands splitter om zo op de top van shun’s butress terecht te komen.

Erik in de eerste lengte van Shun's Buttress

Erik in de eerste lengte van Shun’s Buttress

Laatste lengte shun's buttress

Laatste lengte shun’s buttress

IMG_2925De dag erna was die andere klassieker : Monkeyfinger aan de beurt. De 5.12b vingerbarst in de 5de lengte stak al vanaf het begin mijn ogen uit, maar om daar te geraken was het eigenlijk best wel nog  interessant klimmen. Een stevige 5.12a stemminglengte gevolgd door een dakje met een pas die ik beter kan beschrijven als “ mono-chimney-jeté move” dan nog een bizarre 5.11b in een hoek om uiteindelijk bij de perfecte vingerbarst toe te komen. Even vingers stevig klemmen, enkele cams inrammen, springen naar een handjam en op het einde nog wat door het zand ploeteren. All free, that’s how it should be !
IMG_0285

5.12b fingercrack

5.12b fingercrack

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

← Oudere berichten

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors







25













25

Mount Coach

Onze sponsors

Blog op WordPress.com.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • MOUNT COACH
    • Doe mee met 119 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • MOUNT COACH
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....