• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?
  • Mount Coach 6 Expeditie – Cordillera Blanca

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Tag Archief: Siebe Vanhee

Changing minds : Pakistan into Greenland. Getting to the wall in Tasermiut.(first part)

08 woensdag okt 2014

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 1 reactie

Tags

britisch route, Greenland, Siebe Vanhee, Tasermiut, Tim De Dobbeleer, War en poetry

Het Karakorum gebergte,…..een droom voor elke klimmer die op zoek is naar grote granieten wanden, sneeuw en ijs. Al lang spookte het idee door men hoofd om ernaar toe te gaan en begin dit jaar besluiten Siebe Vanhee en ik om een ticket te kopen en aan de voorbereidingen te beginnen. Al snel kunnen we David Leduc overtuigen om mee te gaan en even later sluit diens Colombiaanse klimmaat Jairo Bogota nog bij ons aan.

Our initial K7 plan

Our initial K7 plan

Aanvankelijk baarde de politieke situatie ons weinig  zorgen, ok Pakistan is een gevaarlijk land en sinds de aanslag vorig jaar op het Nanga Parbat basecamp is de schrik om in de handen te komen van gewapende militanten bij veel klimmers toegekomen. Maar we zoeken veel op, doen navraag bij klimmers die al veel in Pakistan geweest zijn en daaruit is 1 ding duidelijk. Charakusa is relatief veilig vanwege zijn geïsoleerde ligging en de vele militaire posten die je door moet.

Half juni breken er plots weer onrusten los, een aanslag op de luchthaven van Karachi. Op zich baart dat ons weinig zorgen want wij vliegen op Islamabad en dat is er wel een eind vandaan. Wat ons wel zorgen baart zijn de rebellen die plots weer actief dreigen te worden in de streek rond Gilgit Baltistan,  waar wij naartoe gaan. Pffff…. Is het nog wel veilig? Pakken we niet te veel risico? Twijfels slaan toe en onze gedachten switchen heel de tijd. Wel gaan, niet gaan, wel gaan, niet gaan…. Een vermoeiende periode met redelijk wat stress, zeker omdat je nog veel geregeld moet krijgen en niet zeker weet of je wel zal kunnen gaan.

Niet veel later krijgen we nog een mail van FOD buitenlandse zaken die ons echt afraden om te gaan en ons bang maken met aanslagen, kidnappings,… Ook zal België geen losgeld betalen in geval van ontvoering.  Op zich is het normaal dat zij een reis naar Pakistan afraden,  en ze doen dat voor elk land met conflicten waarschijnlijk. Die mail kunnen we nog negeren, maar het zijn vooral familie en vrienden die zich vragen beginnen te stellen.

Soms donkere gedachten, dan weer optimistisch en positief. Het gaat nog een week hevig te keer in onze hoofden voor we uiteindelijk beslissen om niet te gaan.  Op een expeditie moet je vertrekken met een leeg hoofd en positieve gedachten, alleen op die manier kan je volgens mij je doel verwezenlijken.  Het was een moeilijke maar correcte beslissing, voor onszelf, maar vooral naar familie en vrienden toe. David neemt de beslissing om deze zomer nog in de alpen te blijven en voor Jairo is het ook te moeilijk om nog van plannen te veranderen.

Maar daar sta je dan plots met zen tweetjes. Alles geregeld, sponsoring bij elkaar gesprokkeld en eigenlijk gewoon klaar om op het vliegtuig te stappen. Maar het grote doel dat je 2 weken ervoor nog had is plots weg ! Het lijkt of al die weken planning ervoor allemaal voor niets zijn geweest. Het doet te veel pijn om gewoon thuis te blijven. Al snel beginnen we naar nieuwe gemakkelijk te plannen mogelijkheden te zoeken. Groenland ! goedkope vliegtuigtickets, geen permits, geen visa. Nog geen week na we beslist hebben om niet naar Pakistan te gaan hebben we al een nieuw doel. Het voelt goed om terug iets te hebben waarvoor je kan gaan.  Om het alles wat extra pit te geven besluiten we om 2 opblaasbare kajaks te kopen om ons zo te kunnen verplaatsen. Op aanraden van  enkele specialisten rijden we naar de grootste kanoshop in de Benelux. “Welke kajak is geschikt om en ons en 200kg klimmateriaal en eten te kunnen dragen?” vraag ik met een lichte twijfeling aan de verkoper. Hij fronst zijn wenkbrauwen ! wat  volgt zijn enkele uren testen, meten, gewichten afwegen. Een vlot verkooppaartje van Siebe zorgt ervoor dat we tegen het eind van de namiddag buiten stappen met 2 -2persoonskayaks. De sevylor Colorado ! Een simpele stevige boot ontworpen om zwaarlijvige amerikanen  over de rustige wateren van de Colorado rivier te laten varen. Ideaal voor ons, tezamen met een hoop eten en klimgerief goed voor 200kg.

Ulamertosruaq !

Ulamertosruaq !

Half juli arriveren we in Narsarsuaq. Omdat we 2 dagen moeten wachten op een boot die ons naar Nanortalik brengt lijkt het ons een goed plan om onze nieuwe marchandise al eens te testen. Het is een hilarisch moment als we plots vertrokken zijn om het 5km brede fjord vol met ijsbergen over te steken.  Zowel Siebe als ik zijn stevig onder de indruk ! het varen naast gigantische ijsbergen en de mogelijkheid dat er elk moment een walvis uit het water kan komen geeft een machtig en tegelijk heel spannend gevoel. Als we die avond onze tent opzetten en kunnen genieten van vers gevangen vis en mosselen kunnen we bijna niet geloven in wat voor een prachtige plek we zijn belandt. Zoals te lezen is op de flyers van het toerist  office : Greenland what a wonderfull place !

Typical Greenland house

Typical Greenland house

enjoying what Greenland has to offer : fish and mussels !

enjoying what Greenland has to offer : fish and mussels !

excitement !

excitement !

There's no better place to test a kayak

There’s no better place to test a kayak

Arctic Char !

Arctic Char !

In Nanortalik beseffen we dat het transport naar de plek van waaruit wij met de kano’s willen vertrekken nogal duur zal uitdraaien, en de kliminfo die we gehoopt hadden in het toerist office te vinden is ook nogal bekrompen, daarenboven hebben we een gigantische kater omdat enkele locals de dag voordien maar niet konden stoppen met trakteren. Plots is alles veel minder rooskleurig dan gehoopt.

Na wat rondvraag in het dorp stuit ik op 3 Noorse Zeilers die met hun boot een trip door Groenland maken. Jackpot ! De dag nadien zijn we al met hen onderweg naar Tasermiut fjord, Al was dit niet het aanvankelijke plan. Maar soms moet je kansen die op je afkomen gewoon grijpen. Het komt hard aan als we na 2 dagen luxueus varen plots gedropt worden in klosterdalen. Daar staan we dan met 200kg materiaal, terug aangewezen op onszelf en op  de hopelijk betrouwbare sevylor collorado.C'est parti !

C’est parti !

DCIM100GOPROIMG_0235

Markus, the captain !

Markus, the captain !

the sweets artic cruiser

the sweets artic cruiser

Dagelijkse hygiëne !

Dagelijkse hygiëne !

We maken een depot in de klosterdalen vallei en de volgende dag onderwerpen we onze kajaks aan hun eerste echt test : een 5km lange tocht op de wateren van de tasermiut fjod  tot onderaan de impressionante wanden van ulamertorsuaq en nalumertorsuaq. Daar zetten we ons basiskamp op en vervoegen we een team van, 4 luxemburgers en 2 duitsers.  We moeten dikwijls lachen met de Luxemburgers als ze weer eens in hun donkere grot zitten te wachten. Het lijkt erop dat deze 4 kerels van middelbare leeftijd eerder op een” ik wil weg van men vrouw trip” zijn dan een klimexpeditie. Het weer is schitterend en de temperatuur is ver boven onze verwachtingen. De dag erop lopen we richting nalumertorsuaq zonder topo of enige andere informatie. De wand ziet er stijl uit en in het midden loopt een logische lijn. Van  ver kunnen we niet echt zeggen hoe hoog de wand is dus we nemen alles mee om enkele dagen op de wand te kunnen verblijven. Portaledges, haulbags, water. Hoe dichter we naderen hoe meer het erop lijkt dat we de lijn die we op het oog hebben wel in 1 dag kunnen doen. Dus al snel laten we bivakmateriaal en portaledge halverwege. Na 5 lengte in de wand lijkt ook de haulbag een overbodige luxe. Back to Fast en light ! Heerlijk ! De ene handjam na de andere wisselt elkaar af en ongeveer halfweg is ons vel door de scherpe graniet al helemaal opengereten.

stilte na de storm

stilte na de storm

splitter time !

splitter time !

Nalumertorsuaq

Nalumertorsuaq

Maar wat een rotskwaliteit ! als de zon lager aan de horizon komt te staan denken we er bijna te zijn…Tot ik Siebe ineens hoor brullen 30 meter boven mij . Dan is duidelijk dat de crux nog moet komen. En wat voor één ! “handjam corner into full-body turnaround finger splitter” lijkt mij de beste manier om deze 5.12b passage te omschrijven. 2 eenvoudigere lengtes later is onze eerste top binnen via the Britisch route(VI 5.12+ 19 pitches, 600m). Raaccckkkkk!!!!  De dag nadien verschiet ik even als Siebe met aankijkt en blijkt dat 1 oog 5 keer dikker is dan het andere. We leggen dit unieke moment vast op foto en daarna dalen kwasimodo en ik verder af richting BC
IMG_0393IMG_0408

the crux pitch

the crux pitch

Jahhhhh!!!!!

Jahhhhh!!!!!

Siebe "Big Eye"Vanhee

Siebe “Big Eye” Vanhee

In het basiskamp doen we ons zo goed als elke dag te goed aan verse vis en mosselen.  Als je iets leest over Groenland gaat het meestal over Tasermiut fjord. Het is zowat  het meeste ontwikkelde en gemakkelijkste te bereiken gebied van heel zuid Groenland. Vele expedities hebben van Nalu en ulmertosrsuaq  een soort van Yosemite gemaakt. De relais bestaan meestal uit 2 haken, wat zowel  zekeren, haulen als rapellen safe en gemakkelijk maakt. Het avontuur waar wij voor kwamen gaat zo een beetje verloren, maar bon het toeval wil dat we gratis tot hier konden liften met de zeilboot en dit is een perfecte plek om al de big-wall technieken nog eens op de frissen.

ulalala !

ulalala !

Slabby start

Slabby start

Via de Luxemburgers vernemen we dat War en Poetry (VI 5.12c 31 pitches, 1000m) naast moby dick één van de beste vrijklimroutes is op de 1200m hoge wand van ulamertorsuaq, met veel offwidth’s …interessant ! Op het daleuze begin van War en poetry wordt onze nieuwe haulbag stevig opengereten. Het is leuk klimmen op knobs, flakes en andere soms bizarre feautures. Na 15 lengtes zetten we ons portaledge kamp op en genieten van onze vriesdroogmaaltijd met een fantastisch zicht op de fjord en de immense ijskap. Siebe is “the wall live” duidelijk nog niet verleerd, voor mij is het nog wat wennen en men eerste “shit off the wall” verloopt een pak minder gracieus als eerst gehoopt.

a l'attack !

a l’attack !

IMG_0512IMG_0446IMG_0527

Siebe shows me how it's done : the perfect sunset shit !

Siebe shows me how it’s done : the perfect sunset shit !

Een 7a+ en 7b+ zorgen voor een goede opwarming de dag nadien en we komen op het punt war de poetry overgaat in WAR. De barsten openen zich : offwidth size voor zover we kunnen zien. Zalig om nog eens goed te squeezen te brullen en te kreunen. We hebben alles mee om enkele dagen op de wand te kunnen blijven en na de 2 prachtige fingersplitter cruxlengtes op het einde van dag 2 zetten we ons 2de kamp op. En wat voor één !  Wat een leegte onder ons. Op z’on momenten besef je waarom je al die moeite doet om lengte na lengte dat dik vet varken van een haulbag omhoog te trekken. Windstil, 15 graden en geen wolkje aan de lucht. Waw dit is echt genieten ! Met nog 5 lengtes te gaan de dag erop laten we de haulbag achterwege.  Tegen de middag zijn we op de top van ulamertorsuaq, hebben we alle lengtes vrijgeklommen en is de 2de top in de sacoche.

second bivy

second bivy

War !

War !

Siebe enjoying himself

Siebe enjoying himself

Perfect 7b splitter

Perfect 7b splitter

IMG_0556IMG_0553

What to ask more for a last pitch....50m handjams

What to ask more for a last pitch….50m handjams

yaaaahhhh!!!!!

yaaaahhhh!!!!!

Zoals gepland verlaten we 3 dagen later het basiskamp en beginnen we aan luik 2 van de expeditie. De grote oversteek ! Daarover binnenkort meer.

Zonder hulp van sponsors was deze trip niet mogelijk geweest.
Dank aan : Petzl, North Face, Millet, care plus, Trek n’eat, Klean Kanteen, K2, Avventura, Five Ten, Julbo, Brunton, Kbf, kayakshop Arjan Bloem en Bvkb.

naamloos

 

 

 

 

 

 

 

Paddle to the wall : Greenland kayak-climbing expedition !

13 zondag jul 2014

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 4 reacties

Tags

cape farwel, Greenland, Siebe Vanhee, Tasermiut, Tim De Dobbeleer

Op een dag gingen 2 jonge belgische klimmertjes naar een kanoshop in Nederland….. Ze kochten 2 oplaasbare kayaks en reden terug naar België. In hun hoofd hadden ze een strak plan. Klimmen, kayakken,….euhhh Groenland?
tasermutWat is het plan? Deze zomer zullen Siebe Vanhee en ik (Tim De Dobbeleer) 2 maanden door de fjorden van Zuid-Groenland varen op zoek naar nieuwe onbeklommen wanden en lijnen. Neen, niet met een zeilboot maar met 2 kayaks volgestouwd met materiaal. De draagcapaciteit van de kayaks zou voldoende moeten zijn om onze 200kg materiaal boven water te houden, dat is ons toch verteld !

kayak

We zullen de hele tijd in volledige autonomie leven, en om onze ervaringen te delen zullen we regelmatig met onze sateliettelefoon updates geven over de stand van zaken op onze facebookpagina.

Veel dank ook aan onze sponsors want zonder hun is dit avontuur niet mogelijk.

Merci : Petzl, North Face, Millet, care plus, Trek n’eat, Klean Kanteen, K2, Avventura, Five Ten, Julbo, Brunton, Kbf, kayakshop Arjan Bloem en Bvkb

Let’s go !!!!

 

 

 

 

 

Divine Providence

18 donderdag jul 2013

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 6 reacties

Tags

Aiguille Du Midi, col moore, Divine Providence, fourche bivouac, Grand pilier d'angle, Mont Blanc, Siebe Vanhee, Tim De Dobbeleer

Het is 5 uur s’ochtends. We worden wakker van de eerste zonestralen die over de Arrête de Peuterey recht in ons gezicht schijnen. Ons lichaam is uitgeput na 2 dagen klimmen en vooral van een ganse nacht gekneld te hebben gelegen tussen enkele losse blokken. De sneeuwgraat die voor ons ligt is lang en stijl, gisteren moesten we terugkeren door slechte sneeuwcondities, maar vandaag gaan we voor het ultieme doel : De Mont Blanc !

le GPA(grand pilier d'angle)

le GPA(grand pilier d’angle)

Een perfecte timing van meteo en rustperiode zorgt ervoor dat we zondagochtend de eerste lift van Aiguille du midi naar boven pakken. Doel : aanlopen naar Grand Pilier d’angle en de eerste 400m van Divine Providence klimmen. We hebben alleen het hoogstnodige mee, ons lichaam is fris en we zijn allebei heel hard gefocust. De aanloop op de gletsjer, naar het fourche bivak en terug naar beneden tot Col Moore loopt als een trein. Vanaf hier is het voor echt ! De seracs die aan de zuidwand van de Mont Blanc hangen kijken op ons neer.  Jammergenoeg moeten we de gletsjer met alle seracs daarboven oversteken, de omgeving is een tijdbom en er is maar 1 ding dat we kunnen doen om zo snel mogelijk buiten gevaar te zijn : LOPEN!!!!!

a l'attaque

a l’attaque

De rimaye oversteken gebeurt niet zonder kleerscheuren. Plots hoor ik een luide gil die abrupt stopt. Siebe is ineens verdwenen. Enkele seconden later hoor ik” Alles ok Tim, alles ok!!!” Ongedeerd komt Siebe terug boven. Een onstabiele sneeuwbrug was ingezakt en had Siebe 2 meter lager terug afgezet. Daarna is het aan mij, ik probeer de onstabiele sneeuwbrug te vermijden. Met weinig succes! Ook ik zag enkele meters dieper in een zwart gat. Gelukkig heeft Siebe al een semi-relais en ben ik veilig.

Me Siebe, is this serac?

Me Siebe, is this serac?

P1060313

Met alle seracs, trikey rimayes en veel wandelen achter ons kunnen we nu eindelijk aan het echte klimwerk beginnen. 900 m rots doemt voor ons uit. Uit de topo kunnen we niet goed afleiden waar nu juist te beginnen. Uiteindelijk startten we aan het laagst mogelijke punt van heel de wand. Siebe begint en na nog geen 5 meter klimmen is al duidelijk in wat voor terrein we verzeild zijn geraakt : rommelterrein, losse blokken soms “ frigoformaat” groot staan op het punt te vallen. Het klimmen moet heel secuur gebeuren, Siebe bijt de spits af en na 50m stressen maakt hij relais. Pffff zo helemaal tot boven? De 2de lengte is al geen haar beter, de losse blokken zijn nog groter, maar er is een lichtpuntje in de duisternis. Na 50m vind ik een relais. Yessss!!!! Nu is het gewoon 400m recht omhoog tot we een bivakledge tegenkomen. Al is “gewoon” misschien niet het juiste woord. Het is gemakkelijk klimmen maar uiterst tricky. Overal losse stenen en enkele passages waar we compleet de weg kwijt geraken. Om 8 uur s’avonds komen er enkele wolken over de berg, we worden getrakteerd op lichte sneeuwval. Net dan ben ik aan het voorklimmen. Hopend op een bivakplek aan het einde van de lengte. En ja hoor, na 50m vind ik een platform, 2m op 3m perfect om een comfortabele nacht door te brengen met een magnifiek zicht.

ochtendstond geeft goud in de mond

ochtendstond geeft goud in de mond

le matin, j'aime pas !

le matin, j’aime pas !

Veel tijd om te treuzelen is er die ochtend niet, de weg naar boven is nog lang en de 9 moeilijkste lengtes liggen voor ons. Siebe klimt de eerste 6b, een speciale bijna 3 dimensionale lengte door een tunnel en navigerend tussen losse blokken. Ça reveille!!

Siebe in de eerste 7a+

Siebe in de eerste 7a+

Daarna is het aan mij, ik kijk naar boven en het enige wat ik zie is een piton 2 meter boven de relais en daarna een heel smal toelopende barst. Ik begin te klimmen, ik twijfel, kom terug, ga terug omhoog,….Mijn hoofd is op dit vroege uur nog niet klaar om geëngageerd te klimmen en ik laat de lengte aan Siebe over. De 6b+ daarna gaat gelukkig vlot en we komen onderaan de impressionante Dièdre. Wow!!!

the dihedrals

the dihedrals

IMG_2656

happend naar adem boven in de 7c

happend naar adem boven in de 7c

koekoe

koekoe

Het klimmen is uiterst technisch, soms dulferen, dan weer de voeten op kleine grepen zetten en af en toe een goede jam. Dat we bijna op 4000m zitten is pas echt duidelijk als we de 7c cruxlengte klimmen. Siebe klimt deze lengte supervlot voor, maar voor mij als naklimmer met rugzak is het serieus zuchten geblazen. Maar het gaat en ook ik klim de lengte vrij.Wat een ambiance ! Een licht overhangende dièdre, 600m leegte onder de voeten en rondom alleen maar bergen. Ik klim nog de  7a dakbarst en nadien gaat de rots meer over in dal, nog zo’n 250m tot de top van de GPA.
IMG_2657
We stoppen met het haulen van de zak, want over dal, losse brokken en teraskes is dat alleen maar miserie ! Het is nu meer alpiene terrein. Een graat afgewisseld met af en toe sneeuw en ijs. 8 uur s’avonds is het als we eindelijk toekomen op de Arrête de Peuterey. Een gevoel van uitputting, maar ook puur contentement overheersen. We zijn superblij dat we alles hebben kunnen vrijklimmen , maar de weg naar boven lijkt nog eindeloos lang. Ons energiepeil is ver beneden nul gezakt, maar we gaan door zover we kunnen. Het tempo is er zowat uit en al snel begint het te schemeren. Bij het laatste licht zijn we aan het begin van de laatste sneeuwgraat richting de top. De sneeuwcondities zijn verschrikkelijk ! We zakken heupdiep weg, er is absoluut geen houvast voor de ijsbijl en we zijn compleet uitgeput.

shiver bivy

shiver bivy

Na 50m dachsteren is het genoeg geweest. De keuze was dan ook snel gemaakt om terug te gaan naar de rotsgraat en daar een goed bivak te zoeken. Het vinden van een degelijk bivak kunnen we nu niet echt een succes noemen. Uiteindelijk waren het gewoon enkele grote losse blokken en wij daartussen, heel de nacht op vormspanning. In slaap(vallen) kan hier redelijk letterlijk genomen worden.

Siebe on the last 60m summit push

Siebe on the last 60m summit push

jaaahhhhhh!!!!

jaaahhhhhh!!!!

De ochtend nadien hebben we geluk. De koude heeft zijn werk gedaan en de sneeuw die enkele uren daarvoor nog pap was, is nu bevroren. Ondanks onze vermoeidheid is het echt genieten. De sneeuw is hard, we gaan goed vooruit en de uitzichten zijn echt impressionant. Naar het einde toe slabakken we een beetje en op een bepaald moment is het ineens weer “never ending” Tot we om de hoek komen van de rotsgraat, een 60m sneeuwgraat vormt de laatste rechte sprint tot de top van Mont Blanc de Courmayeur. Ik plant mijn ijsbijl in het laatste stukje overhangende sneeuw, zet mijn voeten hoger en jawel : we zijn er ! Wat een vreugde, wat een opluchting, wat een extreem goed topgevoel ! Ik ben zodanig blij dat de laatste helling tot op de Mont Blanc zelfs geen pijn meer doet.

El monte Bianco

El monte Bianco

Wat ons nog rest is de afdaling via de 3 Monts terug naar Aiguille du midi. Alle Cartouchen zijn verschoten, het is veel te warm en de weg lijkt eindeloos lang. Er is maar 1 ding dat we kunnen doen : De knop omdraaien. Verstand op nul en blik op oneindig en denken aan al het eten dat we in onze kas kunnen slaan als we terug beneden zijn.

tea-time !

tea-time !

Home sweet home

Home sweet home

Là haut c’est beau !

11 donderdag jul 2013

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 2 reacties

Tags

Bridwell crack, Elixir d'Astaroh, Grand Capucin, les intouchables, Ma dalton, Petit clocher du tacul, Siebe Vanhee, Tim De Dobbeleer, Trident du tacul, Voyage selon gulliver

Toen Siebe Vanhee en ik(Tim De Dobbeleer) vorige week vertrokken was er op de weerkaarten alleen maar grand beau voorspeld, reden te meer dus om die acclimatisatie in Envers Des Aiguilles over te slaan en direct een etage hoger te kruipen. 5 dagen met de tent op de gletsjer in de combe maudite met als objectief : Grand Capucin, Trident du Tacul en Petit Clocher du Tacul !

Onze tent met trident du tacul aan de rechterkant

Onze tent met trident du tacul aan de rechterkant

Good morning !

Good morning !

Eten voor 5dagen, een stevige tent en klimgerief, …. een veel te zware rugzak dus. Het was dan ook met trillende beentjes dat we de graad van Aiguille du midi naar beneden liepen om 2 uur later aan te komen in de Combe Maudite. Wat een plek, bergen rondom rond, grand capucin op 10 min wandelen en in de verte : el monte bianco !

El topo

El topo

Met de Grand Capucin recht voor ons konden we moeilijk anders dan meteen daarop een route te klimmen. Aanvankelijk wouden we Voyage Selon Gulliver doen, maar 4 italianen waren ons voor, en die zouden traag vorderen dachten we……Wij vertrokken uiteindelijk in Elixir d’astaroh en toen wij 4 lengtes hoog waren de italianen al op de top geweest en aan het rappelen. Zijn wij dan zo traag? Later bleek dat het topomaker en klimraket Giovani Bassanini was met enkele kompanen. En ja, wij waren redelijk traag ! Telkens slaagde we erin om naar de foute relais te klimmen, dan te penduleren of af te dalen, de topo nog maar eens te bekijken en dan terug de juiste richting uit te gaan. En dat patroon herhaald zich meer dan 2 keer.

Siebe in de laatste 6c lengte van Elixir

Siebe in de laatste 6c lengte van Elixir

IMG_2540Uiteindelijk vinden we de juiste weg en komen we tegen 9 uur s’avonds uit op de top van de Grand Cap Yesss!!!!

Eerste keer op de top van Grand Cap

Eerste keer op de top van Grand Cap

Allright !

Allright !

Gelukkig was er polenta met veel bonen om ons de volgende dag van de nodige energie te voorzien.

De dag erop kiezen we voor Les intouchables, een routenaam die ons was opgevallen omdat we beiden de film hadden gezien. En aan de hand van de beschrijvingen in de topo een echte aanrader. Overhangende handbarsten, fingercracks en een ultieme 40m 7b+ barstengte. We genoten van elke meter, soms was het afzien maar we slaagden erin om alles vrij te klimmen en uiteindelijk toe te komen op de 2m² grote top. Dément!

Siebe in de 7b+ lengte

Siebe in de 7b+ lengte

Tim in de laatste lengte van Les Intouchables

Tim in de laatste lengte van Les Intouchables

Op de top van les Intouchables

Op de top van les Intouchables

Het klimmen op graniet begon steeds beter te gaan en via Sacha Burri, een vriend van Siebe die zich ook voor 2 dagen op de gletsjer geparkeerd had kregen we nu een duidelijk zicht op het routeverloop van Voyage selon Gulliver. Dit keer waren we alleen. Een uitzondering in dit mooi weer ! We slaagden erin om de juiste weg te vinden en het klimmen ging als een trein. Voor we het wisten was de moeilijkste lengte gepasseerd en waren we al op makkelijker terrein onderweg naar de top.

Voor onze laatste dag kozen we voor iets kort : bridwell crack(7b+). Op zich geen lange route, maar het koste ons wel wat moeite om de sneeuwcouloir door te ploeteren, De rustige 2de lengte die normaal 6a zou zijn leek toch eerder op een stevige 6c om nog maar te zwijgen van de loei, loeiharde 7a lengte die Siebe mooi vrijklimt. Ik had een mindere dag, maar onderaan de magnifieke lijn van bridwell crack vind ik mijn motivatie terug. Siebe klimt deze lengte voor en enchaineert, daarna is het aan mij en ik doe hetzelfde. Raaackkk!!!!

Siebe in Bridwell crack

Siebe in Bridwell crack

IMG_2611

Ons dieet van polente, couscous of rijst met bonen begon stilaan zijn sporen na te laten. Onze darmen werden zwaar op de proef gesteld en onze tent begon meer en meer iets weg te hebben van een stinkend putteke. Hoog tijd dus om de boel af te breken en terug richting Aiguille du midi te stappen.

Bad boys

Maar Aiguille du midi passeren, zonder de mytische dakbarst van ma dalton te proberen? Hmmm dat kon niet zijn. We moesten onze dure liftpas zo veel en zo goed mogelijk benutten dus vertrokken we in de route. Het dak was voor mij, en ook voor Siebe een klets in het gezicht. 4 dagen klimmen hadden hun tol geëist maar de goesting om terug te komen en het beestje af te knallen die is er zeker !

Ma Dalton

Ma Dalton

Deze 5 dagen boven hebben deugd gedaan, we zijn terug gewend aan het plaatsen van cam’s, het klimmen van barsten en vooral, aan de hoogte. Zondag, maandag en dinsdag wordt het mooi weer en wij zijn klaar voor iets groter, langer en moeilijker…..

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors

Mount Coach

Onze sponsors

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid