• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?
  • Mount Coach 6 Expeditie – Cordillera Blanca

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Tag Archief: Mont Blanc

Dé manier om je skiseizoen af te sluiten

12 maandag Mei 2014

Posted by Yannick in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Chamonix, couloir chevalier, frank saeys, Jonas Vandermaesen, Mont Blanc, pente raide, Ski-alpinisme, Tim De Dobbeleer, Tim Vanhoutteghem, Yannick De Bièvre

Het was een korte, maar mooie winter. Na twee fantastische trips in december (naar de Queyras en Andermatt) had ik wat andere prioriteiten.
Haar naam is Zoen en ondertussen is ze al drie maanden oud 😉

Het verlengde weekend van 1 Mei bleek het goede moment om wat stijlere lijnen op te zoeken. Partner in crime Franks Saeys was ook van de partij, net als Tim De Dobbeleer en Tim Vanhoutteghem. Na een te korte nacht kwam Tim op de deur van onze mobilhome kloppen met warme koffiekoeken.
Snel ontbijten, als eerste de Grands Montets lift in (Chamonix) en direct tot boven. Na een stukje touren en klimmen naar de col van de Petite Verte wachtte onze brunch: ‘Couloir Chevalier‘ (400m, 5.3, +50°-45°). Omdat we niet op de hoogte waren van de omstandigheden besloten we de eerste 15m te rapellen om de sneeuw even te testen. Goede grip, fantastisch zicht en véél zin. Gaan met die banaan!

Skialpinisme Chamonix-3

Tim Vanhoutteghem aan de start van couloir Chevalier

 

couloir chevalier 1

Pente raide = blijven concentreren!

 

couloir chevalier 2

Niet mis qua uitzicht, toch?!

Argentière gletsjer

Nog even naar beneden via de Argentière gletsjer

Tegen de middag stonden we moe maar voldaan terug op de parking. Lang leve Chamonix en zijn liften! De volgende dag bleven we beneden wegens aanhoudende regen. De sneeuwgrens zakte tot 2000m en er was zon in het vooruitzicht. Zouden we?

Vorig jaar was ik thuis toen Jonas en Tim een poging deden om de Mont Blanc te beklimmen via de Grands Mulets en de noordwand af te skiën. Door hoogteziekte moesten ze toen jammer genoeg terugkeren.
Deze keer was Jonas ook van de partij met 2 vrienden, net als Tim. In totaal zouden we dus met 9 naar de hut trekken.

Aiguille du Midi

Concentratie voor het vertrek…

Het mooie weer bleef jammer genoeg op zich wachten, dus in de sneeuw en mist vertrokken we richting hut. Na een uurtje of 4 hadden we de Bosson gletsjer overgestoken en de nodige hoogtemeters gedaan tot aan de hut.

Grijs en grauw onder de noordwand van de Aiguille du Midi

Grijs en grauw onder de noordwand van de Aiguille du Midi

Refuge du grands mulets

Waar blijft die zon?

Refuge du grands mulets

Ha, daar is ze!

Refuge du grands mulets

En de start van onze route

Om 1 uur klonk de wekker en was het tijd om te vertrekken. Nog wat gedesoriënteerd vertrokken we in colonne op de gletsjer. Na drie keer van gedacht te veranderen besloten we toch voor de graad-route te kiezen. Die is iets langer en zwaarder, maar veiliger qua seracs. Al moesten we wel een steeds steiler wordende helling op met zo een veertigtal andere tourskiers. Hmm.. Verse sneeuw, veel mensen en en niet gespoorde helling…

Refuge du grands mulets

Wakker worden!

Enige tijd later klonk opeens ‘lawine, lawine’ en stoof iedereen alle kanten uit. Ik zag gelukkig snel dat ik op een relatief veilig plaats stond en dat de lawine niet breder werd. Enkele mensen werden ongeveer twintig meter meegetrokken, maar zonder veel erg. Ik had de reflex om direct te gaan kijken met mijn bieper in aanslag, maar van bovenaf werden we gerustgesteld dat er slechts drie mensen betrokken waren, en die begonnen stilaan recht te staan. Einde verhaal dus, wegwezen was de boodschap.

Skialpinisme Chamonix

9u30: Beer ‘o clock in Chamonix!

Jammer genoeg waren we niet in de hut op het goede moment, maar er komt nog wel eens een andere keer. Iedereen is veilig teruggekeerd en niemand heeft de top gehaald (of de noordwand geskiet) die dag.
Het was in ieder geval fantastisch om met een hele bende daar te zijn. bedankt iedereen voor de leuke tijd!

En nu? Dromen van de volgende winter 😉

supportyannick

Advertenties

Divine Providence

18 donderdag Jul 2013

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 6 reacties

Tags

Aiguille Du Midi, col moore, Divine Providence, fourche bivouac, Grand pilier d'angle, Mont Blanc, Siebe Vanhee, Tim De Dobbeleer

Het is 5 uur s’ochtends. We worden wakker van de eerste zonestralen die over de Arrête de Peuterey recht in ons gezicht schijnen. Ons lichaam is uitgeput na 2 dagen klimmen en vooral van een ganse nacht gekneld te hebben gelegen tussen enkele losse blokken. De sneeuwgraat die voor ons ligt is lang en stijl, gisteren moesten we terugkeren door slechte sneeuwcondities, maar vandaag gaan we voor het ultieme doel : De Mont Blanc !

le GPA(grand pilier d'angle)

le GPA(grand pilier d’angle)

Een perfecte timing van meteo en rustperiode zorgt ervoor dat we zondagochtend de eerste lift van Aiguille du midi naar boven pakken. Doel : aanlopen naar Grand Pilier d’angle en de eerste 400m van Divine Providence klimmen. We hebben alleen het hoogstnodige mee, ons lichaam is fris en we zijn allebei heel hard gefocust. De aanloop op de gletsjer, naar het fourche bivak en terug naar beneden tot Col Moore loopt als een trein. Vanaf hier is het voor echt ! De seracs die aan de zuidwand van de Mont Blanc hangen kijken op ons neer.  Jammergenoeg moeten we de gletsjer met alle seracs daarboven oversteken, de omgeving is een tijdbom en er is maar 1 ding dat we kunnen doen om zo snel mogelijk buiten gevaar te zijn : LOPEN!!!!!

a l'attaque

a l’attaque

De rimaye oversteken gebeurt niet zonder kleerscheuren. Plots hoor ik een luide gil die abrupt stopt. Siebe is ineens verdwenen. Enkele seconden later hoor ik” Alles ok Tim, alles ok!!!” Ongedeerd komt Siebe terug boven. Een onstabiele sneeuwbrug was ingezakt en had Siebe 2 meter lager terug afgezet. Daarna is het aan mij, ik probeer de onstabiele sneeuwbrug te vermijden. Met weinig succes! Ook ik zag enkele meters dieper in een zwart gat. Gelukkig heeft Siebe al een semi-relais en ben ik veilig.

Me Siebe, is this serac?

Me Siebe, is this serac?

P1060313

Met alle seracs, trikey rimayes en veel wandelen achter ons kunnen we nu eindelijk aan het echte klimwerk beginnen. 900 m rots doemt voor ons uit. Uit de topo kunnen we niet goed afleiden waar nu juist te beginnen. Uiteindelijk startten we aan het laagst mogelijke punt van heel de wand. Siebe begint en na nog geen 5 meter klimmen is al duidelijk in wat voor terrein we verzeild zijn geraakt : rommelterrein, losse blokken soms “ frigoformaat” groot staan op het punt te vallen. Het klimmen moet heel secuur gebeuren, Siebe bijt de spits af en na 50m stressen maakt hij relais. Pffff zo helemaal tot boven? De 2de lengte is al geen haar beter, de losse blokken zijn nog groter, maar er is een lichtpuntje in de duisternis. Na 50m vind ik een relais. Yessss!!!! Nu is het gewoon 400m recht omhoog tot we een bivakledge tegenkomen. Al is “gewoon” misschien niet het juiste woord. Het is gemakkelijk klimmen maar uiterst tricky. Overal losse stenen en enkele passages waar we compleet de weg kwijt geraken. Om 8 uur s’avonds komen er enkele wolken over de berg, we worden getrakteerd op lichte sneeuwval. Net dan ben ik aan het voorklimmen. Hopend op een bivakplek aan het einde van de lengte. En ja hoor, na 50m vind ik een platform, 2m op 3m perfect om een comfortabele nacht door te brengen met een magnifiek zicht.

ochtendstond geeft goud in de mond

ochtendstond geeft goud in de mond

le matin, j'aime pas !

le matin, j’aime pas !

Veel tijd om te treuzelen is er die ochtend niet, de weg naar boven is nog lang en de 9 moeilijkste lengtes liggen voor ons. Siebe klimt de eerste 6b, een speciale bijna 3 dimensionale lengte door een tunnel en navigerend tussen losse blokken. Ça reveille!!

Siebe in de eerste 7a+

Siebe in de eerste 7a+

Daarna is het aan mij, ik kijk naar boven en het enige wat ik zie is een piton 2 meter boven de relais en daarna een heel smal toelopende barst. Ik begin te klimmen, ik twijfel, kom terug, ga terug omhoog,….Mijn hoofd is op dit vroege uur nog niet klaar om geëngageerd te klimmen en ik laat de lengte aan Siebe over. De 6b+ daarna gaat gelukkig vlot en we komen onderaan de impressionante Dièdre. Wow!!!

the dihedrals

the dihedrals

IMG_2656

happend naar adem boven in de 7c

happend naar adem boven in de 7c

koekoe

koekoe

Het klimmen is uiterst technisch, soms dulferen, dan weer de voeten op kleine grepen zetten en af en toe een goede jam. Dat we bijna op 4000m zitten is pas echt duidelijk als we de 7c cruxlengte klimmen. Siebe klimt deze lengte supervlot voor, maar voor mij als naklimmer met rugzak is het serieus zuchten geblazen. Maar het gaat en ook ik klim de lengte vrij.Wat een ambiance ! Een licht overhangende dièdre, 600m leegte onder de voeten en rondom alleen maar bergen. Ik klim nog de  7a dakbarst en nadien gaat de rots meer over in dal, nog zo’n 250m tot de top van de GPA.
IMG_2657
We stoppen met het haulen van de zak, want over dal, losse brokken en teraskes is dat alleen maar miserie ! Het is nu meer alpiene terrein. Een graat afgewisseld met af en toe sneeuw en ijs. 8 uur s’avonds is het als we eindelijk toekomen op de Arrête de Peuterey. Een gevoel van uitputting, maar ook puur contentement overheersen. We zijn superblij dat we alles hebben kunnen vrijklimmen , maar de weg naar boven lijkt nog eindeloos lang. Ons energiepeil is ver beneden nul gezakt, maar we gaan door zover we kunnen. Het tempo is er zowat uit en al snel begint het te schemeren. Bij het laatste licht zijn we aan het begin van de laatste sneeuwgraat richting de top. De sneeuwcondities zijn verschrikkelijk ! We zakken heupdiep weg, er is absoluut geen houvast voor de ijsbijl en we zijn compleet uitgeput.

shiver bivy

shiver bivy

Na 50m dachsteren is het genoeg geweest. De keuze was dan ook snel gemaakt om terug te gaan naar de rotsgraat en daar een goed bivak te zoeken. Het vinden van een degelijk bivak kunnen we nu niet echt een succes noemen. Uiteindelijk waren het gewoon enkele grote losse blokken en wij daartussen, heel de nacht op vormspanning. In slaap(vallen) kan hier redelijk letterlijk genomen worden.

Siebe on the last 60m summit push

Siebe on the last 60m summit push

jaaahhhhhh!!!!

jaaahhhhhh!!!!

De ochtend nadien hebben we geluk. De koude heeft zijn werk gedaan en de sneeuw die enkele uren daarvoor nog pap was, is nu bevroren. Ondanks onze vermoeidheid is het echt genieten. De sneeuw is hard, we gaan goed vooruit en de uitzichten zijn echt impressionant. Naar het einde toe slabakken we een beetje en op een bepaald moment is het ineens weer “never ending” Tot we om de hoek komen van de rotsgraat, een 60m sneeuwgraat vormt de laatste rechte sprint tot de top van Mont Blanc de Courmayeur. Ik plant mijn ijsbijl in het laatste stukje overhangende sneeuw, zet mijn voeten hoger en jawel : we zijn er ! Wat een vreugde, wat een opluchting, wat een extreem goed topgevoel ! Ik ben zodanig blij dat de laatste helling tot op de Mont Blanc zelfs geen pijn meer doet.

El monte Bianco

El monte Bianco

Wat ons nog rest is de afdaling via de 3 Monts terug naar Aiguille du midi. Alle Cartouchen zijn verschoten, het is veel te warm en de weg lijkt eindeloos lang. Er is maar 1 ding dat we kunnen doen : De knop omdraaien. Verstand op nul en blik op oneindig en denken aan al het eten dat we in onze kas kunnen slaan als we terug beneden zijn.

tea-time !

tea-time !

Home sweet home

Home sweet home

Nieuwe route in het Mont Blanc Massief

24 donderdag Sep 2009

Posted by Sam Van Brempt in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Duncan Tunstall, Mont Blanc, New Route, nieuwe route, Punta Baretti, Simon Richardson

Ongelofelijk dat er daar nog altijd zo’n opmerkelijke lijnen geopend kunnen worden.

Simon Richardson and Duncan Tunstall hebben nog een nieuwe route aan de Italiaanse kant van de Mont Blanc geopend. Meer bepaald op de zuidwestpijler van Punta Baretti.

De 1200m lange route staat ED1 gequoteerd en heeft een maximale moeilijkheidsgraad van VI.

Meer info en foto’s op UKC

Punta Baretti Southwest Spur © Duncan Tunstall/Alan James, 22 Sep 2009

Punta Baretti Southwest Spur © Duncan Tunstall/Alan James, 22 Sep 2009

A new route on the south side of mont blanc by Simon Richardson and Duncan Tunstall
more HERE

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors

Advertenties

Mount Coach

Onze sponsors

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid