• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Auteur Archief: Yannick

Skiën in het land van ijs en vuur

09 maandag mei 2016

Posted by Yannick in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

frank saeys, Ijsland, Sam Van Brempt, Ski-alpinisme, Tim Vanhoutteghem, tourski, Yannick De Bièvre

“Come in guys! Sit down, we have cold beer, warm fishsoup and fresh bread!  You’re lucky, you just arrived and the Northern lights are shining!”

Wel, dat kan tellen qua ontvangst. Het is ergens rond middernacht wanneer we arriveren in Dalvik, in het Noorden van Ijsland. Onze huurauto zit afgeladen vol met skimateriaal en mijn drie partners in crime: Tim, Sam en Frank. Ons doel: skitoeren boven de Ijslandse fjorden.

ijsland-3

En route

Lees verder →

Advertentie

Barnaj1 expedition – first impressions

01 donderdag okt 2015

Posted by Yannick in Andere

≈ 1 reactie

Tags

barnaj1, India, Kivik Francois, Nelson Neirinck, Sam Van Brempt

A final bumpy bus drive takes us over a rocky road to the small
town of Akshu. While Sam and I try hard not to vomit, Kivik peacefully
dozes of while the bus almost gets shaken to pieces.

image1(2)

10 yaks to bring 600kg food and gear up to basecamp

Lees verder →

Exotisch skiën in Georgië

10 vrijdag apr 2015

Posted by Yannick in Andere

≈ 1 reactie

Tags

frank saeys, georgië, Jonas Vandermaesen, Sam Van Brempt, ski, toerski, Yannick De Bièvre

Het permanent bewoonde hoogste dorp van Europa doemde eindelijk voor ons op. Na 24 uur non-stop reizen arriveerden we met ons vieren in Ushguli. De laatste drie uur brachten we al hotsend en knotsend door in een 4×4. Het zicht op Shkara, de hoogste berg van Georgië, maakte veel goed.

Onze eerste kennismaking met de Georgische keuken

Onze eerste kennismaking met de Georgische keuken

 

In het schemerdonker sleurden we al ons materiaal door het middeleeuws-uitziende dorp. Het was er erg modderig en met uitzondering van de smalle paadjes was alles wit.
De geur deed ons echter vermoeden dat het niet om modder ging…
Tien dagen op ontdekkingstocht in de Kaukasus met toerski’s konden we samenvatten in drie woorden: mest, torens en bergen.

Bijna terug aan onze guesthouse na een prachtige tocht

Bijna terug aan onze guesthouse na een prachtige tocht

 

Ushguli (2100m) ligt in het hart van Svaneti, een bergstreek aan de grens tussen Georgië en Rusland. De streek wordt gekenmerkt door de tientallen vestigingstorens die overal verspreid staan. De huizen en torens werden gebouwd tussen de 9e en 13e eeuw. Sindsdien is er nog niet veel veranderd. De lokale families leven van wat het land opbrengt en van hun eigen dieren. Die waren er in overvloed. Koeien, geiten, schapen, paarden, honden en ganzen waren de echte inwoners van het dorp. Zij liepen vrij rond, wat het geheel nog charmanter maakte.

De echte inwoners van Ushguli

De echte inwoners van Ushguli

150317_GEOR_IMG_0555_LoRes

Wij kwamen terecht bij een bejaard koppel dat geen woord Engels praatte maar wel voor ons zorgde alsof we hun eigen kinderen waren. Er was geen douche en nauwelijks verwarming, maar door de gastvrijheid hebben we dit zeker niet als een probleem ervaren. Deodorant en donsvesten bleken de oplossing te zijn.

Op weg naar een nieuwe vallei

Op weg naar een nieuwe vallei

De drie omliggende valleien boden meer tourski-opties dan we op zeven dagen konden realiseren. Heerlijke hellingen die halverwege onze reis een nieuw wit deken kregen, deden ons elke dag dromen naar meer. Onze dagelijkse routine bestond eruit om een lijn te kiezen, enkele uren omhoog te stappen en te genieten van de afdaling in een onwaarschijnlijk kader.

Verse sneeuw = sporen maar

Verse sneeuw = sporen maar

De beloning voor het afzien

De beloning voor het afzien

Veel beter wordt het niet

Veel beter wordt het niet

Eens we de grommende straathonden in het dorp voorbij waren, lag er een witte wereld te wachten om ontdekt te worden. Ushguli staat door de moeilijke bereikbaarheid nog niet op de internationale ski-radar. Slechts enkele skiërs verkenden de valleien voor ons, waardoor er nog een ongekend potentieel ligt aan eerste afdalingen. Tijdens ons verblijf waren er geen andere skiërs te bekennen. Dat was exact waarvoor we gekomen waren.

Op zoek naar onze volgende lijn

Op zoek naar onze volgende lijn

Onze nieuwe vriend in het spoor

Onze nieuwe vriend in het spoor

Een beklimming en eerste afdaling van het centrale couloir op Shkara zaten er door de sneeuwval helaas niet in. Elke dag was er wel iets nieuws te ontdekken. We werden al snel vriendjes met een straathond die ons dagelijks volgde tot boven de 3000 m.

Shkara (5139m), de hoogste berg van Georgië

Shkara (5139m), de hoogste berg van Georgië

Altijd indrukwekkende uitzichten in de Kaukasus

Altijd indrukwekkende uitzichten in de Kaukasus

Na zes dagen touren besloten we nog een dag het skigebied van Mestia te verkennen. Een splinternieuwe lift van Duitse makelij bracht ons de hele dag voor slechts zeven euro naar de top. Het skigebied bood vanaf hier een 360° panorama van de Kaukasus en een heerlijke afdaling. Het feit dat er met uitzondering van twee locals geen kat te bespeuren was, maakte de ervaring nog unieker.

Skiën in Mestia met Ushba (4710M) op de achtergrond

Skiën in Mestia met Ushba (4710M) op de achtergrond

V.l.n.r.: Frank Saeys, Yannick de Bièvre, Jonas Vandermaesen en Sam Van Brempt

V.l.n.r.: Frank Saeys, Yannick de Bièvre, Jonas Vandermaesen en Sam Van Brempt

Vergane glorie

Vergane glorie

Om de twaalf uur durende minibus-marteling niet nog eens te moeten overdoen, besloten we voor de terugreis de nachttrein terug naar Tbilisi te nemen. Nadat we er in geslaagd waren al onze bagage in de kleine coupé te proppen én onszelf erbij te wringen, restte ons enkel nog het lachen met de dronken conducteur om in een diepe slaap weg te zinken.
Een obligaat dagje rondslenteren in de hoofdstad was de ideale afsluiter van een fantastische reis!

Reizen in stijl

Reizen in stijl

Georgische nachttrein

Georgische nachttrein

Praktische Info:

Wij vlogen voor €240 met Turkish Airlines vanuit Brussel via Istanbul naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Met de lokale minibus geraakten we in 12u in Mestia. Nadien volgde nog een rit met de Jeep van 3u om in Ushguli te geraken.

We verbleven in Guesthouse Riho en betaalden iets meer dan €20 per persoon per nacht voor half pension. Toen wij er waren, was dit ook het enige ‘guesthouse’ dat open was.
We waren aangenaam verrast over hoe makkelijk het was om te reizen in Georgië. Iedereen was steeds erg hulpvaardig en enthousiast over onze plannen.
In totaal beleefden we een fantastisch 10-daags avontuur voor nog geen €600 per persoon.

Bedankt aan al onze sponsors voor de steun en Marc van Sportina voor het monteren en prepareren van onze ski’s!

supportsam

Een sneeuwdans in het Kleinwalsertal

11 zondag jan 2015

Posted by Yannick in Andere

≈ 1 reactie

Tags

frank saeys, freeride, Sam Van Brempt, ski, Yannick De Bièvre

De periode tussen Kerst en nieuw zijn we de laatste jaren steeds verwend met erg veel sneeuw, maar vaak ook (te) warme temperaturen en stormachtige winden. De vorige jaren trokken we tijdens deze periode reeds naar Andermatt, Val Ferret, de Ecrins en La Grave.

Dit jaar was het onderstaande foto op Wepowder die ons richting het Kleinwalsertal deed vertrekken. Zowel Sam, Frank als ik waren er nog nooit geweest. Een vallei op de grens van Duitsland & Oostenrijk op minder dan 800km én met een meter sneeuw in het vooruitzicht?
Natuurlijk moesten we daar naartoe!

KLeinwalsertal

Het Kleinwalsertal vanop de webcam vlak voor ons vertrek.

Na een vlotte rit stonden we ’s morgens vroeg aan de lift. €28,50 voor een dagpas, daar konden we niet voor sukkelen. Een cabine bracht ons al snel 700m hoger en zette ons af… in de zon?!
Jamaar… Het ging hier toch nog 2 dagen sneeuwen? Gelukkig zagen we in de verte al wolken afkomen en tegen de middag begonnen het terug volop te sneeuwen!

Frank in KLeinwalsertal

Buiten wat families met kinderen was er niet veel volk te bespeuren, en al zeker geen concullega’s met brede poederski’s. We vonden dus als snel waarvoor we gekomen waren…

Sam in het Kleinwalsertal

Yannick in KLeinwalsertal

Na een fantastische skidag hoorde we dat het op dinsdag nog rustig ging verder sneeuwen, en zelf nog harder dan de eerste dag.

De volgende ochtend lag er alweer 30cm vers op de straat naast onze mobilhome, dat beloofde!

Yannick in KLeinwalsertal 2

Mag het nog wat dieper?

Duikboot Frankfreeride kleinwalsertalDe sneeuw was aan het vallen terwijl het erg koud was, wat resulteerde in ongelooflijk lichte sneeuw. Sam durfde zelf de term ‘japow’ in de mond nemen…

Yannick gif

Lang geleden dat we nog eens op 2 dagen tijd zoveel faceshots te verwerken kregen. Wat ons betreft de perfecte manier om 2014 af te sluiten!

Met dank aan:

SupportSam

Van regen naar sneeuw: de start van een nieuw skiseizoen

08 maandag dec 2014

Posted by Yannick in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Andermatt, frank saeys, freeride, Queyras, Sam Van Brempt, ski, Tim Vanhouttegem, tourski, Yannick De Bièvre

Reeds enkele jaren slagen we erin het eerste weekend van December leuke skicondities te vinden in de Alpen. Over 2012 kan je hier lezen en vorig jaar zag het er in de Queyras zo uit. Omdat 3x scheepsrecht is plaatsten Frank, Sam, Tim, Dirk en ik ook dit jaar vol goede moed een groot kruis in onze agenda.

Vol goede moed op weg

Vol goede moed op weg

Na al wat eerste sneeuw en positieve berichten van Tim in de Alpen bleek het een week voor ons vertrek wel erg warm te zijn in de Zuidalpen. Zo warm zelfs dat er twijfel begon te ontstaan. Gaan we wel vertrekken? Gaat het de moeite zijn?
Dirk H koos eieren voor zijn geld en besloot zijn vrije tijd aan een beter skiweekend op te offeren.

We besloten om toch met 4 door te zetten en vertrokken met de mobilhome richting Andermatt.

Op pad boven de Oberalppas

Op pad boven de Oberalppas

Ons idee om vanuit de vallei te vertrekken liep al snel letterlijk in het water. De sneeuwgrens begon pas zo een 300hm hoger. Gelukkig bood het treintje dat over de Oberalppas rijdt de oplossing. Een half uurtje later konden we uitstappen op 2200m in een witte wereld. Ook al was het zicht (en de sneeuw) niet top, met hulp van de vuurtoren zouden we altijd veilig beneden moeten geraken 😉

De eerste tour van het skiseizoen zal hopelijk niet onze beste worden, maar alle hoogtemeters die we maakten beschouwden we maar als training.

Na wat getreuzel besloten we door te rijden naar de Queyras, waar Tim een week eerder prachtig had kunnen skiën. Nadat we heel Ticino en half Italië doorkruist hadden reden we terug Frankrijk binnen. De ochtend nadien bleek dit het uitzicht te zijn:

Col d'Agnel

De sneeuw twijfelde nog een beetje op de Col d’Agnel

Hmm, gelukkig zagen de noordwanden er minder bruin uit. Wat smeltwater later waren we op weg.

*plets, plons*

*plets, plons*

Na een uurtje touren kwamen we dichter en dichter bij een couloir dat we vorig jaar als eens wouden skiën. Toen kwamen we van de andere kant, maar was alle sneeuw weggeblazen.

Op weg naar de Couloir Nord du

Op weg naar de Couloir Nord du Château Renard

Dit jaar lag er nergens veel, maar wel meer dan genoeg in het couloir. Omhoog dus maar!

En even later weer naar beneden…

Tim Vanhoutteghem in actie

Tim Vanhoutteghem in actie

Je zou bijna denken dat het diepe poeder was.

Je zou bijna denken dat het diepe poeder was.

Bijna beneden

Bijna  terug beneden

De volgende dag was de motivatie opeens ver weg. Zou de gietende regen daar iets mee te maken gehad hebben? Wij vonden het in ieder geval genoeg en vertrokken terug richting België.

Op naar de volgende sneeuwrijke bestemming!

 

Bedankt aan onderstaande topmerken:

SupportSam

Dé manier om je skiseizoen af te sluiten

12 maandag mei 2014

Posted by Yannick in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Chamonix, couloir chevalier, frank saeys, Jonas Vandermaesen, Mont Blanc, pente raide, Ski-alpinisme, Tim De Dobbeleer, Tim Vanhoutteghem, Yannick De Bièvre

Het was een korte, maar mooie winter. Na twee fantastische trips in december (naar de Queyras en Andermatt) had ik wat andere prioriteiten.
Haar naam is Zoen en ondertussen is ze al drie maanden oud 😉

Het verlengde weekend van 1 Mei bleek het goede moment om wat stijlere lijnen op te zoeken. Partner in crime Franks Saeys was ook van de partij, net als Tim De Dobbeleer en Tim Vanhoutteghem. Na een te korte nacht kwam Tim op de deur van onze mobilhome kloppen met warme koffiekoeken.
Snel ontbijten, als eerste de Grands Montets lift in (Chamonix) en direct tot boven. Na een stukje touren en klimmen naar de col van de Petite Verte wachtte onze brunch: ‘Couloir Chevalier‘ (400m, 5.3, +50°-45°). Omdat we niet op de hoogte waren van de omstandigheden besloten we de eerste 15m te rapellen om de sneeuw even te testen. Goede grip, fantastisch zicht en véél zin. Gaan met die banaan!

Skialpinisme Chamonix-3

Tim Vanhoutteghem aan de start van couloir Chevalier

 

couloir chevalier 1

Pente raide = blijven concentreren!

 

couloir chevalier 2

Niet mis qua uitzicht, toch?!

Argentière gletsjer

Nog even naar beneden via de Argentière gletsjer

Tegen de middag stonden we moe maar voldaan terug op de parking. Lang leve Chamonix en zijn liften! De volgende dag bleven we beneden wegens aanhoudende regen. De sneeuwgrens zakte tot 2000m en er was zon in het vooruitzicht. Zouden we?

Vorig jaar was ik thuis toen Jonas en Tim een poging deden om de Mont Blanc te beklimmen via de Grands Mulets en de noordwand af te skiën. Door hoogteziekte moesten ze toen jammer genoeg terugkeren.
Deze keer was Jonas ook van de partij met 2 vrienden, net als Tim. In totaal zouden we dus met 9 naar de hut trekken.

Aiguille du Midi

Concentratie voor het vertrek…

Het mooie weer bleef jammer genoeg op zich wachten, dus in de sneeuw en mist vertrokken we richting hut. Na een uurtje of 4 hadden we de Bosson gletsjer overgestoken en de nodige hoogtemeters gedaan tot aan de hut.

Grijs en grauw onder de noordwand van de Aiguille du Midi

Grijs en grauw onder de noordwand van de Aiguille du Midi

Refuge du grands mulets

Waar blijft die zon?

Refuge du grands mulets

Ha, daar is ze!

Refuge du grands mulets

En de start van onze route

Om 1 uur klonk de wekker en was het tijd om te vertrekken. Nog wat gedesoriënteerd vertrokken we in colonne op de gletsjer. Na drie keer van gedacht te veranderen besloten we toch voor de graad-route te kiezen. Die is iets langer en zwaarder, maar veiliger qua seracs. Al moesten we wel een steeds steiler wordende helling op met zo een veertigtal andere tourskiers. Hmm.. Verse sneeuw, veel mensen en en niet gespoorde helling…

Refuge du grands mulets

Wakker worden!

Enige tijd later klonk opeens ‘lawine, lawine’ en stoof iedereen alle kanten uit. Ik zag gelukkig snel dat ik op een relatief veilig plaats stond en dat de lawine niet breder werd. Enkele mensen werden ongeveer twintig meter meegetrokken, maar zonder veel erg. Ik had de reflex om direct te gaan kijken met mijn bieper in aanslag, maar van bovenaf werden we gerustgesteld dat er slechts drie mensen betrokken waren, en die begonnen stilaan recht te staan. Einde verhaal dus, wegwezen was de boodschap.

Skialpinisme Chamonix

9u30: Beer ‘o clock in Chamonix!

Jammer genoeg waren we niet in de hut op het goede moment, maar er komt nog wel eens een andere keer. Iedereen is veilig teruggekeerd en niemand heeft de top gehaald (of de noordwand geskiet) die dag.
Het was in ieder geval fantastisch om met een hele bende daar te zijn. bedankt iedereen voor de leuke tijd!

En nu? Dromen van de volgende winter 😉

supportyannick

Moonflower Butress – Maxime en Sam in Alaska pt.1

10 zaterdag mei 2014

Posted by Yannick in Andere

≈ 1 reactie

Tags

Alaska, Maxime De Groote, Moonflower Butress, Mt Hunter, Sam Van Brempt

Op zaterdag 26 april zijn Maxime De Groote en Sam Van Brempt voor een maand naar Alaska vertrokken. Doel van hun expeditie: de Moonflower Butress, een erg bekende route op Mount Hunter (4442 m). Een ambitieus project, maar met hun beklimming van de Eiger Noordwand vorige maand bewezen ze dat ze allebei de goede vorm te pakken hebben.

De volledige 'Moonflower Butress' op Mount Hunter.

De volledige ‘Moonflower Butress’ op Mount Hunter.

Via satelliettelefoon hebben we regelmatig contact. Maar voor je het eerste nieuws kan lezen nog even deze quote van supertopo over de Moonflower Butress:
The sheer 4,000-foot granite buttress replete with difficult ice, rock, mixed, and aid climbing has less than 20 ascents to the top of the buttress and far fewer to the true summit. For even the world’s best climbers, an ascent is a career defining achievement.
De Amerikanen zijn nooit vies geweest van een beetje drama, maar zo een beschrijving moet jullie nieuwsgierigheid over hun vorderingen toch prikkelen, niet?

Op dinsdag 29 april zijn ze aangekomen op de ‘airstrip’ (een landingsbaan op de gletsjer). De meeste klimmers hebben vandaar nog een 3 daagse tocht voor de boeg naar het 14.000 voet kamp onder Denali. Maar voor hun beklimming van de Moonflower Butress is het basiskamp net aan de landingsbaan, dus geen vermoeiende instijg deze keer.

De landingsbaan aan het basiskamp onder Mt. Hunter

Aankomst in het basiskamp van Mt. Hunter in 2010.

Na een rustdag om te acclimatiseren klommen ze op donderdag al de Mini Moonflower. Een 13tal touwlengtes met een 90° lengte die er erg droog bij lag. Maar met wat artificiële klimtechnieken werd ook dit obstakel én de hele route overwonnen. Nog een rustdag later zijn ze allebei enkele uren gaan slapen op de top van Kahiltna Dome (3800m).

Zowel Sam en Maxime voelden zich erg goed en genoten van de rust. Het seizoen voor de beklimming van Denali is nog maar net begonnen, dus de horden gelukzoekers zijn nu pas aangekomen.

En waar zitten ze nu? Wat had je gedacht 😉
Dit is een sms die ik op zondag 10 mei rond 8u in de ochtend kreeg:

ZITTEN OP EERSTE IJSVELD BIVAC.14 LENGTES IN 16UUR.POKKEHARD.MA T GAAT.EHEH

Het goede weer zou nog tot dinsdag moeten duren, dus fingers crossed, en binnenkort ongetwijfeld meer nieuws!

Sam en Maxime’s expeditie naar Alaska zou niet dezelfde zijn zonder het materiaal en de steun van volgende partners:
SupportAlaska

Eenmaal, andermaal, Andermatt

04 zaterdag jan 2014

Posted by Yannick in Andere

≈ 2 reacties

Tags

Andermatt, Bram Vandendriesche, frank saeys, freeride, Jasper De Coninck, Marijke De Coninck, Nelson Neirinck, ski, skialpinisme, Tim De Dobbeleer, tourski, Yannick De Bièvre, Zwitserland

Franks demonstreert even de 'fluffyness' van de sneeuw

Dit komt nog, laat ons beginnen bij het begin:

Hoe de Alpen toch steeds voor verassingen kunnen zorgen! Terwijl het in Oostenrijk aardig aan het föhnen was met temperaturen tot 15 graden in de dalen kwamen Jasper en ik in een witte wereld terecht. Eerste kerstdag bleek de ideale dag om richting het Zwitsere Airolo te vertrekken. Niemand op de baan en bij het uitkomen van de Gothard tunnel lag er zowaar 40cm sneeuw in het dal!

IMG_1322

26 graden in de tunnel…

IMG_1324

…en 2 km verder kom je hier terecht!

Toch maar liever binnen slapen..

Het sneeuwde zelf zo hard dat parkeren geen sinecure was. Gelukkig vonden we een ondergrondse parking waar we nog enkele uren konden slapen.’s Morgens was het een leuk weerzien met een pak MC’ers. Tim en Nelson waren van de partij, Bram en Marijke waren ook in de buurt en Jasper en ik vonden onderdak in de mobilhome van Frank.
De eerste dag viel de beloofde opening van Airolo niet in het water, maar in de sneeuw. Quasi 80cm natte sneeuw, wind en warmte zorgden ervoor dat het lawinegevaar spontaan naar 5 schoot. Even via de piste naar het tussenstation vellen was dus onze enige optie.

Ready, set, go!

Ready, set, go!

Klimmer / snowboarder / freestyler Bram

Klimmer / snowboarder / freestyler Bram

En bijna, bijna ook skiër ;-)

En bijna, bijna ook skiër 😉

Wat doe je als de sneeuw te zwaar is? Juist ja...

Wat doe je als de sneeuw te zwaar is? Juist ja…

Gelukkig straalde de sneeuw uit, kregen we nog een nieuwe lading sneeuw te verwerken en was het hoog tijd om alle registers open te trekken. Eerst in het skigebied van Andermatt zelf:

IMG_3028

Frank’s eerste sporen op de Gemmstock

IMG_1375

Richting het Felsental

En de dag nadien ook tijdens een fantastische toertocht boven het station van de Oberalppass. Dit was zo één van die memorabele dagen: droomsneeuw, zon, geen wind en nog minder concurrentie. De hele berg was voor ons alleen. Hier alvast enkele plaatjes om mee te genieten:

IMG_3029-Edit

IMG_3051-Edit

IMG_3058-Edit

IMG_3062

IMG_3071

IMG_3087

IMG_3096

IMG_3108Bedankt aan iedereen voor de leuke trip! En zoals steeds ook bedankt aan volgende fantastische winkels en merken:

supportyannick

De Queyras, zon en sneeuw in niemandsland

09 maandag dec 2013

Posted by Yannick in Andere

≈ 3 reacties

Tags

Dirk Houttequiet, frank saeys, freeride, itsaplayground, Koen Van Hiel, Mobilhome, Queyras, Rogier Van Rijn, Sam Van Brempt, ski, Tim Vanhoutteghem, tourski

Het eerste weekend van december stond de vorige jaren steeds garant voor een leuke start van het (tour)ski seizoen (zie bv. hier). Onze verwachtingen waren dus hooggespannen toen we al ons materiaal in twee mobilhomes aan het inladen waren

tweet-button

Met zes? Dat was al even geleden. Iedereen stond blijkbaar te trappelen om de eerste sneeuw te zien (Behalve Tim VH, die zat al aan dag 12). Nu ja, allemaal klassebakkken op ski’s, dat kon niet misgaan!

131201_QUEY_IMG_1199

Ons skiseizoen kon ook slechter starten…

Na een half dagje skiën in een koud, vochtig en bewolkt Montegèvre met als enig hoogtepunt onze vermelding in de Dauphiné Libéré, was het tijd om de wijze raad van Rogier Van Rijn te volgen. De tocht naar de Maït Damut zou ons 1200 meter hoger brengen tot diep in het hart van de Queyras. Als opwarmertje kon dit al tellen! Na enkele uren besloten we niet tot aan de (gespoorde) top te touren, maar al iets eerder in een maagdelijke helling te droppen.

131201_QUEY_IMG_1263-Edit

Koen VH genoot van de omgeving en het feit dat hij bijna terug naar beneden mocht 😉

Deze keer was het Dirk H die met de knapste foto van de afdaling aan de haal ging:

131201_QUEY_IMG_1290-Edit-2-2

Dirk H die bewijst dat er op stijl geen leeftijd staat

Dag twee bracht ons vlak bij de Italiaanse grens in Saint-Veran. Dit dorpje aan de voet van de Col d’Agnel gaf ons de mogelijkheid om in de zon naar boven te touren en via de ‘Couloir Nord’ aan de andere kant van de berg weer af te dalen. Na wat strategisch plannen met de positie van onze twee voertuigen waren we klaar voor een leuke 1100 meter stijgen.

131202_QUEY_IMG_1331-Edit

Onderweg boven het pittoresk Saint-Veran

Vlak onder de top bleef een helikopter wel erg vervaarlijk in onze buurt cirkelen. Had dat met ons te maken? Net op het moment ik het ‘N’ teken wou maken bleek dat we net onder een gigantische telescoop stonden.

131202_QUEY_IMG_1396

“Haa”, dacht Koen VH, “zo kan je hier dus ook geraken…”

Het observatorium van Saint-Veran beschikt over 2 telescopen die ter beschikking worden gesteld van amateur astronomen die gedurende een week op onderzoek kunnen komen. Wisten jullie dat de lucht boven de Queyras de helderste van Europa is? Wij ook niet, maar dankzij de rondleiding die we kregen is onze kennis over het heelal weer bijgespijkerd.

131202_QUEY_IMG_1488-Edit

Frank S en niets of niemand anders…

In de couloir Nord bleek nog geen vlok sneeuw te liggen wegens te felle wind, dus daalden we maar rustig af via de zuidwand onder een aangenaam zonnetje.

131202_QUEY_IMG_1423

Lang leve de zuidflank

Op de vierde dag sprak Rogier de woorden ‘stijl bos, poeder en couloir’ in één zin uit. Na een vroege ochtend was het terug tijd om de benen op te warmen.

131203_QUEY_IMG_1532-Edit

Wat een heerlijke manier om boven aan te komen

Na een heerlijke lunch op de top zonder een zuchtje wind begonnen we aan de laatste afdaling van de trip. Eerst als een gek doorheen het couloir.

131203_QUEY_IMG_1577

In één keer? Ok dan!

Om dan met verzuurde bos door het bos naar beneden te denderen. De ideale afsluiter van een prachtige seizoensstart!

131203_QUEY_IMG_1607-2

Yannick in sprookjesland

Bedankt aan Frank Saeys, Koen Van Hiel, Dirk Houttequiet, Sam Van Brempt, Tim Vanhoutteghem , Rogier Van Rijn en Sandra Pratt voor de fantastische trip!

Bekijk ook Tim’s persoonlijk blog of zijn blog op Wepowder

Sam Van Brempt zijn prachtige foto’s vind je hier: www.itsaplayground.com

Verder bedanken Sam en ik nog graag volgende sponsors:
supportyannick

Zomer, herfst en winter in één week.

24 donderdag okt 2013

Posted by Yannick in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Aiguille Du Midi, Alpinisme, Chamonix, Drytool, Maxime De Groote, Triangle du Tacul, Yannick De Bièvre

Wat was het weer veel te lang geleden dat ik nog eens 2 ijsbijlen in mijn handen had. Gelukkig had Maxime ook nood aan een ‘quick alpine fix’ en zodoende vertrokken we vrijdagavond met z’n tweetjes naar Chamonix. Na een bivak in Trient en een bezoek aan het OHM leek onze week al niet meer te kunnen mislukken. 4 dagen mooi en stabiel weer met aangename temperaturen in het hooggebergte en geen zuchtje wind.

IMG_2804-Edit-Edit

Boven de wolken

Om wat te acclimatiseren en de condities te bekijken besloten we de week te starten met een route vanaf de Aiguille du Midi. Alle andere liften waren toe, dus dat vereenvoudigde de zaak. Na een leuke ontmoeting met Christophe Profit die ons nog herkende van Khan Tengri en eerdere bezoeken in Chamonix was het tijd om te starten.

IMG_2823

No way back

IMG_2747De immer spectakulaire rappels van de brug maken altijd duidelijk dat je maar beter in vorm bent. Eens je vertrekt is er geen weg terug behalve langs je gekozen route. Omdat ik de Goulotte Profit-Perroux al eerder geklommen had opteerde we voor ‘Le vent du dragon’, III/4/M5.

IMG_2749

Even opwarmen

IMG_2847

Bijna in de zon

Na 2 leuke lengtes op te warmen werden de zaken al wat serieuzer. De 30cm sneeuw die de nacht ervoor gevallen was had zich natuurlijk nog niet ‘gezet’. Het werd snel duidelijk dat er nog niet al te veel ijs te vinden was. Maar de losse sneeuw op droge rots was wel iets dat ons als drytoolliefhebbers kon bekoren.

IMG_2759

Ja hoor, de route loopt langs die barst…

De M5 lengte was een stevige knakker waar Maxime toch vlot een uur en een kwart voor nodig had om ze te ontcijferen. Gelukkig was alles goed af te zekeren, maar M5 was gezien de omstandigheden toch iets te zacht uitgedrukt. De volgende lengtes bleken helemaal verstopt te liggen onder de losse sneeuw, dus kuisen maar. Na nog een drietal ‘funky’ lengtes kwamen we net onder de moeilijkste passage van de Arrête de Cosmiques. Ondertussen was het weer ook al wat omgeslagen en kregen we zowaar nog een pak verse sneeuw over ons hoofd.

IMG_2850

IMG_2787

Ziet er spectaculairder dan het was

Vooral de condities en misschien ook wel wat de hoogte zorgde ervoor dat we rond 18u terug aan de lift stonden. Dezelfde lift als diegene die sluit om 16u30. Hmm…

IMG_2854

Terug naar buiten dan maar…

Na een vroegere onaangename ervaring met slapen in de Aiguille du Midi zonder slaapzak (nog nooit zo koud gehad in mijn leven als in die granieten doodskist) was de beslissing om de bedden van de Refuge Cosmiques te gaan testen snel genomen.

IMG_2965

Morning sunshine!

2 dagen later stonden we terug boven. Tot 23u de avond voordien stond de Noordwand van de Matterhorn nog hoog op onze lijst, maar een bericht van Menno Boermans en een belletje naar de Gardien van de Hörnlihut deden ons toch beslissen om die later eens te gaan bekijken. Achteraf gezien de juiste beslissing…

IMG_2862-Edit

Wolkenzee

Nu ja, buiten de Aiguille du Midi waren er nog steeds geen liften open, laat staan dat er ergens iets in conditie zou liggen. Enkel de Piramide de Tacul was enigzins ijzig genoeg. Niet direct onze eerste keuze, maar beter iets klimmen dan niets. Het is trouwens nog vroeg in het seizoen, plenty more time to climb…

IMG_2872

Wakker worden!

Ons oog was gevallen op de Goulotte Perroux (III/4+/M5 350m). Deze mixte lijn is niet zo vaak beklimbaar, maar vandaag was onze lucky day. Om nu te zeggen dat er ijs in overvloed was is wat overdreven. De eerste 4 lengtes hingen de ijsvijzen maar hulpeloos aan onze gordel te bengelen. Friends en nuts waren onze beste vrienden.

IMG_2877

Iets meer ijs mocht gerust

Ook vandaag ging het klimmen ons goed af. Lekker weertje, mooie uitzichten, geen volk in de buurt en fantastisch mixte klimmen. De top lieten we voor wat het was. De Mont Blanc du Tacul afstappen is echt niet iets waar ik me zonder reden aan wil wagen.

IMG_2888 IMG_2940Onze derde dag viel wat in het water door een gebrek aan bevroren water. Onze gok om iets klimbaars op de Oostwand van de Tacul te vinden werd snel geldverlies. Buiten een wandelingetje tot onder Supercouloir en een heerlijke tocht terug naar boven (oh ironie).

IMG_2971

Waar is ons ijs?!?

Bedankt Maxime voor de fantastische trip, op naar de volgende!

Maxime bedankt graag de volgende sponsors:

Screen Shot 2013-10-25 at 09.19.44

En ik deze natuurlijk!
supportyannick

← Oudere berichten

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors







25













25

Mount Coach

Onze sponsors

Blog op WordPress.com.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • MOUNT COACH
    • Doe mee met 119 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • MOUNT COACH
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....