Wat een week! Toen we vertrokken richting La Grave zag alles er nog prachtig uit. Er was net  een massa verse sneeuw in de Franse Zuidalpen gevallen, dus niets kon onze skitrip tegenhouden.

Helaas besloten de weergoden de nulgraden grens richting 2500m te trekken, net de nacht dat wij aankwamen…Regen?!? Wat ben je daar nu mee in een skigebied? Toen we ’s morgens aankwamen was Serre Chevalier het toverwoord. In La Grave was geen vlok te bekennen die niet platgeregend was, maar we hoorden goede verhalen van aan de overzijde van de pas. Aangekomen in Monetiers-Les-Bains (meest intressante stukje Serre Chevalier) bleek het al snel dat we ook hier tot helemaal boven moesten om nog wat verse sneeuw onder de skis te krijgen. Het zicht was nog best ok en ook het skiniveau van iedereen bleek goed mee te vallen. Aleen lawinegevaar 4 (veel verse sneeuw, snelle temperatuurstijging, veel wind, veel spontane lawines, … Do I need to say more?) gooide wat roet in het eten.

Dag 2 was La Grave aan de beurt. Het terrein opende de ogen van allen die er nog nooit geweest waren. Ook al was de sneeuw niet super, de compagnie en het terrein maakte veel goed.

Dag 3 begon druilerig, zo druilerig dat de liften zelfs niet opengingen. Een beetje piste of parkskien in Les deux Alpes dan maar. Helaas was de overgang van de rust en natuur in La Grave naar de overbevolkte pistes van een Frans skigebied in het hoogseizoen nogal bruusk. De ene hield het al wat langer vol dan de andere, maar beter skien in kutcondities dan niet skien zeker?!?

Tot het dag 4 werd. Nog meer regen en de goesting die onder 0 lag. Toen om 9u ’s morgens iemand vroeg wie er allemaal bier wou, wist iedereen hoe laat het was… Gezellig spelletjes spelen in de Gite en de hele dag door expeditievet verzamelen. Enkel Tim en Maxime wouden toch iets beklimmen, maar verder als wat wet-toolen kwamen ze ook niet (het was te warm om ijs te klimmen..)

Na een dagje nietsdoen was de honger naar wat ski-actie toch weer groot. Ondanks de hoge temperaturen en de regen trokken we toch naar boven. Helaas had een krachtige wind zowat al de sneeuw weggeblazen. Er lag nog net genoeg om wat bochtjes te draaien, maar kort na de middag sijpelden de eerste al terug verzopen de gite binnen. Wie het nog twee uur langer kon uithouden heeft nog wat vers onder de latten gevoeld toen de nulgradengrens plots zakte en het bos weer wit deed worden…

Enfin; hoog lawinergevaar, verschillende soorten sneeuw, verschillende skigebieden, techniek en lawinebiepoefeningen, teambuilding,…Er waren genoeg ingredienten om er een leerzame trip van te maken!