Wat was het weer veel te lang geleden dat ik nog eens 2 ijsbijlen in mijn handen had. Gelukkig had Maxime ook nood aan een ‘quick alpine fix’ en zodoende vertrokken we vrijdagavond met z’n tweetjes naar Chamonix. Na een bivak in Trient en een bezoek aan het OHM leek onze week al niet meer te kunnen mislukken. 4 dagen mooi en stabiel weer met aangename temperaturen in het hooggebergte en geen zuchtje wind.

Om wat te acclimatiseren en de condities te bekijken besloten we de week te starten met een route vanaf de Aiguille du Midi. Alle andere liften waren toe, dus dat vereenvoudigde de zaak. Na een leuke ontmoeting met Christophe Profit die ons nog herkende van Khan Tengri en eerdere bezoeken in Chamonix was het tijd om te starten.

De immer spectakulaire rappels van de brug maken altijd duidelijk dat je maar beter in vorm bent. Eens je vertrekt is er geen weg terug behalve langs je gekozen route. Omdat ik de Goulotte Profit-Perroux al eerder geklommen had opteerde we voor ‘Le vent du dragon’, III/4/M5.

Na 2 leuke lengtes op te warmen werden de zaken al wat serieuzer. De 30cm sneeuw die de nacht ervoor gevallen was had zich natuurlijk nog niet ‘gezet’. Het werd snel duidelijk dat er nog niet al te veel ijs te vinden was. Maar de losse sneeuw op droge rots was wel iets dat ons als drytoolliefhebbers kon bekoren.

De M5 lengte was een stevige knakker waar Maxime toch vlot een uur en een kwart voor nodig had om ze te ontcijferen. Gelukkig was alles goed af te zekeren, maar M5 was gezien de omstandigheden toch iets te zacht uitgedrukt. De volgende lengtes bleken helemaal verstopt te liggen onder de losse sneeuw, dus kuisen maar. Na nog een drietal ‘funky’ lengtes kwamen we net onder de moeilijkste passage van de Arrête de Cosmiques. Ondertussen was het weer ook al wat omgeslagen en kregen we zowaar nog een pak verse sneeuw over ons hoofd.

Vooral de condities en misschien ook wel wat de hoogte zorgde ervoor dat we rond 18u terug aan de lift stonden. Dezelfde lift als diegene die sluit om 16u30. Hmm…

Na een vroegere onaangename ervaring met slapen in de Aiguille du Midi zonder slaapzak (nog nooit zo koud gehad in mijn leven als in die granieten doodskist) was de beslissing om de bedden van de Refuge Cosmiques te gaan testen snel genomen.

2 dagen later stonden we terug boven. Tot 23u de avond voordien stond de Noordwand van de Matterhorn nog hoog op onze lijst, maar een bericht van Menno Boermans en een belletje naar de Gardien van de Hörnlihut deden ons toch beslissen om die later eens te gaan bekijken. Achteraf gezien de juiste beslissing…

Nu ja, buiten de Aiguille du Midi waren er nog steeds geen liften open, laat staan dat er ergens iets in conditie zou liggen. Enkel de Piramide de Tacul was enigzins ijzig genoeg. Niet direct onze eerste keuze, maar beter iets klimmen dan niets. Het is trouwens nog vroeg in het seizoen, plenty more time to climb…

Ons oog was gevallen op de Goulotte Perroux (III/4+/M5 350m). Deze mixte lijn is niet zo vaak beklimbaar, maar vandaag was onze lucky day. Om nu te zeggen dat er ijs in overvloed was is wat overdreven. De eerste 4 lengtes hingen de ijsvijzen maar hulpeloos aan onze gordel te bengelen. Friends en nuts waren onze beste vrienden.

Ook vandaag ging het klimmen ons goed af. Lekker weertje, mooie uitzichten, geen volk in de buurt en fantastisch mixte klimmen. De top lieten we voor wat het was. De Mont Blanc du Tacul afstappen is echt niet iets waar ik me zonder reden aan wil wagen.

Onze derde dag viel wat in het water door een gebrek aan bevroren water. Onze gok om iets klimbaars op de Oostwand van de Tacul te vinden werd snel geldverlies. Buiten een wandelingetje tot onder Supercouloir en een heerlijke tocht terug naar boven (oh ironie).

Bedankt Maxime voor de fantastische trip, op naar de volgende!

Maxime bedankt graag de volgende sponsors:

En ik deze natuurlijk!