Met een zere nek en tintelingen in de voorarmen dacht ik dat de bergen mij wel goed zouden doen. Zo vertrok ik 3 weken geleden naar Chamonix met Bruno Schoenmaekers. Een wisselende meteo deed ons afwijken van ons eerste objectief : De freney pijler. In de plaats daarvan kozen we voor envers des aiguilles,  nooit een slechte keuze….toch?

Etienne Journet, een sterke fransman uit Lille en een geroutineerd Freyr klimmer vergezelde ons. Het deed deugd om de longen wat zuurstof te geven in plaats van de vuile dieseldampen die ze elke dag tijdens mijn werk te verwerken krijgen. Zoals altijd voelde het weer geweldig om in de Envers hut toe te komen. Schoenen uit, kaas en worst boven halen en een koude panache voor Bruno zijn verjaardag. Zalig ! Omdat het nog maar 3 uur in de namiddag was vertrokken we nog voor Pasang, de retour de L’everest( Tour Verte)een 8 tal lengtes easy cruisen om terug wat aan het graniet gewend te geraken.

De dag nadien staan we op tijd op voor le soleil a rendez vous avec la lune op de Grépon. Gelukkig had ik Bruno en Etienne kunnen overtuigen om niet in het holst van de nacht te vertrekken, maar enkele uurtjes later om 6 uur s’ochtends.  Zo kon ik nog enkele uurtjes rustig blijven liggen. Hoe meer slaap hoe beter me dunkt !

Na 15 min op de gletsjer stappen van aan de hut staan we al aan de start van de route. Bij het aandoen van de schoenen merken we dat Etienne zijn nagels gelakt zijn. Bruno en ik kijken bedenkelijk naar elkaar “ Attention ! le petit janette français est la “  zeg ik nog.  Alez c’est parti les filles ! 25 lengtes doemen voor ons uit, maar de top die zien we niet, wolken met regen en sneeuw dat wel. Op zich baart ons dat weinig zorgen. We gaan ervoor en we zien wel waar we eindigen.  Over het algemeen is de route niet echt moeilijk, de behaking  goed en het routeverloop niet al te ingewikkeld. Naar het einde toe komt de wind wel opzetten, de regen wordt harder en de rots wordt langzaamaan natter en natter. De route krijgt nu wel ineens een extra uitdaging. Hevige sneeuwval zorgt voorverkleumde handen en pijnkreten maken het sufferfest compleet.  Etienne heeft blijkbaar minder last van de koude  dan Bruno en ik en klimt de 2 laatste 6B lengtes tot op de top van de Grépon. Bruno en ik trekken onze woorden van “le petit janette français” terug en volgen Etienne met veel afzien en gekreun.

Om 17u s’avonds staan we op de top van de Grépon, de meeste mensen rapellen de route, maar wij hadden besloten om crampons en ijsbijl mee te pakken en zo de graat van de Grépon af te klimmen en richting Chamonix over de nantillons gletsjer af te dalen. Ons plan bleek met de huidige condities iets complexer dan aanvankelijk gedacht. Maar we hebben geluk, een uurtje later klaart het op. Eindelijk is duidelijk waar we ons exact bevinden.

Zalig om hier te zijn te midden van al die scherpe pieken bedekt met een dun laagje sneeuw. De sneeuw maakt het afdalen van de graad eigenlijk een pak gemakkelijker en op de nantillons gletsjer lijken al de losse stenen vastgevroren. Op warme zomerdagen sta je hier voor een vuurpeleton van losse stenen. Een te mijden plek dus. Maar met de huidige condities, perfect ! Daarna lopen euhhh….sprinten we nog even onder de seracs van de gletsjer door.  Zonder al te veel na te denken en royaal veel rustpauzes belandden we terug aan het montenvers station. Ieder van ons is stikkapot en uiteindelijk is het 3 uur s’nachts als we beneden in Chamonix een vergebakken stukje Kiche naar binnen werken.

Nu tijd voor een nieuw objectief. Iets met big walls, kayaks, ijsbergen,…. Groenland!!! Straks meer daarover.

Sinds kort heb ik ook enkele sponsors die me steunen bij volgende klimtrips.

Heel veel dank aan : K2, Petzl, Millet en Julbo !