Na een lange zomer en winterse examens eindelijk terug met de bijlen in het ijs. Zondagmorgen zijn we (Sam, An, Maxime en Tom ) aangekomen in Kandersteg. Voor ons allen even slikken. Na een vluchtige blik in de topo blijkt dat er weinig 4de graads watervallen te vinden zijn. En hoewel we allen tegen het einde van de week in de 5de graad willen klimmen is dit toch stevig starten.
De makkelijkste route van het gebiedje Oeschinenwald dan maar. Namenlos (Waarom geven ze dit voor de makkelijkheid toch geen naam?) 170m, III 4+. Goed gevormd, zichtbare klimsporen maar met zijn 80 en 90 graden stukken toch bezonder stevig voor een 4de graads.
’S Avonds waren we dan ook op zoek naar een minder zware 4de graads voor de volgende dag. Dit plan veranderde uiteindelijk in een lichte 5 de graads, om dan de volgende morgen bij het zien van, in Rattenpissoir te kruipen 170m, III 5+. Een stevige lange lengte 80 graden en dan een 15 meter lange 90 graden pilon, vervolgens nog 2 lengtes 60 tot 75 graden terrein. Bij het begin van de pilon werd duidelijk vanwaar de naam van de route kwam. Best wel lastig, de moeilijkste lengte in een douche klimmen!
Zien wat het vervolg van de week brengt …
AAARGGHHHH….
En ik ben al blij dat ik met één ipv. twee krukken de trap op kan…
AAARGHHHH…
En ik moet nog tot donderdag examens afleggen, en moet dan op die dwaze sneeuwplank gaan staan… waarom toch.. 🙂
Die examens tot daar aan toe, maar waarom in godsnaam gaan sneeuwplanken!? Dat is gewoonweg heiligschennis!
godmiljaar
khad weer ni moge kijke hé, nu zit mijn hoofd weer in de bergen i.p.v op die kl***te cursus
zalige foto’s. blijven gaan manne!!!