Pietro Dal Prà is niet de meest klinkende naam in het milieu. Toch was hij de eerste die alle lengtes van de zeer harde sport multi-pitch “Hotel Supramonte” vrij beklom. Beat Kammerlander’s test piece “Silbergeier” in de Rätikon herhaalde. En als eerste o.a. Cattedrale (21 lengtes tot 8a+) op de Marmolada vrij klom. Onderstaande trailer gaat over zijn film “Aria” een nieuwe lange route aan de sardiense Oostkust. Wat mij vooral opviel was de locatie. In dit gebied heb ik in oktober met griet een prachtig, desolate trekking gemaakt. Bij het zien van zoveel magdelijke, stijle kalkwanden kon ik maar aan één ding denken. Hier valt nog wat te openen! En dat dacht Dal Prà blijkbaar ook.

Dit is wat hij schreef over zijn route, film:

ARIA is not just a route’s or a movie’s name: l’ “aria” (the air) is what embroids the climbing experience. It is the life that embraces you and that you breathe when you’re on the wall. Aria is what you feel around you, and that marks the distance between yourself and the world. Aria is what makes you feel tiny, a tininess of undefined boundaries that swells and melts into the vastity around. Aria hosts your solitude, but to the same extent the silent communication between you and your partner.

In love with and addicted to Sardinia, to vast realms still untouched, Lorenzo and I have been exploring for years new walls in the remotest folds of the island’s mountains. Aria is a sardinian experience that we’ve tried to turn into a movie. It is the life in a place we cherish, the opening of a route, in modern style but with a somewhat alpine spirit, on the different yet most magnificent wall that we’ve ever touched – and for that matter, breathed.