Of anders gezegd van Valle del’Orco (Italië) naar Ettringen (Duitsland). Vanwege wisselvallig weer vertrokken Maxime, Stijn Depuydt en ik (Tim) dinsdagavond met enige twijfel richting Valle del’Orco. Bij aankomst leek het weer wel OK te zijn, en na de gebruikelijke cioccolata calda waren we klaar om de wand aan te vallen. We kozen voor “Il fessura della disparazione” : de klassieker van het massief.

Tim in de eerste lengte van “Il fessura della disparazione”

De 5c waarmee de route van start ging bleek direct steviger dan gedacht. De barst is zo’n 20 cm breed en omdat ik het gegeven “maxi  friend” in de topo genegeerd had moest ik de lengte klimmen met slechts 2 friends. De overvloedige regen van de voorbije dagen zorgde voor sommige natte barsten en daardoor werd het alleen maar spannender. In de 2^de lengte leek de barst niet smaller te worden, maar met de hoop dat de barst om het hoekje zou overgaan in een ander formaat klom ik dan maar verder. Ik keek het hoekje om en…  in plaats van te versmallen of gewoon schuin verder te lopen veranderde de barst nu in een soort Offwidth. Als ik nu uitschuif… dan zou ik wel eens heel diep kunnen vallen. Ik maak men hoofd even leeg en besluit ervoor te gaan. Yes, na enkele minuten ben ik erdoor en heb ik een bak vast. Zwetend bereik ik de relais. De opwarming is afgerond! Tijd voor de rest.

Start van de 3de lengte

 De derde lengte loopt nog altijd door die 20cm brede Offwidth barst, maar nu niet schuin maar zo goed als recht omhoog. Maxime twijfelt eerst nog even maar besluit dan toch te gaan. Die twijfels waren niet echt nodig. Hij geeft even een demonstratie van ‘tempo maken’ en bereikt bijzonder vlot de relais.

In de vierde lengte vecht Stijn even tegen graniet dat verzadigd is met mos en water. Met een uitstekende rotsblok 2 meter onder hem besluit hij dan toch maar terug te keren. We dalen even af en kiezen voor de lengte ernaast. Alweer moet Stijn het bekopen met natte graniet. Maar deze keer is het wel af te zekeren. Goed de voeten plaatsen lijkt wel ‘de clou’ in deze route. Al naklimmend schuiven mijn voeten 2 keer weg en telkens knal ik met men knietjes recht op het scherpe graniet. Met 2 blauwe knieën kom ik “bien abimé” toe aan de relais. Tijdens het rappelen had Maxime een mooie barst gespot, deze 2 lengtes klommen we dan ook nog snel.

Stijn in de 3de lengte

Stijn in "Aucune Plaquette"

We besloten gewoon de leuke barsten eruit te kiezen en vooral die “hand-jams” te oefenen, na 4 dagen hard klimmen hadden we vingers zonder vel, pijnlijke schouders en spieren die niet meer meewerkte.. zaaalig toch?! Nu eventjes alle wonden laten helen, examens doen en dan… Naar de Alpen natuurlijk voor meer barsten, sneeuwgraatjes en mixte routes!

Graag willen wij onze trouwe sponsor: Garage Houttequiet bedanken voor het gebruik van de “Mount Coach camionette”, bedankt Dirk!

Hierbij nog enkele sfeerfoto’s 😉

Maxime in Ettringen

Stijn in Orco

Tim in Ettringen

Tim en zijn lievelings-speelgoed