Desondanks ik (Sam) de beide delen “Neige, Glace et Mixte” al te veel in mijn handen heb gehad, ontgaan me vaak mooie routes. Zo was ik dan ook verbaasd toen ik bijna een jaar geleden foto’s van deze route op Alpine Exposures zag. Zo’n smalle steile goulotte moest geklommen worden, en liefst zo snel mogelijk.

 

Vanop de top van Aiguille du Chardonnet konden we enkele maanden geleden al zien dat de lijn er goed bij lag. Toch moest het tot deze zaterdag wachten eer we erin konden kruipen. Wat ik al eerder te horen kreeg kan ik niet ontkennen… deze hoort bij een van de mooiste routes die ik geklommen heb.

Bij ons vertrek op de Grand Montets graad waren de aangekondigde weersvoorspellingen zoals verwacht, mooi weer, de aangegeven temperatuur daar-en-tegen was op 3300 meter -21°, dat beloofde. Samen met Maxime klommen we het onderste deel van Couloir Couterier (Grande Rocheuse is een zij-top van Aiguille Verte ) in het donker. Bij het opgaan van de zon waren we bij de eerste moeilijkheden waar we het touw boven haalden. 3 aangename afwisselende mixt-lengtes later stonden we onderaan de cruxlengte. Een traverse waarna je verder uitklimt in een verijsde hoekversnijding aldus de topo… Ik zie dat Maxime zich redelijk vlot door de traverse werkt (A2) en denk even dat de klus makkelijk geklaard zal zijn. Helaas is er in het vervolg van de lengte nog maar weinig ijs te vinden en moeten we langs het artif gedeelte verder. Even is er een kleine teleurstelling, maar ach, zelfs betere alpinisten klimmen deze M6 barst niet vrij.

 

Hierna komen we bij de 3 dunne ijslengtes die van ver zichtbaar zijn. Het ijs is tussen de 15cm en 1 meter breed maar ongelooflijk mooi om te klimmen. Hier zijn de moeilijkheden achter de rug, en rest ons nog 250m sneeuwcouloir tot de top. Helaas hebben we in de artif (dry-tool)lengte veel tijd verspeeld en  voelen we ons niet meer helemaal in orde waardoor we dan maar aan de afdaling beginnen.

Hopenlijk komen er dit jaar nog enkele routes van dit formaat aan de beurt…