Exact een jaar geleden trok MC5 er met Arne Monstrey op uit naar Valle dell’Orco om daar zoveel mogelijk meters te klimmen op heerlijke graniet, perfect af te zekeren met nuts en friends. Dat viel zelfs zo hard in de smaak, dat MC5 besloot dat dit jaar nog eens te doen. Niels Willaert kon wegens verplichtingen niet mee, en zo kropen Jeroen De Mey, Kristof Buyse, Friedemann Koch, Sebastiaan Verbeke, Lander Beckers (MC4) en ikzelf (Denis Hoste) vrijdag 24/10 laat in de auto om de nacht door te rijden en de zaterdag om 8u ’s ochtends onze wagens aan de beroemde Fessura Kosterlitz te parkeren. Die hadden we vorig jaar al geklommen, dus na even te slapen in de auto’s staan we om 12u ’s middags op om ook de eerste dag al wat te klimmen. We gaan naar een single pitch gebiedje genaamd Droide, waarvan na de aanloop bleek dat helaas vele trad lijnen behaakt waren. We hadden toch ons metaal mee en kropen gewoon in de lijnen die we zelf konden afzekeren. Ondanks de soms overtollige haken in routes die perfect zelf af te zekeren zijn, zeker een aan te raden sector. Enkel de chauffeurs gaan naar Droide, onze benjamins Sebastiaan en Lander hebben heel de rit kunnen slapen in de auto en gaan al meteen de eerste dag multipitchen en hun cruxlengte in Totem Bianco blijkt meteen een beauty.

Die avond merken we dat het redelijk koud wordt in de vallei eens de zon ondergaat, maar gelukkig hebben we genoeg kaarsen en donsjassen mee om ons van de vrieskou niets aan te trekken. Het wildkamperen geeft een extra dimensie aan de trip: overdag rijten we de handen open op de graniet, ’s avonds genieten we na met al dan niet zelf gebrouwen bier en plannen maken voor de volgende dag onder een prachtige sterrenhemel.

Na dat eerste dagje single-pitchen in Droide, wordt het tijd voor het echte werk en kruipen we in de langere routes. De cordées blijven doorheen de week zowat merendeels dezelfde, en volgende routes worden geklommen:

Dag 1:
single-pitchen op Droide
Sebastiaan & Lander: Parete del Disertore, Totem Bianco (6c+ max)

Dag 2:
Denis & Friedemann: Sergent, Bertotti-Palmisano (6b+ max)
Jeroen & Kristof: Sergent, Crollo dell’ Impero Nero (6b+ max)
Sebastiaan & Lander: Sergent, Jedi-Master (6c+ max), niet volledig, teruggekeerd

Dag 3:
Denis & Friedemann: Caporal, Diedro Nanchez (6b max)
Jeroen & Kristof: Il Volo Del Gipeto, (6b max)
Sebastiaan & Lander: Sole D’Autunno (6b+ max)

Dag 4:
Het was wat kouder de vorige nacht en we moesten wat extra alcohol drinken om warm te blijven. Veel topo-lezen komt er niet aan te pas en niemand heeft er precies een probleem mee om eens wat uit te slapen. We gaan opnieuw een dagje single-pitchen, met een zwaar hoofd van de avond voordien. ’t Is à l’aise à la falaise, en dat moet ook eens kunnen.

Dag 5:
Denis & Jeroen: Sergent, Nulla Sfugge (6a+ max) en Sorci Verde (6c+ max)
Friedemann & Kristof: Sergent, Nulla Sfugge (6a+ max) en deels Sorci Verde
Sebastiaan & Lander: Diritto All’ozio (6c max)

Dag 6:
Denis & Friedemann: Torre di Aimonin, Oui On Dance Le Roc (6c max) en opnieuw Sorci Verde (6c+ max) want Friedemann had de cruxlengte nog niet gedaan en Denis wou er opnieuw in.
Jeroen & Kristof: Diritto All’ozio (6c max)
Sebastiaan & Lander: Caporal, Diedro Nanchez (teruggekeerd)

Na 6 heerlijke klimdagen zit de trip er voor enkelen al op, na een lekkere Italiaanse pizza te gaan eten en eindelijk nog eens op een echt toilet te gaan zitten blijven enkel ikzelf en Jeroen nog over.

Dag 7:
Denis & Jeroen: Caporal, combi van Aquila della Notte (7b) en Diedro Nanchez (6b) waardoor de moeilijkste lengte niet geklommen wordt maar wel heel erg mooie lengtes van Aquila gecombineerd worden met de mooiste van Diedro Nanchez.

Dag 8: We klimmen nog een 40m lange barst, een klassieker genaamd Fessura del Tramonto (niet moeilijk maar wel heel mooi jammen over de hele lijn) nadat we eerst nog een halfuur verkeerd gelopen zijn door koeienvelden en koeienvlaaien. Die dag vertrekken we naar huis en het is al redelijk laat wanneer we door Luxemburg rijden en we besluiten de auto aan de kant te zetten. De dag erop zijn we toch in Luxemburg en maken we nog een kleine detour via het klimgebied Berdorf, waar we ook nog wat klimmen op nuts en friends.

Dat het gebied Valle dell’Orco een dikke aanrader is, daar maak ik geen woorden meer aan vuil. De mooiste multipitches van deze trip vonden wij de combi van Aquila della Notte en Diedro Nanchez en de (ondanks lange aanloop) 6c multipitch genaamd Diritto All’ozio. Ook de 4e lengte van Bertotti-Palmisano, een heerlijke overhangende barst is een pareltje, maar om enkel daarvoor ook de andere 6 lengtes erbij te nemen vonden wij nu ook weer niet zo speciaal.

Al bij al een zeer geslaagde week en hopelijk is dit de voorbode van een jaarlijks terugkerende tradclimbing-meet, eind oktober. Volgend jaar misschien eens naar een andere locatie?