Een maand later. Hier staan we opnieuw met z’n allen in Marches-Les-Dames, thuisbasis van onze supercoach en intussen ook in ons hartje opgenomen (want het is tenslotte hier dat we alle zes te horen kregen ‘erbij te zijn’).

Het is zaterdagochtend en op het programma staat een weekendje touwtechnieken. Er wordt snel een kop koffie naar binnen gewerkt en vervolgens mogen we, met onze snoet in de zon, 3 uren lang Sanne en Steve’s zeemzoete stemmen aanhoren. We leren de geheimen van de zaksteek, ankersteek, (halve) mastworp, Schmetterling, (dubbele) paalsteek, vissersknoop, alpine slipsteek, prusik, machard en ga zo maar door kennen; knopen ons de universele MC touwcommandos in de oren en branden de algemene MC relaisbouw op ons netvlies. Alvorens we het goed en wel beseffen staat de zon in haar zenit, wat heet: tijd om te klimmen! Sanne neemt Maarten op sleeptouw, Steve houdt bij Karel en Amelie een oogje in het zeil en Robbe en Yashin gaan alleen op jacht. Er worden geen spectaculaire klimprestaties neergezet, de focus ligt dit weekend op touwtechniek.

Model ‘Robbe Roskams’, te boeken via …

Philip oefent zijn technieken op de grond, hij zal 1 week later zijn knieoperatie ondergaan (zie skireis) en houdt zich dus (voorlopig) rustig. Hij is ook fotograaf van dienst, waarvoor dank!

Er wordt lustig op los gerelaisd en gerappeld en de tijd vliegt voorbij. Bij een rappel komen enkele stenen los en vangt Philip (alweer) de klappen: een steen valt op zijn sleutelbeen. Gelukkig is er niets aan de hand, maar dit toont weer maar eens aan hoe belangrijk het gebruik van een helm is aan de rots.

Coach Sanne Bosteels brengt ons ‘het elegant touwhandelen’ bij

Sneller dan gewenst is het tijd om ons biezen te pakken en richting de Chaveehut te trekken. Intussen begint het ook te miezeren en tegen dat we aankomen, is het niet langer aangenaam weer om nog een tent op te zetten. Een portaledge dan maar? Robbe de Held tovert er één uit zijn bagage (welke hij om 6u ’s ochtends per trein van Antwerpen naar Geel versleept heeft, wat een man!) en is gemotiveerd om als eerste in een portaledge aan de Chaveehut te hangen. Voor zo een historisch moment komt zelfs de hutwaardin eens buiten voor een fotootje. Na een heerlijk buffet –waarvoor zeer veel dank aan de vrijwilligers van de Chaveehut, compleet met dessert, wordt nog wat gepalaverd tot bedtijd. Yashin kruipt bij Robbe in de portaledge (en zal de natte nacht overleven met dank aan Andreas, die zo vriendelijk was zijn bivakzak uit te lenen) en samen gaan ze een mooie nacht tegemoet. De anderen slapen in de memorabele T-busjes (en ja! Amelie mag als eerste Mount Coach 7’er het bed delen met Sanne). De volgende ochtend stampen we allen een lekker ontbijt naar binnen en voor we het weten staan we aan het massief in Yvoir.

Karel klimt

Na een technische uitleg over friends en nuts, volgt een korte oefensessie op de grond. Friends worden erbarmelijk gestoken en relais kunnen worden uitgetrokken, kortom, er valt nog wat te leren. Maar waar kan dit beter dan op de rots? Zo gezegd, zo gedaan. Alweer snel die boterhammen naar binnen werken en ons reppen naar een mooie oefenroute. Ditmaal gaan Yashin en Steve samen op stap, neemt Sanne de begeleiding van Karel en Amelie op zich en zijn Robbe en Maarten op zichzelf aangewezen. Het klimmen en mobiele zekeringen steken verloopt vlot. Er wordt nog wat te lang nagedacht over de mobiele relaisbouw, maar beter traag en goed dan snel en bloed! Yashin klipt een boorhaak in (ter mentale ondersteuning) bij het klimmen van de befaamde ‘zipper-fall-passage’ (zie William van MC6), Maarten komt er met een hart onder de riem van Sanne. Na een namiddag oefenen op de rots, krijgen we nog een laatste evaluatie en dan gaat het huiswaarts. Iedereen heeft het weekend genoten en banden zijn gesmeed. Pakt dat we klaar zijn voor Presles!

Yashin: Vrolijk op weg naar ‘de passage’…                                  …Oh de pijn

Maarten: Helpende hand van Sanne…                                  …Oh de vreugde

Wat heeft het weekend gebracht: universele touwtechnieken en –commando’s voor onze 2-jarige opleiding, de basis trad-climbing en bevestiging van het dogma ‘rots=helm’. Sommigen onder ons werpen nu zelfs al een 8-knoop. Dat belooft!