Soms zeggen beelden meer dan woorden… Na 3 dagen rijden met een korte tussenstop in het gezellige Trondheim kwamen we eindelijk aan op de Lofoten. Sufgereden konden we niet snel genoeg op onze tourskis staan, maar waar begonnen we in godsnaam? Meer dan 160 km aan eilanden, fjorden en de meest ongelooflijke bergen strekte zich voor ons uit. We volgde snel wat sporen, en stonden ons 2,5u later te vergapen aan een landschap zoals we het nog maar zelden gezien hadden. Dag 2 trokken we naar een top die we de dag ervoor gespot hadden in de verte. Weerom met een aangenaam zonnetje boven ons kwamen we aan op een top waar er langs de achterkant een loodrecht granietwand zo een 550m lager de oceaan in dook. Wat een ambiance!

Van het ene gezellig vissersdorp naar het andere trokken we meer en meer noordwaarts.

Vandaag was het gedaan met opwarmen en werd het tijd om eens wakker te schieten. Men geopereerde knie doet het hier prima, dus er was geen rede om het couloir dat we gisteren gespot hadden niet in te kruipen. Informatie over routes en namen is hier schaars, dus een naam hebben we niet echt, maar de smalle geul was zo’n 350m hoog met een maximale stijltegraad van zo een 40°.

Prachtige couloirs skien met zicht op zee, als iemand dit al gedaan heeft op andere plaatsen, laat ons iets weten. Wij zijn alvast fan!

Het potentieel aan nog te openen ijs- en mixtelijnen is hier quasi oneindig, dus wie meer info nodig heeft voor een van de volgende winters, laat gerust iets weten. We hebben nog zo een 5-tal skiedagen, als we internet vinden volgen er nog updates…