Zeggen dat de zomer weer voorbijgevlogen is is zoals steeds een understatement. Wat leuke alpine rotsroutes gedaan in de Ecrins, 5 weken door Peru en Bolivië gereisd, 4 dagen dood gegaan op een festival en hop, weer aan het werk. Helaas is al dat gereis nefast voor het klimmen. Een korte eerste bouldersessie deed me weer herinneren hoe kut het kan zijn om te weten dat je iets kan klimmen maar je gewoon de kracht er nog niet voor hebt.
Enfin, aan motivatie om er deze winter weer te staan gelukkig weer geen gebrek. De biografie van Lynn Hill, de blog van Rogier Van Rijn en ook het prachtige klimboek  van David Robberts over Alaska hebben de trainingsblues weer aangewakkert. Vanaf morgen binden we de loopschoenen weer onder voor het eerst sinds men blessure in januari, er komt nog een weekendje Fontainebleau aan en men figfours ga ik ook weer vanonder het stof halen. Laat de winter maar komen!