Ooit had ik die lijn eens gezien in een klimboekje met enkele foto’s van de imposante south howser tower en van de mooiste lengtes, en sindsdien is die route in mijne kop blijven hangen. Ook Aki had zijn oog al op deze route laten vallen. De meeste klimmers bivakkeren onderaan de route, maar wij kozen ervoor om rechstreeks vanuit het applebee camp te vertrekken. Zo besparen we het gezeul met slaapzak en matje op de route. Wanneer we onderaan de bivy boulder aankwamen zagen we al 5 cordées in de route. Die waren allemaal al zodanig hoog dat die ons toch niet zouden ophouden. Het eerste deel van de route klommen we simultaan over gemakkelijk terrein en al snel waren we bij de onderste cordée.

We klommen door tot aan de great white headwall(hier beginnen de mooiste lengtes). Via kleine stukjes offwidth, handbarsten en chimneys gaat het klimmen 5 lengtes door tot aan het laatste scramblestukje nabij de top. In de 2de lengte op de headwall zat nog een beetje ijs en een koude wind die uit de barst kwam zorgde ervoor dat ik half bevroren toekwam aan de relais. Ik werd al snel warm toe ik Aki zag met een brede glimlach en met volgende woorden”that was an interesting crack hé Tim” Vreemde jongens die japanners!!! Ik klom verder en op de laatste relais voor het scramblestukje zij een amerikaan me dat het vandaag exact 50 jaar geleden is dat Yvon Chouinard en Fred Beckey de first accent deden van de south howser tower. “Isn’t that fucking awsome” voede hij er nog aan toe met een typisch amerikaans accent.

De goede samenwerking tussen Aki en mij bracht ons als eerste op de top. JapaBelgium – Bugaboos : 2-0 Thanks Aki!!!! Jammergenoeg heb ik nog niet veel foto’s want Aki zit nog boven in de bergen en we hebben nog niets kunnen uitwisselen, maar hieronder een kort en basic filmpje vanop de top.