Al ruim een week zijn we in het zonnige Zuid-Amerika, waar het weldra zomer wordt. In Santiago, de hoofdstad van Chili bleven we twee dagen om de stad te bezoeken en wat laatste regelingen te treffen. Eén van die regelingen is dat we later terug naar huis keren en dus langer op reis kunnen zijn 😉 En we bezochten er het bekende wijnhuis “Concha y Toro”, waar we licht aangeschoten weer buiten kwamen. Maar daarna reden we met de hier erg comfortabele nachtbus, al een heel stuk naar het zuiden. Via Osorno naar Bariloche, in Argentinië.

Tussen Osorno en Bariloche rijden we over de Andes en de grens tussen Chili en Argentinië. Van ver leken de bergen mooi besneeuwd, maar in werkelijkheid waren ze bedekt door decimeters vulkaanstof. De nabijgelegen vulkaan “Puyehue” is al weken aan het rommelen en verstoord hier het luchtvaartverkeer. Als gevolg hiervan is het bijzonder rustig in het anders zo toeristische Bariloche. We installeren ons in de erg gezellige hostel “La Bolsa”.

In afwachting van beter weer nemen we de volgende dag de bus naar het nabijgelegen nationaal park LlaoLlao en beklimmen er de Cerro LlaoLlao, waar we een prachtig zicht hebben op de omliggende bergen en fjorden. Een wandeling van ruim 4 uur in the middle of nowhere. En wie komen we vlak onder de top tegen? Bram en Marijke! De rest van de wandeling doen we samen, door het mooie regenwoud. We spreken af om de komende dagen te gaan klimmen in Frey. An en ik ontmoeten in het hostel een sympathieke Israëlische klimmer, Ido en nodigen hem uit om met ons mee te klimmen. Marijke en Bram komen een dag later omhoog, met een vriendin van Marijke, Jolien.

Frey is een combinatie van Corsica, Valle dell’Orco en Val di Mello. Steile granieten torens in een alpiene omgeving, met een complexe approche. Prachtig multipitch tradclimbing, avontuur verzekerd. Voor elk wat wils. Een sympathieke berghut op 1700m, waar alles kan, van gratis kamperen en zelf koken tot volpension. En een prachtig meer om na een warme klimdag in te gaan zwemmen. Wij opteren voor het kamperen in ons eigen tentje en nemen enkel ontbijt mee voor vier dagen. Avondmaal nemen we in de hut, lekkere pizza en een goede fles Argentijnse rode wijn.

De instijg naar de hut is goed voor een dikke drie uur, door een steeds veranderend landschap. Nadat we ons tentje opgesteld hebben, gaan we ineens voor een eerste beklimming op de nabijgelegen Pilares della Tierra de mooie route “Anticlica”. Drie lengtes erg gevarieerd klimmen op het beste graniet. Ido klimt met ons mee en neemt mooie foto’s.

In dit gebied liggen honderden prachtige routes, dus hoe een keuze maken uit al dat moois? We besluiten om enkele routes te klimmen die Michel Piola hier in 1990 opende. De tweede dag in Frey doen we een instijg van 2 uur om aan de Campanile Esloveno te geraken, een prachtige vrijstaande toren op 2500m met een 360° uitzicht over de Andes. Een loodzware, Corsicaanse instijg, maar elke meter klimmen op de route “Imaginate” was de moeite waard!

Pas laat in de namiddag (2uur instijg, 5 uur klimmen en 2uur afdaling) komen we terug aan het meer en genieten van een frisse duik. Marijke, Bram en Jolien zijn ondertussen ook aangekomen en we genieten samen van het avondmaal en maken plannen voor de volgende dag. An en ik besluiten om nog een viersterren route van Piola te klimmen, op de Cohete Lunar. Opnieuw een lange instijg van anderhalf uur, gevolgd door 250m hard en steil klimmen. De route “Objectivo Luna” is prachtig, de laatste lengte loopt over een blok zo groot als een huis, die volledig los op zijn sokkel ligt!

In de derde lengte komt een koppel Condors onze klimactiviteiten bekijken. Erg indrukwekkend als zo’n vogel met een spanwijdte van ruim 4m even boven je hoofd komt cirkelen. Waaaauw!

Gelukkig bleef de toren staan, ook tijdens het rappelen 😉 De afdaling was verder nogal gecompliceerd, maar we zijn nog op tijd voor een duik in het meer. Bram en Ido beklommen  de Cerro Principal, met een erg gecompliceerde afdaling en waren pas om 23u terug in de hut. Naar Argentijnse normen ruim op tijd voor het avondmaal.
Vandaag was het erg warm en An en ik zijn rustig terug afgedaald naar Bariloche, waar Ido nu een lekkere maaltijd voor ons aan het koken is. Morgen met de bus naar El Chaltén, langs de Ruta 40.

Tot binnenkort,
An & Sanne
Meer info over Frey op PATACLIMB