Ondertussen ben ik aangekomen in Chamonix. De 12 uur durende treinrit hier naartoe was met die zware haulbag bijna vermoeiender dan een dag klimmen. Maar bon, ondertussen kreeg ik mijn goede resultaten van mijn examens in Januari doorgebeld en dat maakte alles goed!!! Donderdag samen met Ruben Carpentier en Renaud Ramage afgesproken om een waterval in Les houches te klimmen. Een prachtige lijn genaamd : Cascade du viaduct pont Saint-Marie(4+) die slechts zelden in conditie is. Maar dit keer ondanks de stevige koude wel prachtig gevormd.

Natuurlijk kom je niet alleen naar Chamonix om ijswatervallen te klimmen. De dag erna kozen we voor iets alpien. Vorig jaar had ik met Jonas, Nelson en Jasper reeds de fil a plomb geprobeerd, maar toen hadden we de foute weg gekozen en la goulotte du col du plan geklommen. Dit keer wist ik de weg…..
Jammergenoeg waren er een enkele andere factoren die zorgde dat we traag vorderden. Het begon al met het missen van de eerste bak, en ook de 2de, de 3de en de 4de… Om half 10 stonden we dan toch eindelijk aan Plan de l’Aiguille. Veel te laat, maar goed met die toerski’s onder de voeten zou de approche wel vooruitgaan. Het terrein was iets te stijl om echt snel  te kunnen gaan en uiteindelijk arriveerden we tegen 12 uur onderaan de route. Nog even de ski’s op de rugzak gebonden en daarna de couloir beginnen klimmen. Het was veel te laat, dus deden we toch maar de goulotte du col du plan om op tijd boven te geraken… And Again!!! bij het eerste stukje ijs haalden we Renaud zijn splinternieuwe iceline’s uit, ze bleken nogal slecht opgerold en we waren weer vertrokken voor een half uurke spaghetti…

En toen kwam de doodsteek : mijn crampons blijken op hun oude dag nogal last te hebben van metaalmoeheid….mijn monopoint brak gewoon af. Nog even getwijfeld om door te gaan, maar uiteindelijk toch de wijze beslissing genomen om af te dalen. Gelukkig konden we in de afdaling nog wat poudreuse scoren. Alles ging redelijk vlot tot we weer die verdomde helling op moesten om tot bij het liftstation te geraken. Ik had enorm veel pijn in mijn rug, Ruben was helemaal uitgeput. Hij sleepte zichzelf en zijn ski’s omhoog, het was net Jezus die zijn kruis naar zijn laatste rustplaats droeg. Alleen Renaud voelde zich nog redelijk fris.

Het liftstation was gesloten dus skieden we tot in Chamonix. Het was een dag met nogal wat tegenslagen .Maar we hebben goed gelachen en Bier, Reblochon en Chips maken veel goed.

Op dit moment sneeuwt het hier maar morgen komt er een nieuw hogedrukgebied deze richting uit….Alors c’est partie quoi!!!