Chamonix – het vervolg

Een tijdje geleden lieten we jullie al weten dat Mount Coach 6 op haar eerste stage was. De eerste dagen van dat freeriden gingen goed, maar hoe bracht de jonge garde er het de volgende dagen vanaf? Onze kompaan William kruipt in zijn pen en brengt verslag uit!

Van sneeuw tot rots in Chamonix

Het is vier uur ’s nachts wanneer de wekker afloopt. Moeilijk maar net iets sneller dan normaal schiet iedereen zijn kleren aan en is het tijd om richting Chamonix te cruisen voor onze eerste echte MC stage. Na een lange rit, opgevrolijkt met de nodige après-ski muziek, komen we aan bij Refuge de la Montagne. Daar staat onze coach Sanne ons met een grote glimlach op te wachten, alsof hij niet kan wachten om aan de eerste theoretische les te beginnen. Onze eerste echte stage is begonnen.

De eerste dagen stonden hoofdzakelijk in het teken van nieuwe dingen bijleren. De drie niet-skiërs kregen van Bart Overlaet voor het eerst latten onder de voeten om de skitechniek aan te leren, de andere drie werden dan weer door Sanne gedrild in het bijschaven van die techniek. Aangezien er de voorgaande dagen een flinke portie sneeuw was neergedaald op en tussen de toppen van Chamonix, konden we nog heerlijk genieten van een verse laag poeder. Dit ging uiteraard gepaard met de nodige porties sneeuw eten en leidde zelf tot een simultane crash van Sanne en mijzelf, best lachwekkend! Moe maar voldaan keerden we elke avond terug huiswaarts waar we ons konden verwachten aan een flinke portie theorie. Zowel Bart als Sanne brachten ons in deze theorielessen verschillende nieuwigheden bij, gaande van lawinekunde tot alle “must knows” van EHBO.

Vanaf dag vier begon het echte werk. Maarten, Matty en Roel hadden ondertussen het skiën aardig onder de knie en het werd hoogtijd dat we Chamonix eens echt gingen verkennen. Hiervoor trokken we naar de Aiguille du Midi om van daaruit de befaamde Valleé Blanche af te skiën. De condities waren super dus het beloofde een mooie afdaling te worden! Onderweg hielden we nog even halt op een gletsjerrug om iedereen terug van voldoende energie te voorzien en maakten we ineens dankbaar gebruik om onze oriëntatie terug wat bij te schaven met kaart en kompas. Na de middag skieden we in cordée verder naar beneden alwaar we de trein naar Chamonix namen. Hier aangekomen beloonden we ons met een terrasje in de zon waar plots het onderwerp “boulderen in Chamonix” ter sprake kwam. Er bleek niet ver van onze refuge een massieve granietblok te liggen die enkele uitdagende boulderpassen voor ons in petto had. Aangezien An en Sanne die avond heerlijk aan het koken waren voor ons, hadden we even een momentje vrij om die te gaan proberen. Een fijne afwisseling tussendoor!

De laatste dagen vulden we met veel skiën, maar vooral met veel genieten! Het weer was zo omgeslagen tegenover de voorgaande dagen dat zelfs een t-shirt onder de gore-tex overbodig werd. De sneeuw kreeg het ook zwaar te verduren en werd hoe langer hoe meer een grote slushpuppie. Maarten en ik hadden onze portie papsneeuw wel gehad en waagden ons de laatste dag nog op een aantal sportklimroutes. Een approche door de sneeuw maakten dit voor ons net dat tikkeltje avontuurlijker.

Dat we tijdens deze reis nieuwe dingen leerden, spreekt voor zich. Maar wat ons vooral opvalt, is dat wij er als een echt team zijn uitgekomen. Van zes onbekenden tot één MC6? Dank je wel, Chamonix!