• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Tag Archief: David Leduc

10 Jours, 10 grandes voies dans Le Verdon.

15 maandag apr 2013

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

au dela de la verticale, David Leduc, la fete des nerfs, la palud sur verdon, le verdon, Les callenques, Tim De Dobbeleer

Door het aanhoudende belgische winterweer kozen David Leduc, Laura Van Bruyssel, Felix Debrabandere en ik 2 weken geleden om geen risico’s te pakken op nattigheid en rechtsreeks naar de Callenques te rijden….En dat hebben we ons niet beklaagd! Felix wist er een grot zijn met zicht op zee en zekermogelijkheden van uit de slaapzak.

A l'attaque !

A l’attaque !

Nog vlug even wat eten gaan inslaan, daarna alle rugzakken die we maar hadden volgestouwd en we waren vertrokken voor 4 dagen “pur plaisir” Hoogtepunt van de callenquestrip was ongetwijfeld de multipitch van 6 lengtes door het groot dak van les concaves. Veel gazz, zicht op zee en beschut van wind en regen. Que du bonheur quoi !!!

Au-dela de la verticale

Au-dela de la verticale

Home sweet home

Home sweet home

Na de Callenques gingen Felix en Laura terug naar Brussel. David en ik bleven in het zuiden. Met de duim omhoog belandden we uiteindelijk in La Palud sur Verdon. De regen valt met bakken uit de lucht, het is amper boven het vriespunt en er is geen enkele camping open. Zijn we daarvoor helemaal tot hier gelift?

ahhhh.... liften

ahhhh…. liften

Wat rondvraag naar mogelijke overnachtingsplaatsen brengt ons uiteindelijk bij camping al la ferme chez Toch. Die camping, en vooral de eigenaar gaan we ons nog lang herinneren. Maurice Toch is een fantatsische kerel. Is het nu 8 uur s’morgens of 10 uur s’avonds, altijd heeft hij een verhaal te vertellen. Het gaat van “shit”over het weer tot wichelroedes en pendules. De eerste zeer regenachtige dag brachten we voornamelijk door in het toilet van de camping. Gelukkig was er bier en wijn om ons aan op te warmen.

Mer de nuages

Mer de nuages

Nadien ging het alleen maar beter. Al was het zoeken van routes niet altijd even gemakkelijk. De eerste klimdag ging het al meteen mis. De route die we zochten was maar niet te vinden dus dan dachten we maar even een variant te doen van Surveillir en punir. Dat zag er wel te doen uit…. direct een 7C met een pittig boulderpasje. Goeiemorgen!!!! Daarna een mental breakdown in de 7a+ en nog eens een klets in ons gezicht in de derde lengte van Surveillir en Punir. De verdon lacht er niet mee!

David in la marche du temps

David in la marche du temps

David in la marche du temps

David in la marche du temps

Maar dat het klimmen er prachtig is kunnen we weer maar eens ervaren in Caca Boudin Een klassieker van 6 lengtes vooral in de 7de graad. Aflopende gaatjes, verticale grepen en vooral geen voeten. Een stijl die constante spanning vergt over heel je lichaam.

David in Caca Boudin

David in Caca Boudin

De dag nadien denken we even iets rustig te doen. La demande. 10 lengtes met niets zwaarder dan 6a. Door ons gebruikelijk rustig ochtendritme komen we pas tegen 2 uur in de namiddag bovenaan de wand. De rappels gaan vlot, maar daarna begint de zoektocht. Nog enkele rappels door bomen en struiken, een beetje getraverseerd tot we na 2 uur eindelijk onderaan de wand staan. Nog een klein uurtje zoeken en om 5 uur s’avonds staan we onderaan de langste route van de Verdon. Het is één grote barst tot boven. Zonder friends en nuts was vallen vaak geen optie. In het schemerdonker klimmen we nog net de laatste chimney lengtes. Zonder al te veel zicht voor de voeten en haken die ver uiteeen staan is het vaak nog een spannende bedoeling en zijn we blij als we net voor het donker boven zijn.

Tim in Lunabong

Tim in Lunabong

David in Lunabong

David in Lunabong

Tim Decort in de 6c+traversée van Au dela du delire

Tim Decort in de 6c+traversée van Au dela du delire

De laatste 2 dagen gingen David en ik elk onze eigen weg op. Ik deed samen met Tim Decort nog 2 lange routes en David probeerde samen Met Siebe Vanhee en Jacopo Larcher de Prachtige en überbekende Tom et je ris(8b+)

Kortom weeral een heerlijke vakantie met goeie vibes, leuke routjes en fantatsisch klimweer. Hieronder een overzichtje van onze geklommen routjes. Aanraders stuk voor stuk !

La demande(6a, 320m)
La marche du temps(7a, 220m)
lunabong(6c, 150m)
Caca Boudin(7a+,180m)
Surveillir en punir
La fete des nerfs(7a+,280m)
Prise de cent(7a, 180m)
Démon(7a+, 150m)
Au déla du délire(7a+,200m)
Au déla de la verticale(7b+,130m)

Meer van dat!

Les Gorges du Verdon

23 maandag apr 2012

Posted by Tim De Dobbeleer in Andere

≈ 2 reacties

Tags

Bart Raes, David Leduc, phoebus, Sam Vanden Driessche, surface, surveillir en punir, Tim De Dobbeleer, Verdon, Wanne Libot

Aanvankelijk gingen we met een hele bende van de klimax naar Taghia gaan tijdens de paasvakantie, maar te dure vliegtuigtickets en een gebrek aan multipitch ervaring bij velen deed ons afwijken van ons eerste plan. Uiteindelijk belanden we in de Verdon….een plek met prachtige wanden en geniale routes. Tijdens ons 2 weken durende verblijf in een comfortabel huisje konden we tussen de regenbuien door enkele klassiekers aftikken.

Ambiance, ambiance!!

Wanne Libot en David Leduc in de laatste lengte van Surveillir et Punir(7a)

Telkens als ik ergens in een gesprek” de Verdon” aanhaalde waarschuwden klimmers me voor de “old school” routes. Wat zoveel wil zeggen als hard voor de graad. De eerste multipitch die ik klom was samen met die man met het lange haar, de baard, de korte legerbroek en de onmisbare metal-thirt met opschrift “The time to strike is now : kill”. Niemand minder dan Sam Vanden driessche. Samen met hem klom ik ook 3 maand in Amerika. We zijn goed op elkaar ingespeeld en dat maakt dat het vooruit gaat. Allebei konden we redelijk vlot alle lengtes van surface : 7b(6b+obl)200m vrijklimmen. Verdon had voor de graad?…da valt precies nogal mee.

Sam ergens hogerop in surface

Du gaz en nen Tim De Dobbeleer ergens in het blauw daar beneden

De verwachte klets in ons gezicht kregen Sam en ik de dag erop. We kozen voor de 4 lentes lange route : Les fils de la terre et du vent. De eerste lengte was een 6b+ en daar konden we beiden doorcruisen. Een ander verhaal was die 2de lengte. Een 7a+ waar ik het gevecht van mijn leven moest geven. Na een stevig gevecht met bijhorende eendengeluiden en gebrul won ik het van de gravitatiekracht en kon ik de lengte vrijklimmen. Sam probeerde de 3de lengte voor te klimmen. In de topo staat die aangeduid als 7b+. Maar naar ons gevoel neigde die meer naar 7c/+. Niet alleen de passen waren stevig, ook de haken stonden op bepaalde plaatsen 8 meter uit elkaar. Op een gegeven moment durfde Sam niet meer verder en was het aan mij om eens te proberen. Maar ook bij mij was het geen succes. Uiteindelijk dropen we af. Veel airmiles verzameld, dat wel, maar de route toppen dat zat er duidelijk niet in.

Sam in 7a+

Het feit dat we er met een hele bende waren maakte het mogelijk dat er al eens van klimpartners gewisseld kon worden. Zo klom ik ook met Bart Raes. Hij had nog nooit meer dan 1 touwlengte geklommen en meestal heeft hij al schrik als hij 5 cm boven de haak staat. Een leuke uitdaging dus om samen met hem eens hoog boven de grond te hangen. De 7 lengtes lange “Phoebus” 7a(6b obl)150m leek mij ideaal om Bart een goeie multipitch ervaring te laten opdoen. De  rappels die we moesten doen om tot bij het begin van de route te geraken waren hilarisch. Bart die aarzelend stap voor stap naar beneden rappelde en dan die grote angstogen die de diepte inkeken. Toen Bart bij de relais kwam kon ik mijn brede glimlach niet onderdrukken. De route op zich was echt de max, zowel Bart als ik genoten van elke pas en hoe hoger we kwamen hoe beter Bart aan de hoogte gewend geraakte. Naar het einde toe durfde hij zelfs “No Hands” aan de relais hangen:)

Bart met al wat gazzzz onder zijn gat

Bart s'amuse

De laatste route die we : Sam Vanden Driessche, David Leduc, Wanne Libot en ik deden was surveillir et punir (7a+ 120m). Je kan de Verdon Moeilijk verlaten zonder deze überklassieker geklommen te hebben. Sam en ik waren al boven en ondertussen zaten Wanne en David nog in de laatste lengte….en dat leverde enkele mooie beelden.

David in de 7a+ lengte

une mer de calcaire en 2 stuikers daar ergens bovenop

Na de Verdon besloten Wanne en ik nog efkes naar Siurana te gaan voor een kleine week. We hadden het geluk een lift te krijgen van 2 bekende Amerikaanse alpinisten. We kropen achteraan in de auto bij Mike Pennings en Jimmy Haden voor een 8 uur durende rit naar Siurana. Een inspirerende rit met verhalen over First Ascents overal ter wereld, van Patagonië tot Pakistan.

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors

Mount Coach

Onze sponsors

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid