Deze woorden werden Sam en mij meerdere malen verrast toegesproken toen we als attractie dienstdeden in de lift van de Grand Montets. We trokken nogal wat aandacht met onze gigantische rugzakken en tourski’s, en de mensen wouden toch zo graag weten waar we naartoe gingen. Van franse klimmers met een studio in Cham tot een Yosemite habitué, allemaal wouden ze weten wat we gingen doen. “Enkele goulotten in het Argentière bassin en de Courtes face nord als die in conditie ligt (wat niet zo was).” Quoi, des alpinistes belges?! 

Uiteindelijk hebben we 2 supermooie goulotten geklommen. Petit Viking (III 4) en Goulottes Variantes (III 4+). Beiden lagen niet echt in conditie met een redelijk gebrek aan ijs, wat zijn gevolgen had voor het afzekeren met ijsvijzen. Gelukkig brachten klemblokjes meestal redding. Behalve dan in Goulottes Variantes waar de rots nogal barstloos was en we dus regelmatig lange runouts moesten doen. Het waren fysiek en mentaal erg zware dagen… Fysiek omdat we de eerste waren om het spoor te trekken over een volledig dichtgesneeuwde gletsjer. Mentaal omdat runouts maken in slecht ijs/sneeuw niet echt onze favoriete bezigheid is…

 

Gelukkig vonden we wel een oplossing voor de volledig gesloten argentière hut, waardoor we ’s avonds voldoende konden recupereren. (Al kan ik die oplossing niet echt op internet zetten wegens niet echt kosjer…mount coach stijl!) Maar winterklimmen is toch nog iets harder, en vooral véél kouder, als verwacht!