Wie kent deze lijn niet? Supercouloir, een route die sinds de eerste stage bij alle Mount Coacher’s hoog op het lijstje staat. Een stevig ijscouloir met lengtes 90°. Te bereiken via de eerste 2 lengtes van de Gervasuttipijler (5c ) of via de direct, 3 lengtes M6. Dat we dit jaar een poging in supercouloir moesten wagen stond voor mij en koen vast. Na onze avonturen in Cogne, voelde we ons klaar voor deze route waardoor we na 4 ijsklim dagen naar Chamonix afzakten.

Het eerste plan liep al volledig mis toen we woensdag de laatste bak naar boven misten. De eerste bak dan maar, 8u naar boven en met het nodige gesukkel om 10u aan de route. Daar aangekomen zag Joris de eerste 3 directe mixte lengtes toch zitten zodat we 2 uur later in de eerste M6 lengte zaten. Een niveau dat ik toch niet beheers dus Joris heeft deze tricky lengtes mooi voorgeklommen. Om 16u ’s namiddags zijn we eindelijk deze lengtes door geraakt en kunnen we starten in het Couloir zelf. Behoorlijk laat, maar dat heb je als je de dag ervoor de laatste bak mist en pas om 10u onderaan de route staat. In vergelijking met de mixte lengtes racen we deze lengtes door maar stilaan loopt onze batterij toch leeg, ondertussen worden we ook gegeseld door een stevig koud windje dat de spindrift telkens terug op en neer blaast.

Tegen dat de schemering invalt moeten we ons toch verloren geven en besluiten we terug te rapellen. De eerste 3 lengtes hebben ons teveel tijd gekost waardoor we de route niet kunnen uitklimmen. En we voelen ons nu al half bevroren, dus een bivac zien we toch niet direct zitten. Een keuze die ik me slechts een beetje betreur, maar ach volgende keer beter en geraken we wel helemaal boven. Na een lange ploetertocht over de Vallee Blanche komen we tegen 22u aan in Abri Simond. Koen, Hans en Tim hebben deze dag goulotte Chére geklommen en plannen zaterdag in supercouloir te kruipen. Dus normaal zitten zij nu in de route en met een beetje geluk geraken ze er wel volledig door. Dat hoor je nog.