Ondanks de vorige ‘bewogen’ dagen was de zin om te klimmen nog steeds groot. Hans, Tim en Koen besloten het deze keer wat verder in de vallei Valnontey te zoeken. Over dat 1.40u aanlopen maakten we ons niet echt druk tijdens onze zoektocht naar mooie watervallen… Tot je er echt mee bezig bent natuurlijk, op dat moment lijkt zo’n instijg eindeloos. Op de helling tot de voet van Monday Money liep het zweet echt van onze neus! ‘Gelukkig’ konden we in de derde lengte even door een douche klimmen omdat Tim perse een alternatieve route koos. Maar voor de rest waren we wel alleen in de route, die de zware instijg waard is. We konden pas rond 18u aan de terugweg beginnen omdat dit al de tweede route van de dag was, na Patri droite. Redelijk laat, daar het al om 18.30u donker wordt. Daarom stuurden we toch even een sms naar Joris en Sam, zodat zij niet ongerust zouden worden. Maar blijkbaar waren ook zij die dag in grote doen…

Nadat ik (Sam ) en Joris in de voormiddag in sneltempo door cascade Lillaz klommen was onze zin naar ijs nog niet over. Joris had al vanaf het begin van de week Lau Bij zien liggen. Best wel een ruige 5de graad waterval, niet recht omhoog maar een schuine traverse van hangende stalactieten.

In de namiddag lag deze waterval in de zon waardoor we dun gekleed in de waterval klommen. Dit is niet het niveau waar ik snel door geraak dus tegen dat ik de eerste lengte had geklaard en Joris was bijgekomen voor de luchtige traverse, was ons zonnetje reeds verdwenen en kregen we het vlug koud. Hoewel, hoe kan je het koud krijgen in zo’n zware lengte?