Na een vlotte start met één van de eerste bakken van de Aiguille du Midi, niet altijd even makkelijk in het weekend, beginnen we in een zinderende hitte aan de klim van de Cosmique graat. Daar moeten we na een tijdje 5 rappels maken om aan de start van onze route te komen, Burnier-Vogler III 4 M4+. Wat volgt zijn twee lengtes tussen 70-80°, drie lengtes ploeteren in diepe sneeuw en dan nog een leuke mixte lengte. We klaren het niet supersnel, maar om twee uur staan we toch weer boven op de graat. Inpakken en naar beneden gaan denk je dan… Maar Sam had het lumineuze idee om een aaneenschakeling te maken met Roger-Baxter Jones in het Maudit bassin.

En dus mochten we nog beginnen te tourskiën. Eerst ging dit nog vlotjes, het spoor volgend naar de Torino hut, maar al snel moeten we zelf beginnen te sporen in diepe losse poeiersneeuw. Na redelijk wat afzien bereiken we de start van de couloir die naar de Fourche hut leidt. Ook die ligt vol poeier en als Sam over de Rimaye wil tourskiën weerklinkt er plots een Whoom! geluid. Dit deed me direct terugdenken aan de lawinekunde lessen die we ooit gekregen hadden bij Mount Coach. We beseften dan ook dat het te gevaarlijk was om deze couloir omhoog te klimmen…

De lange terugweg over de Vallée Blanche legden we gedeeltelijk in het donker af en we kwamen dan ook uitgeput aan in Chamonix! Op naar de volgende…