Het was niet de beste week van mijn Antarctische avontuur, maar het moet dan ook niet altijd plezant zijn. Langs de airstrip lagen 800 vaten brandstof opgeslagen, diep onder de sneeuwdrift begraven. Vorige week was het nieuwe depot afgewerkt, op de ridge naast de basis en al die vaten moesten daar dus naar verplaatst worden. Omdat Alain en ik nog de enigen zijn die met Prinoth en vooral de gevoelige HIAB-kraan kunnen werken, was dat ons werk voor deze week.

Het is februari en het schemert al wat ’s nachts. De maan is voor het eerst weer zichtbaar. Op bovenstaande foto, genomen van op het dak van de basis, zie je achter de windturbines het nieuwe brandstofdepot. Gisteren heb ik overigens gewerkt aan de montage van vijf nieuwe windturbines, als afwisseling. En op de voorgrond een reden tot vreugde, deze satellietschotel zorgt sinds gisteren voor onbeperkt internet!

Sommigen vragen zich misschien af hoe ik er nu uit zie. Wel, na twee maanden hier onder het gat in de ozonlaag, een verbrande neus, maar verder niet echt gebruind. En scheren is hier geen optie, zodat zelfs ik een plukkerige baard heb laten staan. Deze week hebben we hier overigens heel wat te vieren gehad. Ik moet zeggen dat ik er eerst niet in geloofde, maar de basis werkt sinds deze week wel degelijk op zero emission. Zonne- en windenergie zorgen voor de toch wel grote energiebehoeften. Dankzij een ingenieus systeem ontworpen door Laborelec en Schneider Electric. We kunnen ook douchen en naar een echte wc gaan, voorheen ging alles in een plastic zak. Pittig detail, onze uitwerpselen worden weer omgezet in bruikbaar water voor de douche… en zelfs drinkwater! En nu nog die internetverbinding. Ondanks mijn eerdere scepsis, ben ik toch wel onder de indruk van deze technologische staaltjes.

Het is al de hele week stormachtig weer en morgen wordt dat weer een totale white-out met orkaankracht. Volgende week is er een vlucht gepland, een hoop mensen zullen dan de basis verlaten. Dan rest me nog twee weken om nog wat te ondernemen. Ik hoop dat het weer wat zal meezitten en dat ik die trip rond het gebergte kan maken. Maar het zal snel moeten gaan gebeuren, want er is nog een hoop werk om de basis voor te bereiden op de poolwinter. Tot zover het nieuws, het moet niet altijd skiën en klimmen zijn 😉

Sanne