Geen berg waar ik (Sam ) al zo vaak gefaald heb als Aiguille du Chardonnet. Soms hebben we een rustdag nodig om te bekomen van de instijg naar Albert Premier. Andere keren geraken we niet bij de route door de hoeveelheid sneeuw, de gletsjerspleten of het weer. Nog andere keren besluiten we ‘s anderdaags na een beklimming terug af te dalen in plaats van een 2de route te klimmen.

Dit keer ben ik met Robin Damen in Chamonix. Robin heeft nog geen alpiene ervaring waardoor we eerst gaan spelen op Mer de Glace en alles nog eens doornemen. Touw-, rapel- en cramponagetechnieken, relaisbouw, abalakovs en andere exotische woorden. Om eens uit te dokteren waar we staan nemen we de eerste lift naar Aiguille du Midi voor de beklimming van de cosmiquesgraat. Deze verloopt redelijk vlot waardoor we een langere route uitzoeken.

Op 4000m is er vorig weekend 60cm sneeuw gevallen en hoewel het overdag mooi weer is trekt het elke namiddag dicht met kans op een kort onweer. Warmteonweders… Iets typsich zomers, geef mij maar die stabiele winter. Ik had gehoopt op eenvoudige lange, hooge meerdaagse beklimmingen maar dat zal voor een andere keer zijn. We besluiten richting Albert 1er te trekken dit voor de beklimming van Aiguille Du Chardonnet via Arète Forbes.

Om een onweer voor te zijn, moeten we vroeg vertrekken. 1uur ‘s nachts zijn we weg maar op de gletsjer komen er al direct twijfels boven. De verse sneeuw van het weekend ligt er nu al 5 dagen maar is totaal nog niet gezet, we zakken er makkelijk 30cm diep in waardoor we traag vorderen. Het ziet ernaar uit dat we er nooit zullen geraken maar uiteindelijk staan we om half 7 aan de start van de route. We maken ons klaar en vertrekken over de graat. Ook hier zorgt de verse sneeuw voor de nodige tricky passages en een onduidelijk routeverloop waardoor we geregeld fout klimmen en een moeilijkere variant moeten kiezen. Ik had op voorhand tegen Robin gezegd dat we om 8 uur zouden beslissen of we verdergaan, maar dan lijkt de top redelijk dichtbij zodat het niet verschrikkelijk lang meer kan duren. Maar dat was buiten de condities gerekend.

Tegen Kwart na twaalf zitten we op de top, snel eten we iets maar ondertussen hangen er al overal rondom ons wolken waardoor we aan de afdaling beginnen. Een traverse over de westgraat waarna we via de normaalroute afklimmen en rapellen. Door de warmte is de gletsjer nog erger en de laatste 500 meter begint het dan nog eens te regenen. We zijn al behoorlijk lang bezig en de vermoeidheid speelt ons te parten. Toch hebben we nog het fantastische plan om rechtstreeks naar La Tour af te dalen…

Om 7 uur ’s avonds staan we terug bij de auto. We zijn 18 uur actief geweest, dit voor een trip die normaal maximaal 12uur mag duren. Traag door de sneeuwconditie of door onze eigen conditie, ik heb de laatste maand dan ook bijna niets kunnen trainen. Maar kom, 18uur, dit is voor Robin een mooi introductie tot het serieuzere alpinisme!

Climbed Arete Forbes on the Aiguille Du Chardonnet. There was like 30 cm fresh snow on the glacier and the ridge, which slowed us down a lot and made the route finding difficult. There were also traces on the eperon migot. Looked like it was in a better condition than the ridge. We descended the upper part of the Charlet Bettembourg then the normalroute.