Begin september kwamen Bram en ik (Marijke) aan in een superheet Yosemite. ’s Morgens vroeg klimmen, ’s middags zwemmen in de rivier en ’s avonds kampvuur… zalig leventje!

Na enkele inklimroutes was het tijd voor de eerste langere tocht: Snake Dike op Half Dome. Geen moeilijke klim, maar dal, dus moeilijker af te zekeren. Na een immens lange instijg (people call it ‘Snake Hike’), zeker vier uur wandelen, kwamen we aan de bivakplaats onder aan de route. We hadden een behoorlijk onrustige nacht; enkele beertjes hadden we wel als gezelschap verwacht, maar geen ratelslangen die nogal pissig “sssssssjjt” en “trrrrrrrr” deden!

Maar goed, de slang bleek toch iets banger van ons dan wij van hem, en liet ons lekker slapen.

De klim ging vlot – het werd wel een variant Vandendriessche- iets moeilijker en spannender: 5.10d R. Na uiteindelijk drie uur af dalen, stormden we vrolijk de ‘all you can eat’ binnen.

Ons volgend doelwit: Lost Arrow Spire, met Nelson als artief-talent toegevoegd aan het team. De beklimming werd jammergenoeg nogal plots onderbroken door een hevig onweer, dat onze route al gauw transformeerde in een waterval!

Na een spannende reeks rappels, heel wat tandgeklapper, gevloek en gezucht kwam iedereen veilig terug in Camp 4. Een tafel vol bier was een goede troost voor de mislukking.

Omdat de prachtige loodrechte wand van Half Dome maar bleef knipogen, lieten we ons verleiden tot een tweede aanval. Bram en ik stegen in voor Regular North West. Een heerlijke klim van 2 dagen bracht ons voor de tweede keer op het maanlandschap op de top. De ‘hike down’ kon alweer beginnen. Onderweg besloten we het volgende: “Half Dome – Check! Nooit meer de oneindige wandeling op en af!”

We hebben hier echt een prachtige tijd: veel plezier op de camping, mooi klimmen, lekker weer, leuke sfeer… Life’s sweet! The time is now!