Nieuw-Zeeland, niet meteen een land dat gekend staat om te klimmen maar toch vonden we op deze twee eilanden meer dan enkele prachtige klimparadijsjes. Op het Noord-en Zuideiland, samen de oppervlakte van ongeveer 2 keer Italie, wonen slechts 4 miljoen mensen. Aan rotsen niet echt een gebrek maar de kans dat er klimmers in de buurt wonen is klein. Toch hadden we op voorhand al een paar gebiedjes op het oog die we zeker niet links konden laten liggen.
De eerste maand starten we op het Noordeiland met drie, Marijke, Bram en Jasper. We begonnen onze trip met enkele toeristische uitstapjes. Na een week werd ons duidelijk dat het leven als “gewone toerist” ons niet helemaal beviel: ” wat doe ne mens als je niet kunt klimmen of surfen?!” Om de sfeer er in te houden besloten we om weer het sportieve pad op te gaan. We vonden enkele leuke klimplekjes en konden enkele goeie golven scoren.
Op het Noordeiland zijn de meeste rotsen vulkanisch gesteente. Het was er verassend aangenaam klimmen in afgelegen gebieden met meestal een mix van trad-en sportroutes.
Kawakawa bay gelegen aan het immense vulkanische Lake Taupo is met zijn 100-tal routes zeker de moeite waard. De kleine 2 uur wandelen door het bos waren zeker de moeite waard. Nu we er toch waren profiteerden we er van om een vulkaan te beklimmen. De prachtige ‘Mount Doom van Lord of the rings’ was een zeer toeristische wandeling maar toch zeker en vast de moeite waard. Verder vonden we nog een verrassende rotsstructuur in Whakapapa Gorges.

Het Noordeiland heeft nog veel meer klimmogijkheden te bieden maar wij spendeerden de rest van onze tijd surfend in Taranaki…
Na een korte bouldersessie in Wellington gooiden we Jasper op de bus en namen we de boot richting Zuideiland. Dit is desolater,woester en in feite nog mooier dan het noord. Onze eerste week settelden we ons op de Hangdog campground, only climbers, in Takaka. Paynes Ford een grote speeltuin vol slopers en pockets. Hier verlies je als klimmer al snel de tijd uit het oog: altijd een zonnetje, boulderen boven de rivier, prachtige sportklimroutes aan de zee of camping, slacklinen met zonsondergang, en ’s avonds die kruidige geur rond het kampvuur… Ha, Takaka, the simple hippie life… we loved it!

Verder is er de woeste westkust waar je achter bijna elke hoek een maagdlijke wand spot die wacht op een eerste bestijger. Wie zich daar voor een jaartje settelt kan wel een Freyrtje openen. Ook Millford Sounds (steile fjordjen), Wanaka en Dunedin bieden tal van klimmogelijkheden.
Het leuke aan Nieuw-Zeeland is dat het zeer gevarieerd is: boulderen en sportklimmen op kalksteen, tradroutes op zeekliffen, barsten en gigantische overhangen op graniet. Dit alles is toch een tikkeltje avontuurlijk, rare vogels die kiwi’s.
Niet te vergeten ligt er in het midden van het Zuideiland een kleine Alpen Range. Wij waren een beetje buiten seizoen maar ook hier zijn tal van beklimmingen mogelijk. Dit in een zeer desolate omgeving met bitter weinig alpinisten, een onbetrouwbare weersvoorspeling en zeer weinig informatie over de beklimmingen zelf.

Fjordland: Milford Sound