Met de herfstvakantie in zicht had ik (Maxime) een aantal dagen vrij. Ik rekende op mijn ‘vaste’ klimpartners maar die lieten het last-minute afweten. Mijn schoonbroer (Wanne Libot) had tijd en was vooral heel gemotiveerd… De plannen waren gesmeed. Geen ijsklimmen maar wel Zwitserse rots!

Wanne moet binnenkort onder het mes voor een kleine elleboog ingreep. Hij, als ras-echte sportklimmer wou toch graag gaan multipitch klimmen. Sportklimmen zou namelijk iets te pijnlijk worden voor zijn elleboog… De dagen zijn kort maar het beloofde wel warm te worden. In Zwitserland ken ik ondertussen veel leuke gebieden, Wanne was er nog nooit geweest, tijd om hem deze prachtige omgeving te laten ontdekken! Na een korte nacht kwamen we aan in Hintisberg. We waren gemotiveerd en kozen om er onmiddellijk in te vliegen met Badlands 7c (7a oblig) 220m.

Wanne startte en de onderarmen waren al snel vol! Door onmiddellijk in Zwitserse 6c te starten waren we snel wakker. Gelukkig ging deze verzuring ook snel terug weg. De volgende lengtes (6b+ en 6c) klommen we vlot door. Het was prachtig klimmen met een panoramisch zicht op de Eiger. Deze haalde goede herinneringen boven van 1,5 jaar geleden. Ook de Jungfrau, Mönch,… waren van de partij, prachtig! We klommen verder in grotendeels recht tot licht overhangende kalk van scherpe kwaliteit. Hogerop had Wanne relais op een mooi smal ‘terras’. De volgende lengte was voor mij, 7b. Eerst op zeer scherpe greepjes op dal, vervolgens werd het recht om dan te traverseren onder het grote dak op piepfijne grepen, met soms veel en soms weinig voetsteunen… Ambiance! De volgende lengte, ook de laatste van de dag was voor Wanne: een zeer krachtig dak (7c) en daarna makkelijker uitklimmen tot boven op Hintisberg.

De volgende dag wilden we graag een route klimmen met het oog om à vue boven te geraken, we kozen voor Ophrys met enkel 6c en 7a niveau.

Onderaan de wand moesten we toch even bijtanken. Gelukkig had Wanne zijn blikje ‘power’ bij zich! Vandaag was het aan mij om te starten. Bij het naar boven kijken beloofde het overhangend te worden, goed dat we toch voor de kleine haulbag kozen.

Het ging goed vooruit in de eerste 4 lengtes 6c. De route-openers kozen om regelmatig links of rechts uit te wijken en dat resulteerde in prachtige klimbewegingen! Hogerop een fysiek 7a dak waarna ik toch even rustig op adem moest komen om de daarop volgende passen vrij te klimmen. In de laatste zonnestralen klommen we nog op extreem scherpe kalk, de laatste 6c lengte.

Onze laatste dag verkenden we nog het sportklimgebied van Lehn. Wanne kon ik niet helemaal volgen. Al proefde ik toch van ‘Hot Tuna’ een route die Ueli Steck solo klom met als doel: mentaal sterker te worden… 7c ! Wanne slaagde erin om na een zwaar gevecht deze nog vrij te klimmen! Een knappe afsluiter van deze geslaagde trip.

Maxime