Een mobilhome, een skipartner die vooral poeder wil en eentje die enkel wou touren of stijle lijnen skieën. En ik? Stuck in the middle… Als er maar ski’s aan te pas komen, dan ben ik al tevreden. 😉

Veel verse sneeuw en zon op komst, Dan kan je moeilijk om Engelberg heen. Een van onze favoriete skigebieden waar altijd nog wel wat sneeuw te vinden valt.
Al hadden we niet verwacht dat van de top tot beneden in het gebied 40 cm heerlijke, droge sneeuw ging zijn. Knallen dus!

Yannick op de Laub in Engelberg

Bijna beneden op de Laub, nog steeds droomsneeuw

Ook Koen geniet van de droge sneeuw en het stralende zonnetje

Nadat Engelberg volledig afgekrast was en onze benen op (meer dan 10.000 hoogtemeters op 1 dag…), was het tijd om via Heidiland de Engadin-vallei binnen te rijden. Reeds enkele jaren droomde ik om de Noordwand van Piz Corvatch eens af te skiën. Het feit dat Koen Van Hiel me dit enkele jaren geleden al voordeed maakte de drang er niet beter op. Lift tot op de gletsjer, een stuk ‘no-fall zone’ afskiën om op een ander gletsjer te komen en een half uurtje stappen later stonden we op de top. Er waren al enkele mensen ons voorgegaan, maar de prachtige run in diepe poeder maakte er toch een festijn van.

Indroppen in de Noordwand van Piz Corvatch

De derde keer dat ik boven kwam had Koen de plaats van partner in crime overgelaten aan Frank. Samen zagen we meer in het afdalen van nog niet eerder geskied couloir aan de westkant van de berg dan dezelfde run voor een derde keer te herhalen.

Frank mag als eerste sporen zetten in een goed verstopt couloir op Piz Corvatch.

Op dag 3 besloten we de overschrijding van de Piz Palü eens te proberen met ski’s. Ik tourde al eerder naar de top en traverseerde als eens in de zomer, maar de volledige tocht in de winter wordt toch niet zo vaak gedaan. Een lokale gids die we ’s ochtends ontmoette bekeek ons eens scheef en gokte op een tiental uur om over de 3905m hoge berg te raken en langs de andere kant weer veilig beneden te raken.
Het was 9uur toen we de vellen onder de ski’s bevestigden, dus tijd genoeg…

De zon met een halo, altijd een knap zicht

Frank bijna op de top van Piz Palü (3905m)

Gelukkig stonden we scherp. We staken zowat iedereen voorbij, inclusief enkele skiërs die reeds veel vroeger uit de hut vertrokken waren, altijd een goed teken.

De top is in zicht!

De hele dag voelden we geen zuchtje wind. De lucht was blauw en de sneeuw was van ongelooflijke kwaliteit voor reeds zo laat op het seizoen te zijn.
De uitzonderlijke sneeuwcondities zorgden er ook voor dat we niet de Fortezzagraat moesten afklimmen maar gewoon langs de gletsjer naar beneden konden skiën. Een eindeloze afdaling tussen seracs in superzachte sneeuw. De glimlach krijg ik nog steeds niet van men gezicht…

Yannick tijdens de eindeloze afdaling tussen seracs op de Morteratch gletsjer

Oh ja, na 7u stonden we een pintje te drinken aan onze mobilhome…

De dag nadien besloten we alle 3 nog eens naar boven te touren via een kortere weg om dezelfde afdaling te skiën. Een mooie afsluiter van een intense maar oh zo goede skitrip!

Koen op zoek naar een lange afdaling

Bedankt aan Frank Saeys en Koen Van Hiel voor de leuke compagnie en volgende topmerken voor hun materiaal en steun: