Alweer een dikke week aan het werk in de Ecrins. In het kader van de bijscholing voor voorklimmers Paracommando, staan we al een week op de camping van Ailefroide. Een toffe bende van sterke klimmers, prachtig weer en een kok die ons verwent met lekker eten, zorgen voor een goede periode met mooie beklimmingen. Steve (bekend van de stage in Presles met MC3) en ik waren al van eind augustus ter plaatse en beklommen al “Pas d’asile pour Pazuzu” op de zuidoostwand van de Contreforts des Bans, een mooie TD+ van 400m, 6a op het rare gneiss van deze berg. Een collega van ons had minder geluk, hij brak zijn enkel na een voorklimmersval in een nabijgelegen route.

Als de groep op maandag aankomt, beginnen we met een dagje multipitchen rond Ailefroide. Die dag klim ik met Steve “Marche au supplice”, ED-, 400m 6c. Na een seizoen dat begon in Yosemite, doorging met de cursus voorklimmer en een hele zomer in de Alpen, voel ik dat het niveau 7a binnen handbereik ligt. De 6c klim ik a vue, het is lang geleden dat ik dit niveau nog kon bereiken. Ook Steve is in vorm, hij klimt wat lengtes 6b a vue. Er ontstaat een gezonde competitie om de moeilijkste lengtes voor te mogen klimmen 😉
Woensdag doen we een dag ijsscholing op de Glacier Blanc, een gletsjer die erg achteruit gegaan is de laatste jaren. We overnachten in de Glacier Blanc-hut. Donderdag houden we een oefening “Equipement de passage” op de nabijgelegen Pointe Cezanne. De zuidgraat van 200m wordt volledig uitgerust met vaste touwen, alle zekeringspunten moeten zelf aangebracht worden. Een goede oefening!

Vrijdag om wat uit te rusten weer een dagje multipitchen in Ailefroide, gevolgd door de instijg naar de refuge des Bans. Ik klim die dag met Marc Van Lommel de mooie route “Derborance”, ED-, 450m 6c+. De verhoopte 7a is niet meer veraf. Zaterdag opnieuw een stevige route op de Contreforts des Bans, Tango interminable TD, 500m V+. Een lange dag met een instijg van 900Hm, 500m klimmen en weer rapellen (dit is een echte horror-rappel…) en weer 1800m afdalen. In de Ecrins is het altijd wel hard.
Zondag beginnen we met een grasse-matinee, we ontbijten wat later. Maar het weer is perfect en opnieuw met Marc, ga ik voor de hardste multipitch van Ailefroide, “le Desert du Tartare” ED, 450m 7a+ (6c obl). De eerste touwlengte is al een soort ingangstest, met een luchtig afgezekerde 6b fissure. Marc komt er bijna uit net onder de eerste haak op 15m… Maar daarna groeit het zelfvertrouwen en de derde lengte 7a+ klim ik vrij na. Dan volgen drie overhangende touwlengtes, 6a+ en twee keer 6c. De bovenarmen krijgen het hard te verduren, maar de 6c gaat a vue. Om af te sluiten volgen nog drie lengtes vertikale dalle, 6c+ en 6b+. Hier krijgen de onderarmen het weer te verduren, deze route is een totale workout 😉 In 6 indrukwekkende rappels kom je weer beneden. Ik kan mijn pintje zelfs niet meer vasthouden.

Nu ben ik dit berichtje aan het schrijven en straks stijgen we in naar de Refuge du Sele om morgen een stevige route op de zuidwand van de Aiguille de Sialouze te klimmen. To be continued, Sanne.