Morgen komt A.H. terug thuis, vanaf dan is het gedaan met internet. Vandaar nog snel het laatste nieuws.
De afgelopen week heeft het onophoudelijk zwaar gestormd. We zaten aan de kust met het tweede konvooi, toen het begon. De terugrit op 31 december zal me nog lang bij blijven. Het volledige konvooi is mislukt, vastgelopen en in panne gevallen door het stormweer. Alles geraakte ingekapseld door ijs, gps antennes, luchtfilters, rupsen, aandrijfriemen en uiteindelijk hebben we alle containers vastgereden in metersdiepe sneeuw. Niet moeilijk met 30 ton aan materiaal aan je tractor, die dingen zijn weer eens overladen. Besparingen? We komen amper thuis met 5 man en een paardekop met onze laatste tractor. Die rijden we nog vast op 10 km van de basis en dan blijkt dat er geen schoppen aan boord zijn. A.H. heeft die meegenomen voor zijn tripje. Lachen? Nee, de boel met de hand uitgraven. Net voor nieuwjaar strompelen we binnen…

De afgelopen dagen zijn we in de weer geweest om al die brokstukken te gaan ophalen en pas vandaag hebben we de laatste container gerecupereerd. Dat was voortdurend in white-out en sneeuwstorm en het was dus geen lachertje. Ik heb het zelden zo koud gehad. Maar in strontweer neem je geen foto’s dus kan ik beter nog wat andere beelden lanceren. Af en toe wordt er met de skidoo gereden, een leuke en vooral snellere vervoerswijze dan met de Prinoth.

Over een paar dagen komen de wetenschappers hier aan en vanaf dan zal mijn werk veranderen in lesgeven, begeleiden en bemoederen van wetenschappelijke expedities. Ik hoop dat ze vaak en ver weg hun onderzoek willen gaan doen. Tot slot nog deze, de insiders weten waar het steentje “Hans” voor staat. Ook hier heeft hij een plekje gevonden, bovenop de hoogste top in de buurt:

Het allerbeste en tot de volgende, mocht er hier nog internet zijn.
Sanne