Afgelopen weekend er even tussenuit om te gaan genieten van de verse poedersneeuw in de Alpen. Met z’n vieren trokken we erop uit, naar Praxmar in de Oostenrijkse alpen. Vrijdag en zaterdag was het daar stevig aan het sneeuwen. Het is ondertussen al een soort traditie aan het worden dat we met Jo Vanbeckevoort en Peter Wytinck ergens in maart gaan toerskiën. Vorig jaar was dat nog in de Silvretta, waar de volgende MC toerskistage ook doorgaat. Zaterdag zijn we eerst inkopen gaan doen, want ik heb mijn hele toerski-uitrusting in Antarctica achtergelaten en had dus alles nieuw nodig.

Als Heeresbergführer heb ik goede contacten in Duitsland en de in ski-alpinisme gespecialiseerde winkel Condition Steigenberger te Aschau had een mooie aanbieding voor mij. Dankzij mijn toerski avonturen op Antarctica en het beklimmen van “Robl peak”, kon ik een uniek paar toerski’s bekomen van Dynafit. De Guide XL zal de opvolger worden van het huidige Guide model, meer lekker breed en ideaal voor het freetouren. Het is een model dat pas in 2011 op de markt komt voor berggidsen. Een hele eer om als kleine Belg één van de vier bestaande paren te kunnen testen. Nadat iedereen zijn uitrusting gecompleteerd had, reden we door naar het besneeuwde Praxmar. Daar verbleven we in het fantastische Alpengasthof Praxmar.

Daarna volgen drie dagen van uitzonderlijk mooie skitouren met perfecte, weliswaar delicate sneeuwcondities. Een lawinegraad 3 is steeds opletten geblazen, maar mijn zintuigen staan weer op scherp en alles verloopt veilig. Zondag vertrekken we vanuit het gehuchtje Haggen naar de Zwieselbacher Rosskogel 3081m (wat een naam…), al meteen goed voor 1500Hm. Voor mij een skitour voor in de top 5, wondermooi en afwisselend, met een heerlijke afdaling als beloning.

Diezelfde zondag vindt er een bijzondere wedstrijd plaats in Praxmar, de wildsaustaffel. De moeite waard om eens mee te doen met een ploeg van MC volgend jaar? Maandag was het erg koud en we verlieten de parking in Lusens op 1600m bij een kleine -21°C! Langs het mooie Längental omhoog en halverwege een korte pauze bij het Westfalenhaus. Vandaar is het nog een vette 1000Hm verder naar de tweede top van het weekend, alweer een onuitspreekbare, maar mooie top. De Winnebacher Weisskogel is met 3182m goed voor een skitour van 5 uur omhoog en 1600Hm. Het is ijskoud en in de schaduw haast niet uit te houden door een ijzige noordoostenwind. Zweten zit er vandaag niet in! Koude tenen des te meer, ik loop weer eens lichte bevriezingen op aan mijn dikke tenen…

De enige die niet afziet deze dag is An, na een goed winterseizoen in de Alpen is ze beter in vorm dan ik. Peter en Jo zijn ons mee gevolgd tot aan het Winnebacher joch op 2788m en samen dalen we weer af, opnieuw door uitzonderlijk lichte poedersneeuw, dankzij de extreme koude. Aan de auto moet ik mijn tenen ontdooien, oehwaah pijnlijk! Gelukkig wacht ons in Praxmar de dagelijkse sauna, die alle lijden doet vergeten. Ook het avondmaal en de uitgelezen wijn helpt, al is dat vooral goed om in te slapen en minder voor vrieswonden 😉 Deze nacht sneeuwt het nog een beetje bij, yeah!

Dinsdag nog een halve dag freeriden in Kühtai, het hoogst gelegen skigebiet in Tirol, waar je goed kan freeriden. Het verse laagje van de afgelopen nacht is een pluspunt. Alleen gaan we alle vier kapot van de kou op de eerste sleeplift, bij -23°C is er weinig volk op de piste… Een halve dag pure fun later, wacht ons de door files overschaduwde terugreis. Maar wat een shortski!
Sanne