Tags

, , , , , ,

woehoeee!!! excitement op de top van de crescent spire

Yihaaa!!! Na een sportklimstop van 10 dagen in Canmore(Banff) zijn we 4 dagen geleden aangekomen in de Bugaboos. De  50 km onverharde weg ernaartoe, en dan nog eens 2 keer 3 uur naar omhoog stappen om al het eten en klimgerief op het bivaouac te krijgen doet een beetje denken aan een mini-expeditie. Maar al dat gesleur met zware zakken doe je met plezier als je weet wat voor prachtige wanden zich daarboven bevinden.

Met de voiture scheuren over onverharde wegen en diepe putten, met prachtige wanden voor ons

Auto met kiekegaas omwikkeld om te beschermen tegen knaagdieren

De dag na het installeren van ons kamp waren we beiden nogal uitgeput, dus kozen we voor iets mellows.  De Mc tech arrête op de crescent spire. 6 lengtes rustig klimme, goeie handjams afgewisseld door af en toe ne keereen laybackske en een leuke top van waarop we al een beter zicht kregen op het massief.

Tim in de laatste fistjam lengte van sunshine crack. genieten!!!!

De route “Sunshine crack” had ik al meerdere keren horen vallen tijdens gesprekken die gaan over de bugaboos. Deze klassieker moesten we dan ook wel eens klimmen. De dag na de crescent spire klommen we dit pareltje dan ook onder een staalblauwe hemel.Ik denk dat dit zowat de mooiste lijn is die ik geklommen heb tot nu toe. De route vinden is niet echt moeilijk. Je begint met een perfecte handcrack gevolgd door een offwdith voor de eerste 2 lengtes, daarna sla je gewoon af naar rechts en volgt de barst voor nog 9 lengtes tot de top van de snowpatch spire. De laatste lengte was nog een leuke kers op de taart. 40 m zwoegen op een fistcrack die nogmaals eindigt met perfecte hands. Wat moet ne mens nog meer hebben om gelukkig te zijn?

Sam no hands in de laatste lengte van sunshine crack. MACHIEN

A fond

De klim van gisteren draaide een beetje uit op een fiasco. De route die we in onze gedachten hadden bleek te beginnen met een dunne barst, wel klimbaar. maar zekeringen plaatsen… dat is een andere vraag. Al snel hadden we voor iets anders gekozen. En omdat het al redelijk laat was probeerden we surfs’up. 8 lengtes 5.9 daar zouden we wel doorcruisen…. dachten we. Maar het routeverloop bleek niet echt eenvoudig, en ook afzekeren was niet altijd evident. Op de koop toe begon het in de 4de lengte nog eens te regenen. Dan maar afgedaald en nog eens goed gegeten.

Snowpatch spire and the applebee campsite

Momenteel zijn we terug beneden in Invermere. Het stinkende lijf eens wassen en veel eten kopen om morgen terug voor een week of langer naar deze rotsklimspeeltuin te trekken.

let’s goooo!!!!

Advertentie