5 jaar geleden op een alpien treffen hier in Chamonix deden Jonas en ik(Tim De Dobbeleer) onze eerste poging voor de Eperon Migot. Ik heriner me nog goed die ochtend : regen vollenbak en zichtbaarheid nihil!!! Ik denk dat we sindsdien al 4 keer tot aan de Albert I zijn gewandeld en het was altijd wel iets. Ofwel was de rimaye onoverkomelijk, ofwel regende of sneeuwde het. Zo was het ook eergisteren weer van de kl**ten. Jonas Vandermaesen en Tim Vanhouteghem hadden de aanloop goed voorbereid en zelfs in dichte mist geraakten we tot onderaan de wand. Maar het mocht weer niet zijn, de ijskoude rukwind deed ons terugkeren.

In de hut verzekerde ze ons dat het zondag wel mooi weer zou zijn dus bleven we nog een dag. Vorige nacht om 3 uur was het dan zover. Als je uit de hut komt en de hemel is bezaaid met sterren dan weet je dat het goed zit… Ondertussen kenden we de approche wel al vanbuiten en na 2 uur waren we onderaan de wand. No eens 2 uur later stonden we boven. Voila!!!…. Tot zover onze Migot history.

We kozen ervoor om niet de normale afdaling te nemen maar via de arrête forbes naar benden te gaan. In zijn geheel was het een zalige alpiene course.

Toen we om 12 uur terug aan de hut waren was alles in gereedheid gebracht voor een stevige BBQ. Jammerenoeg was het redelijk duur en kan mijnen bruine dat op dit moment niet trekken. Gelukkig was er ook live muziek en dat maakte al veel goed.