Ken je die mix van twijfel en hoop voor je op avontuur vertrekt? Een gezonde mengeling van spanning en verlangen omdat je weet dat er vanalles te gebeuren staat, maar dat je het zelf niet in handen hebt.

We waren nog geen 2 uur in Kosovo en waren dat stadium al voorbij, dat beloofde…

Een oud artikel uit Skieur dat ik in mijn ideeënmap bewaarde was de aanleiding voor onze trip. 10 Dagen op ontdekking in de Balkan met tourski’s, waarom niet?

Via Internet maakte ik contact met Renato, een van de spilfiguren achter een ‘extreme sport oragnisation’ Scardus. Hij pikte ons op in Pristina met een oude Defender om richting Brezovica te rijden. “Don’t worry, wi’ll take kare of everiething” waren zijn laatste woorden op Facebook de avond ervoor. Alles was dus geregeld, toch?

Halverwege de rit stopten we omdat er een grote truck moest volgen. “What’s in it?” vroeg ik. Waarop Renato antwoordde: ” We’ve bought a Pistenbully in Austria!”. Het skigebied had de elektriciteitsrekening van het jaar ervoor niet kunnen betalen, dus de liften draaide niet deze winter. De pistenbully zou dus ook geen pistes prepareren, maar ons naar boven rijden, jieha!
Aangekomen in het skigebied werden we opgewacht door iemand met een sneeuwscooter en een slee erachter. 2 highspeedbochten later lagen we met z’n drieën in de diepsneeuw en zag ik mijn bagage de berg afrollen. Gierend van het lachen en nog niet goed begrijpend wat er net gebeurde, holde ik mijn tas achterna.
Twee uur in Kosovo, eigen pistenbully en met skidoo ondersteboven, dat beloofde!

Brezovica is een skigebied in het Shar-gebergte dat gebouwd is als plan B voor de winterspelen in Sarajevo ’84. De liften liggen tussen de 1600 en 2400m op een niet al te stijle noordhelling. De mengeling van communistisch-uitziend beton en uiterst gezellige houten blokhutjes zorgt ervoor dat je je ver van de begaande paden waant. De sneeuw bleek niet overvloedig aanwezig te zijn, maar wel van goede kwaliteit.

We vulden onze dagen met catskieën, skidoo-skiën, tourskieën, filmen en de Harlem Shake dansen.

Om aan deel 2 van de trip te kunnen beginnen moesten we met Terror 5uur naar Albanië rijden. Het is ons nog steeds niet duidelijk vanwaar zijn naam kwam. Rijden kon hij als de beste, maar Engels praten was niet zo zijn ding. Eindpunt van de rit was Valbona Valley, een onontgonnen tourskiepareltje in de Albanese Alpen.

Stijle bergen, couloirs overal en geen kat te bespeuren. In de boerderij waar we verbleven waren wel varkens, paarden, kippen en geiten, maar dat is een ander verhaal. Nadat we met een ongekende gastvrijheid onthaald werden begonnen onze blikken al snel af te dwalen richting al lekkers hogerop.

3 dagen vochten we ons een weg naar boven, maar steeds kwam er wel een natuurelement roet in het eten gooien. Wolken, sneeuw, lawines,.. Noem het en we maakten het mee, behalve zon. We lieten het niet aan ons hart komen. We maakten steeds stevige tochten en hadden continu het gevoel dat we op ontdekkingsreis waren.

Ons gastgezin leefde quasi volledig op eigen grondstoffen. Versgebakken brood iedere ochtend, eigen vlees, honing, boter en confituur. Energie genoeg dus om nog wat verder en hoger te geraken.

 

De filmbeelden volgen ergens rond de zomer, nu eerst nog even bekomen van ons te gekke avontuur…

Bedankt Sam & Frank voor de trip, eentje om nooit meer te vergeten!
Meer info over skiën in Kosovo of Albanië? Stuur gerust een berichtje of check volgende website: www.outdooralbania.com

 

Zoals steeds ongelooflijk veel dank aan onze sponsors!