• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Auteur Archief: nicomys

Winter Wonderland

09 donderdag feb 2017

Posted by nicomys in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Écrins, Benoît Masereel, Fournel, Iceclimbing, Johan Van Aken, Nicolas Mys, Thomas Kerckhof

Ijsklimmen in de Écrins

Eindelijk! Na lange tijd ijsberen over het winterseizoen kunnen we weer het melkzuur uit de onderarmen wegschudden. Eergisteren, dinsdag 24 januari, verzamelden we om 17u in Gent en Hasselt en reden we non stop naar de Érins.  Benoit, een van onze metgezellen, heeft het plezier meer dan een halve voetbalploeg als nageslacht te hebben, wat ons het voordeel geeft met een ruim busje tot daar te geraken. Na wat omrijden en verkeerde route inschattingen kruipen we in ons bed om 06u30 om er na 3 uur weer uit te rollen en moeizaam aan te zetten voor onze eerste waterval.

Lees verder →

Creative Climbing

12 donderdag feb 2015

Posted by nicomys in Andere

≈ Een reactie plaatsen

De winter laat elk jaar maar meer op zich wachten en zelf dan kunnen we nog niet altijd spreken van echte wintercondities. Vorig jaar was het zoeken naar goede watervallen in de Dolomieten en dit jaar zag het er naar uit dat het niet veel anders zou zijn. Na lang zoeken en wachten op een verandering van weersomstandigheden bleek er eindelijk schot in de zaak te komen. In januari begon de temperatuur onder de nul te zakken en was het uitkijken naar een passend gebied om de bijlen stevig in het ijs te planten. Het was al van oktober geleden dat ik er nog eens op uit getrokken was met Olivier de Deken om de Matterhorn te beklimmen en ik begon stilaan zot te worden. Toen Erik Adriaenssens mij wist te vertellen at hij de nieuwe alpine club Alpigo had opgericht en dringend nood had aan supergoede ijsklimmers voor zijn ijsklimstage in te leiden kon ik dan ook niet anders dan op zijn aanbod ingaan en mee te gaan met hem (lees: ik bood mezelf hardhandig aan).  Erik had zelf ook al de alpenregio in de gaten gehouden op zoek naar potentiële waterpareltjes en kwam uiteindelijk uit bij de Ecrins; een kleine 200 km ten zuidwesten van Chamonix. En zo trokken Erik, Matti Buyle, Maarten Thys en ik erop uit! De condities waren al bij al niet altijd even optimaal waardoor we soms op creatieve manier onze waterval moesten bereiken met sketchy traversees of gewoon terug moesten afdalen uit de route omdat de waterval niet laag genoeg kwam bij de mixte routes.

IMG_1769

Sketchy traversé

DSC00465

Where’s the ice? (M7 waar we spoedig terug uit moesten keren)

IMG_1757

Na 2 maal knoeien besloten ik en Matti in Fressinières de Cascade es Violins te klimmen (volgens Ice-fall.com lag die in conditie). Helaas, andere cordees hadden dit ook al opgemerkt! Eenmaal aan de voet van de waterval besloten we de directe dan maar te klimmen naar de ijspilaar om zo uit de weg te blijven van de 2 vrouwelijke cordees (een soort vrouwelijke Mount Coach uit Duitsland: Sanne, ik riek interessante samenwerkingsprojecten ;)) die ook op punt stonden te vertrekken. Ietwat sketchy ijs met toffe structuren (bloemkolen en atichocsstructuren; ijsflakes die diagonaal naar buiten groeien) leidt ons tot de pilaar waar Matti doorheen cruiset en ik al volgend mijn inspanningskreetjes probeer te verbergen voor het omringende vrouwenvolk. Een laatste pilaartje van doorzichtig ijs brengt ons naar het einde van de route. (150m, III/5+).

IMG_1779

First pitch to the cigare

Matti in de toch iets langere sigaar dan gedacht

Matti in de toch iets langere sigaar dan gedacht

P1010381

Overview van de route

De volgende dag besluiten we een kortere approche te houden met slechts 3 lengtes in de Fournel vallei. Hiroshima (III/5, 150m) is vanaf de parking van de gelijknamige secteur zichtbaar en ziet er goed uit voor de twijfelachtige condities.  Na 3 natte lengtes komen we boven, nemen even het uitzicht in ons op en besluiten dan om onze schop af te kuisen. Tijd voor chips en bier, ’t is hier te nat.

P1010407

IMG_1785

Mooie finish van de route

P1010408

Sneeuwige uitklim

Als kers op de taart voor onze ijsklimtrip besluiten we nog de Grand Musat directe te beklimmen, een niet te onderschatten diagonale ijslijn met een pittig mixte stuk  in en een paar harde ijslengtes. We staan vroeger op, approcheren vrijwel snel maar desondanks zitten er al 2 cordees te wachten aan de route om een variant te beginnen. Niet te onderschatten mannekes die een dikke week geleden een nieuwe route hebben geopend iets verder dan de musat (check het youtube filmpje : A trois c’est mieux). We moeten 2 lengtes wachten om niet in hun vallijn te komen en starten dus met een redelijke vertraging. Het routeverloop was niet helemaal optimaal waardoor we spijtig genoeg aan de crux van de lengte, een 6-, ons moesten voorbereiden op een lange en vreselijke diagonale rappel om toch nog uit het dak aan de 2de lengte juist uit te kunnen komen. Het werd een lang dagje dat we de volgende dag hebben opgevangen door uitslapen en single pitchen. De route was mentaal en fysiek veelvragend maar dankzij Matti’s onverzadigbaar enthousiasme stonden we allebei nog te lachen onderaan de route na een dikke 3 uur rapellen en traverseren naar beneden. Door alle heisa zijn we spijtig genoeg foto’s vergeten trekken

Eerste pitch van de route

Eerste pitch van de route

Team awesome

Team awesome

Met dank aan:

Julbo – K2 – Alpigo (alpigo.be)

Northern Hospitality

07 donderdag feb 2013

Posted by nicomys in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Eikesdal, Iceclimbing, Isklatring, Nelson Neirinck, Nicolas Mys, Norway, Oppdal, Tindegruppa

Het is vrijdag klokslag 12 uur. Ik ben net thuis en overloop nog snel eens in mijn gedachten wat ik allemaal mee moet hebben naar Noorwegen om te gaan ijsklimmen. Mijn vlucht vertrekt in welgeteld 5 uur maar ik moet eerst nog in Brussel zien te geraken! Tijd voor de mama wat lieve woordjes toe te stoppen in de hoop een rit naar de luchthaven te verzilveren. –Bingo; off we go! Lang leve de mama! Eens aangekomen in Noorwegen stuur ik Nelson een sms met de Blijde Boodschap van mijn aankomst. Niet veel later zie ik de Mount Coach mobiel aandaveren met een breed grijnzende Nelson achter het stuur. Isklatring Tid! Om de pezen nieuw leven in te blazen na 40 dagen en 40 nachten examen- en thesis stress besluiten we wat indoor te klimmen en wat single pitchen ijs te klimmen in Buvika alvorens aan het echte werk te beginnen. Best wel nodig want de weken ervoor hebben ik en Nelson vlijtig voor onze bureaus gezeten de wereld de volgende decennia in te schoppen met onze research  om nu een dik weekje te kunnen gaan ijsklimmen  Gelukkig heeft Nelson  tijdens het semester niet stil gezeten en weet hij al een paar plekjes waar we naartoe kunnen. Rest ons enkel nog een slaapplek te vinden. Ook hier toont Nelson zich langs zijn sterkste kant en scoort ons een appartement bij een van z’n female climbing friends in Oppdal, slechts een aantal minuten rijden van het ijs. Kongsvoldfossen, een uit zijn voegen getreden waterval van 4 tot 5 touwlengten (4 met stukken 5- in voor wie wil) staat eerst op het programma. Een ware zee van ijs komt je tegemoet tijdens de aproche. Maar genoeg gebabbeld: hakken zeg ik u!

Zotte research aan de gang

Zotte research aan de gang

Kongsvoldfossen; een zee van ijs

Kongsvoldfossen; een zee van ijs (Nicolas)

100_2279

Nelson in L2 van Kongsvold

Kongsvold

Kongsvold met Nelson

100_2299

Eindeloos veel ijs (Nelson)

Tof stukje met een wijze uitklim

Tof stukje met een wijze uitklim (Nicolas)

De volgende dag is Wenche Foss aan de beurt. Een simpele 2 touwlengtes lange waterval volgens Nelson maar de aanhoudende koude van de voorbije tijd heeft het beestje een kleine groeispurt gegeven.  Boven kun je kiezen om rond te wandelen tot de top of een alpienere mixed lengte tot te top te nemen. Even twijfelen we omwille van een sterk opkomende wind maar al gauw realiseren we dat dit gewoon een Noorweegs briesje is en kruipen we in de route. Echt een wijze route die eindigt in een ietwat stijl sneeuwveld tot de top.

De aproche naar Wenche Foss met Nelson

De aproche naar Wenche Foss met Nelson

Nelson in de voorlaatste lengte die hier alles over mijn hoofd kapt een paar seconden later

Nelson in de voorlaatste lengte die hier alles over mijn hoofd kapt een paar seconden later

De laatste lengte mixed; superwijs (Nicolas)

De laatste lengte mixed; superwijs (Nicolas)

Uitklimmen tot de top in een sneeuwveld

Uitklimmen tot de top in een sneeuwveld

Na 2 mooie dagen in Oppdal moeten we onze verkregen mansion verlaten om wat praktische zaken te regelen in Trondheim (Nelson moest nog een presentatie voor zijn promotor geven over zijn laatste ontwikkelingen :p). Daarna viel ons oog op Eikesdal, een vallei ten zuiden van Trondheim waar er meer watervallen zijn dan inwoners. We hebben dan ook al direct meer watervallen op ons programma staan dan de dagen dat we in de vallei zijn. Dankzij Tindegruppa –de Tondheimse Klim vereniging voor studenten- kunnen we een hutje regelen in het midden van de vallei. Helaas verliep onze tocht niet vlekkeloos door een plotse sneeuwval waarbij zelfs de noren moeite hadden om overeind te blijven. Een kapot mistlicht, een gedeukte voorkant en een gekrenkt eergevoel later kunnen we Tindegruppa dan toch nog vergezellen. De volgende dagen staat Tyvikgrova op de planning maar door een traag cordee voor ons moeten we uitwijken naar een naburige waterval, Rangåa; een 10 touwlengtes lange waterval. Mooi, maar verschrikkelijk nat :p

Rangaa (Rango-a uitgesproken:p) - De enigste foto daar we een beetje baalden van onze recentelijke ontmoetting met de vangrail op de weg

Rangaa (Rango-a uitgesproken:p) – De enigste foto daar we een beetje baalden van onze recentelijke ontmoeting met de vangrail op de weg

De rest van het weekend begint het echt sneeuw te dumpen samen met wat regen wat de condities niet ideaal maakt en er zelfs een hoog lawinegevaar begint te heersen. We besluiten dus gewoon wat single pitch routes te doen en zondag al terug te keren naar huis. Een niet voorbarige conclusie zo blijkt want als we naar huis rijden zien we rondom ons overal lawines naar beneden komen. Ik keer hier zeker nog terug naar dit stukje paradijs. Er zijn hier teveel mogelijkheden en het is hier echt wel veel te wijs om het bij 1 bezoekje te laten!

100_2346

Brannstasjon Fossen – een van de single pitch routes

Een beetje natte condities :p

Een beetje natte condities :p

Nelson Neirinck en Nicolas Mys

Tignes – Cailloux!

14 dinsdag aug 2012

Posted by nicomys in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Na anderhalve maand te proeven van de verfijnde smaakpaletten van de moleculaire fysische chemie en gevorderde anorganische chemie is eindelijk de tijd eens aangebroken om op iets tastbaarder te kauwen: kalkrots!
Niels en ik (Nicolas) zetten dan ook direct na de examens koers uit naar Tignes waar Lander ons opwacht. Vooraleer we aan het betere werk beginnen besluiten we wat te sportklimmen in Le Manchat, Le monal en Le Chevrel om onze pezen wakker te schudden en de rotsen wat te verkennen. Daarna staat Le Franchet op ons schema om de benen los te schudden; een bergtopje dat Lander al 5 maal heeft beklommen maar precies altijd op een andere manier daar bijna alle relais die we tegenkomen ongezien zijn voor hem. Het is een brokkentocht naar de top waar ik tot 2 maal toe een liefelijke omhelzing van kalksteen met mijn helm kan ontwijken maar eenmaal boven heb je een mooi zicht over Val-d’Isère.

Sportklimmen in Le Monal – mooie 6b

Lander in een pittige 6c

Nog onwetend over welke losse brol er op ons af gaat komen in Le Franchet

Lander in een mooiere lengte van Le Franchet

Bijna boven!

Bazel op het menu; genoeg gechilled! Om 5u staan we op om te vertrekken naar bazel en schieten we in de “Boulevard de l’etrange”: een pittige 6b obligatoire van 12 lengtes met een hevig A0 stuk erin. Na een uur instijg vinden we een goed materiaaldepot (een soort grotje met veel beenderen in) en kunnen we aanvallen. De eerste 6b lengtes schudden ons meteen wakker maar wanneer Lander in de helft van de route plots 10 meter boven zijn haak  staat in niet al te vast gesteente en de volgende haak nog een dikke 10 meter boven hem staat besluit hij wijselijk na lang twijfelen rustig terug af te klimmen. Rapellen dan maar en de dag redden met boulderen.

Lander; 10m boven zijn laatste haak. Zoek de volgende!

Dan maar zoeken naar de volgende route: de zuidpijler van Bazel

De volgende dag staan we vastberaden op om 5u30 om de zuidpijler van de Bazel te overmeesteren. Echt een prachtige route van 18 lengtes die brokkelig begint maar mooier en mooier naar de top toe wordt. De A0 pas is trouwens makkelijk te overwinnen als een 6a+-pas. Wij vangen aan op de oorspronkelijke route door via een resterend sneeuwveldje omhoog te stampen en over een stuk losse brol te traverseren naar de relais. Halverwege de route neemt Lander het van mij over en moeten we plots in een versnelling hoger schieten aangezien het onweer vroeger lijkt te komen dan gepland. Boven aan de top slechts tijd voor enkele foto’s om dan weer snel af te dalen over sneeuw en steenvelden naar de auto want Lander z’n mammie had eten klaargemaakt in de comfortabele chalet 😉 Al bij al goed geklommen en een uurtje onder de topotijd uitgekomen.

Boven komen de mooiere lengtes van de zuidpijler

Lander gaat met gemak door de ‘crux’ van de lengte

Foto trekken en wegwezen voor het onweer losbarst

Een uur zoeken naar de stomme rappel!

Nicolas

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors

Mount Coach

Onze sponsors

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid