Alweer enkele dagen van avontuur in Yosemite. Om het jumaren van An wat te verbeteren zijn we een dag gaan spelen op El Capitan. Langs fixed lines klommen we 300m omhoog tot aan de Heart Ledges, op een derde van El Cap. Als dat geen goede training is! We waren nog geen 20m van de grond, of brother bear kwam eens snuffelen aan onze rugzakken. Gelukkig zat er geen eten in, of we hadden geen rugzakken meer gehad. Na het jumaren klom An nog een lengte artif voor en ik klom een prachtige free climb, Moby Dick, de eerste 5.10b van de week. Heerlijke offhands crack…

De volgende dag klommen we een multipitch op Five Open Books. We startten langs Commitment, vier touwlengtes uitstekende 5.9 liebacking, een route die ik al eerder geklommen heb. Op het bovenste deel klommen we Selaginella, maar een 5.8, maar die was toch stukken zwaarder dankzij de awkward offwidth chimneys. Als je een van eerder genoemde termen in een topo leest, wees dan voorbereid op hard klimmen in rare openstaande barsten, die je niet kan afzekeren. Fun verzekerd!

En dan gisteren, een lange dag vol spanning en avontuur. We begonnen vroeg aan de lange instijg naar Higher Cathedral Rock, een lange en steile wand tegenover El Cap. Ondanks het vroege uur zaten er al twee andere cordées voor ons in de route, de met vijf sterren gewaardeerde Northeast Buttress 5.9. Volgens een van die gasten: “Don’t worry, they are confident 5.11 climbers and will be very fast”. Maar deze trage Belgen zaten na vier touwlengtes achter hen te wachten. Op de vierde relais zitten we welgeteld twee uur te wachten tot ze door de volgende lengte geklommen zijn. Die “confident 5.11 climbers” hadden blijkbaar erg veel moeite met de 5.9 crux van de route. We twijfelden wat om te rappellen, want het kon wel eens laat gaan worden. Deze route staat bekend om zijn 12 tot het einde toe lange en zware 5.9 lengtes. Maar, alweer volgens onze vrienden uit Colorado, “things get started, we’ll be going faster now”. We geven het nog een kans en klimmen toch maar achter hen aan. Toegegeven, de volgende lengtes zijn bijzonder zwaar, alweer van die awkward offwidth chimneys (dit stond niet in de topo…). Elke klimmer vraagt zich af “is this 5.9?”. Het is keihard klimmen, voor mij is het 6c of meer, want zonder friendje trek kom ik sommige passages echt niet door. Ook An, met de rugzak, heeft de “time of her life” om hier omhoog te worstelen. Na nog twee uur tijdverlies achter onze “confident 5.11 climbers” volgt de laatste touwlengte, volgens de topo een 5.8 chimney. Dit wordt echt een van de zwaarste touwlengtes van mijn leven. De maat 5 camalot komt goed van pas. Het is donker als we boven staan en we hebben natuurlijk geen hoofdlampen mee (foutje!). De afdaling langs steile puinhellingen en door donkere bossen neemt drie uur in beslag en we strompelen rond middernacht binnen in Camp4. Als beloning zien we toch nog een Coyote. Drinken en slapen is alles waar we behoefte aan hebben en vandaag is het dus rustdag.

De komende week voorspellen ze prachtig weer, maar we moeten nog een logementsprobleempje oplossen, blijkbaar mag je van 1 mei tot 1 oktober maar zeven opeenvolgende dagen in het park verblijven. Die zijn vandaag opgebruikt en in theorie moeten we weg. Maar we vinden wel oplossing, hoop ik… Tot slot nog eens onze “bear encounter”, de “beers”, daar ben ik nu me bezig 😉