Sam en ik zijn al een week terug in Yosemite, maar ondanks het  wisselvallige weer(onweer en hevige stortbuien in de namiddag) konden we slechts 1 grote beklimming doen. Gisteren klommen we Astroman,een stevige freeclimb testpiece in Yosemite. Buiten de eerste lengte zijn alle lengtes echt stevig en moesten we telkens het beste uit onszelf bovenhalen om alles te proberen vrijklimmen. We hadden een goeie start en al snel waren we onderaan de eerste zware lengte : Enduro corner: 50 meter dulferen met af een toe een een goeie handjam om te rusten. Sam mocht deze lengte voorklimmen(en ik mocht het harding slot doen….). Sam was niet echt superfris en dat zorgde ervoor dat zijn voorarmen bijna explodeerden toen hij in de helft was, maar na een kleine rust kon hij toch doorgaan tot aan de relais. Well done mate!!!  Met mijn smalle handen kon ik bijna overal goede en medium goede handjams plaatsen, zodat ik geen verzurende dulferpassen moest doen en redelijk vlot tot de relais klom.

Boven ons waren er al 2 australiërs(ze noemden zichzelf astrograndpa’s omdat ze alles op het gemak deden) bezig in the harding slot en het luide gebrul dat af en toe uit de Chimney kwam zorgde ervoor dat ik ook wel schrik kreeg. Na 1 uur wachten op de relais voor de harding slot was het aan mij. De smalle barst die naar de Chimney leidt ging vrij vlot, en daarna was het de bedoeling om vanuit de smalle barst in de chimney te kruipen….shit hoe doe je da?

Na enkele keren proberen slaagde ik er toch in om mezelf naar boven te wurmen in deze smalle chimney. Naarmate ik hoger kwam werd het ook steeds smaller(zelfs zo smal dat je geklemt geraakt als je diep inademt). Op een gegeven moment dacht ik dat ik vastzat, ik hing daar gewoon met mijn benen spartelend in de barst en met mijn borstkas geklemt tussen twee muren van graniet.. Na veel gebrul, gevloek en wanhopig gespartel wist ik mezelf uiteindelijk los te werken en de laatste 5 meter naar de relais te klimmen. Nog nooit heb ik zo hard moeten vechten!!.Sam had mij zien afzien en besloot op het einde uit de barst te gaan en zich aan het touw op te trekken. Er scheelt toch iets aan onze techniek denk ik:) Onderaan waren nog 2 klimmers, maar na te lang gewacht te hebben(tot ik door die chimney was) besloten ze toch af te dalen. De beklimming tot voor de harding slot noemt astroboys.

Na de harding slot heeft elke lengte nog wel een crux, dus het is steeds opletten om niet te vallen. Ik maakte nog een slippertje in de changing corners, Maar voor de rest konden Sam en ik alles vrijklimmen tot aan de top.

Vandaag een verdiende rustdag want het lichaam doet overal pijn en het voelt precies alsof we gisteren overreden zijn door een grote truck:) Morgen nog 1 beklimming en dan zit onze trip erop. Let’s go and climb!!!

Hieronder wat nieuws over de andere MC’ers. Jasper en Jonas probeerden enkele dagen gelden The prow op Washington Column, ze hadden de zwaarste lengtes gedaan en waren bijna aan de top…. en toen kwam er ineens een heel stevig onweer. Helemaal doorweekt kwamen ze die avond terug aan in Camp 4. Bram, Marijke en Nelson klommen op last arrow spire, ook zij waren goed opgeschoten en hetzelfde onweer veranderde de wand in een waterval, en ook zij kwamen helemaal uitgeregend maar veilig en wel toe in Camp4. Nu Zijn Jonas en Jasper Tom Waes(Hij probeert voor het programma Tomtesteron the Nose te beklimmen onder deskundige leiding van Séan Villanueva en Nicolas Favresse)achterna in the Nose. Bram en Marijke zijn bezig aan de beklimming van Half dome via the regular North west en Artif-master Nelson is op zoek naar partners in crime en zal binnekort ook wel van zich laten horen.

Binnen enkele dagen waarschijnlijk meer nieuws.