Na een prima voorjaar met vele werkdagen in Freyr voor mij en An die van de rugchirurg weer voluit mag gaan, brak voor ons de zomer aan. We hadden nog wat goed te maken na de revalidatiezomer van 2011 en de hoofddoelstelling was vollegazvoorklimmen voor An. Beiden konden we in juli al wat opwarmen, An aansluitend in Chamonix, Orco (zie verslag) en de Verdon, terwijl ik aan het werk was in Chamonix. Begin augustus hadden we dan drie weken verlof met z’n tweetjes en we gingen ons laten leiden door de weerkaarten. Het aanvankelijk plan was om via Bretagne naar de Pyreneeën te rijden en om langs de Alpen terug te keren, maar daar kwam uiteindelijk niks van in huis.

Al jaren was ik niet meer voor privé-doeleinden in Zwitserland geweest wegens schijteduur. Maar door een schitterend weerbericht en een korte rit van maar 6 uurtjes liet ik me toch verleiden. Het werd Gastlosen en we installeerden ons op de betaalbare en sympathieke camping aan de Jaunpass. Van hieruit klommen we vijf volle dagen aan de zuidkant van Gastlosen. Daar bestaat een dikke topo van (check deze website), maar toch was het niet eenvoudig om elke dag een geschikte route te vinden. Er zijn enorm veel sportklimgebiedjes en ook al zijn die veel ruwer dan pakweg Freyr, daarvoor waren we niet gekomen. In de multipitchroutes was het zoeken naar een voor ons haalbaar niveau. Onder het niveau 6c kwam je namelijk nogal vaak terecht in “groene” routes, dwz met nogal veel begroeiing.

Uiteindelijk klommen we gedurende vijf dagen:

1. Toto le héros, 250m, 6b/6a/6a/6a/5a/6a/6a+/5b (6a obl): ok, maar nogal veel groen
2. Nikita, 380m, 6b/6b/6b/6b/6c/6b+/6a+/6c+/7a/6b/7b (6c+ obl): Prachtige route, maar de 11e touwlengte ben ik toch niet doorgeraakt; gefaald op 2m van de relais…
3. Direct & voie de la Jungle, 200m 6b/6a/6c/5c/6b/6a+ (6b obl): de naam zegt het al, een jungle… maar L3 is prachtig!
4. Elsa, 350m 4a/6a/6a/6b/6c/6b/6a+/6c/6c/6c/6b (6a+ obl): absoluut de max, toproute!
5. Maurice Brandt, 200m, 6a/6b/6a/6a+/5c/6b (6a obl): mooie afsluiter

Hoewel het er heerlijk tot rust komen is in de almkes, tussen de Zwitserse koeien, trokken we na die vijf dagen wat verder naar het zuiden en zo kwamen we terecht bij Helmuth Van Pottelbergh in zijn prachtige gîte du Snorhaar. Zijn vrouw Sarah is hoogzwanger en zal rond het schrijven van dit artikel stillekesaan aan het bevallen zijn, dus we wilden het sympathieke koppel niet al te veel tot last zijn. Maar het gezelschap werd al snel uitgebreid met Gorik en Kim, ook op klimtrip van een week, Jonas die nu ook in Haute-Nendaz woont en onze Stijn, die na Arizona nog even in de Alpen kwam klimmen. Uiteindelijk bleven we enkele dagen in Haute-Nendaz en tussen de vele feestjes door gingen we klimmen in Sanetsch, aan de noordkant van de Valais.

Om deze prachtige wand te bereiken moet je wel wat kleine weggetjes rijden, maar de kalk is er van een buitengewone ruwheid, zo scherp dat je bang bent om je klimschoenen er aan open te snijden. Liever niet vallen dus, want uw velleke is er zeker niet tegen bestand. Bovendien staan de haken er Remy-gewijs wat ver uit elkaar. Maar dat belette ons niet om er twee prachtige routes te klimmen:

1. Tsingy, 300m 5b/6b/7a/5c/6a+/6c/6b/5c/6b (6b obl): Prachtige route, aanrader!
2. Douce violence, 250m 6b/6c/6b/6b/6c/6a/5c (6b obl): Hard van begin tot eind, vooral L3 tot L6 zijn wondermooi.

Na nog een dagje sportklimmen in Bramois (gneis), begonnen de vingertoppen toch wat ontveld te geraken, tijd om wat van gesteente te veranderen. Ons oog viel op het bivak d’Envers des Dorées, een hutje op 3000m hoogte aan de zuidkant van les Aiguilles Dorées. Dat ligt in het Zwitserse deel van het MtBlanc-massief en is bereikbaar via de Cabane d’Orny of misschien nog beter, vanuit de Cabane de Saleina. Wij vertrokken vanuit de vallei, een beetje laat op de middag om 15u. De 1750Hm omhoog en 300Hm omlaag met rugzak vol eten en klimgerief voor een weekje viel wat tegen en pas na 6 uur instijg kwamen we nogal vermoeid aan in het bivak om 21u. Volgende keer wat vroeger vertrekken…

Maar goed, we waren nu geïnstalleerd en hadden op zijn Belgisch veel eten mee, dus we konden er een paar dagen tegenaan. Al hadden we verwacht er minder volk te zien, elke dag was het een komen en gaan van klimmers, echt rustig was het nooit in de hut. Gelukkig wel in de routes en al die klimmers lieten altijd wel wat eten achter, uiteindelijk zijn we daar vijf nachten gebleven.

Ook “maître” Michel Piola was er enkele dagen, natuurlijk om nieuwe routes te openen, oa op de Capucin des Dorées. Nieuwe routes hebben we niet geopend, we klommen er wel de volgende routes:

1. Promontoire de l’Aig sans Nom 3300m: Le Retour en Afrique, 280m 4/6a+/5a/6a/5c/6a+/6a/6a (6a obl): mooie, afwisselende route met korte instijg
2. Aig de la Varappe 3519m: Eola Danza per Noi, 430m 4/5c/5c/6a/6a/6a/6a/6a+/5c/6a/5c (6a obl): absolute klassieker, zeer mooie tweede helft, vooral L10!
3. Aig sans Nom 3444m: Don Quichotte; opgave na vuile instijg en levensgevaarlijk L1, kortom geen aanrader.
4. Aig de la Varappe 3519m: Les Chants du Midi, 430m 5c/6a+/6a+/5a/5c/4/6b/5c/6a/6a/6a (6a+ obl): prachtige route, start moeilijk te vinden door het wegsmelten van het sneeuwcouloir eronder.
5. Promontoire de l’Aig sans Nom 3300m: L’Envers du Menhir, 230m 6b/6a/6c/5c/6a (6b obl): lelijke start op dal in L1, daarna een keiharde L3. Goed om mee af te sluiten en nog dezelfde dag de afdaling aan te vatten.

Na vijf dagen hadden we het wel zowat gehad, vooral de dagelijkse instijg door absoluut ellendig blokkenterrein was slopend. Ondanks het feit dat het bivak kort bij de routes ligt, was elke instijg toch al gauw goed voor 1u van blok naar blok springen of door puin en gruis ploeteren. Als er dan toch nog een stuk gletsjer over te steken was, moest er altijd ingebonden worden vanwege het spaltengevaar. Ook de rappels zijn niet altijd leuk, maar dat is altijd link in graniet. Zo ben je elke dag toch ruim drie tot vier uur bezig met instijgen en afdalen. Stromend water is er overal te vinden, behalve in de buurt van de hut, dus ook daar werd dagelijks al wat mee geshutteld. Maar het toilet is buitengewoon:

Na op de vijfde dag nog snel l’Envers du Menhir geklommen te hebben, terug over de col des Plines naar de Cabane d’Orny. Hier permitteren we ons de luxe van een nachtje halfpension, omdat we voor de volgende dag nog een klein projectje hebben. Verschillende MCers hebben hier al knappe routes geklommen en geen enkele route is makkelijk op de Petit Clocher du Portalet. Omdat wij gewone stervelingen geen 7e graads in barsten klimmen, besluiten we om de voor ons haalbare route “la Sud-Est” te beklimmen.

Ook hier is de approche weer de moeite waard, over gletsjer en vuile couloirs, blokken zo groot als huizen donderen voortdurend uit de weggesmolten noordwandjes van le Portalet. Tot slot over smalle richels tot aan de route. Maar die is echt wel prachtig en zeker de moeite waard. Bovendien aangenaam kort, slechts 6 lengtes en die zijn allemaal mooi.

1. Petit Clocher de Portalet 2923m, la Sud-Est 200m ED- 6b/6c/6b+/6a+/6a/5b
   

   Summit of an MC classic, le Petit Clocher de Portalet. ©Sanne

   Na de opvallend vlotte rappels (het graniet is hier zeker steil genoeg), stonden we tijdens de verdere afdaling nog voor een zeer gezwollen rivier, die we slechts met moeite en een natte broek over geraakt zijn. Met kapotte knieën en stinkend naar ongewassen klimmer, komen we na een volle week weer aan onze trouwe mobiel. De laatste paar dagen sluiten we nog af in Italië, even over de Grand Saint Bernard, waar het erg warm is, maar wel mooi weer. En wat kan je lekker én goedkoop eten in de Italiaanse Alpen!
   We klimmen er nog een dag in Arnad-Bard op Il paretone, route Bega 400m, 6b.

   Nuttige informatie voor al deze klimgebieden vind je in de volgende topo’s:
   Gastlosen escalades/klettereien editie 2008, uitgeverij Edigast
   Schweiz Plaisir West (nieuwe editie 2012), uitgeverij Filidor
   Schweiz Plaisir Sud (nieuwe editie 2011), uitgeverij Filidor
   Schweiz Extrem West (nieuwe editie 2010), uitgeverij Filidor
   Entremont Escalades, editie 2011, @Olivier Roduit
   en de topo van de gebroeders Remy voor Sanetsch

   

   An, hoog in haar geliefde bergen ©Sanne

   Uiteindelijk hebben we een prachtige klimtrip gehad, goed voor zo’n 4000m klimmen, 111 touwlengtes in 15 dagen, met een gemiddelde van 6b, precies wat we zochten. En we zijn er geen enkele dag vroeg voor moeten opstaan, dat is op vakantie toch ook mooi meegenomen!
   Maar nu back to work, An begint vandaag met haar nieuwe job en ik trek vanaf volgende week naar de Dolomieten, me nog wat verder voorbereiden op Yosemite Part 4 in oktober 😉

   

   Op naar nieuwe avonturen