Nu de examens er weer op zaten werd het dringend tijd voor mij (Quinten) om weer eens wat ijs te kunnen knallen. Samen met Andy, Jeroen en Stijn besloten we de watervallen van Cogne onveilig te maken.

Vermits het Andy’s eerste keer was besloten we rustig te beginnen en eerst wat korte (en uitgeslagen) watervallen te klimmen. Om er terug wat in te komen klimmen we enkele keren een mooi 4e graads watervalletje (chandelle de Lilaz). Deze was wel zeer uitgeslagen waardoor het eerder een stevige 3 was en dus een perfecte oefenwaterval. We klimmen tussendoor nog enkele simpele watervalletjes kwestie van de slagtechniek bij te schaven.

De volgende dag staan we vroeg op en besluiten we Lauson (II 3. 70m) te klimmen een mooie waterval met niet al te lange aanloop want die dag is het veel te warm en om 11u moeten we er al mee ophouden omdat de condities te gevaarlijk werden.

Omdat het warme weer maar aanhield besluiten we weer vroeg op te staan en kiezen we voor een waterval net naast die van de dag ervoor. Ignegneria (II 4 100m) heeft een mooie pijler die zeker de moeite is om te klimmen maar in de huidig condities toch wel een pittige 4 zo niet 4+. Omdat Jeroen en Andy eerst in de route kruipen besluit ik samen met Stijn een variant (4 denk ik) op Lauson te klimmen alvorens zelf die prachtige pijler op te kruipen. Later klimmen we ook nog de eerste lengte van Thoule (II 3+ 100m) maar nadat we een stevige downwash van een helikopter (die een Spanjaard met gebroken been kwam redden) over ons kregen was de ‘goesting’ toch wat over en rappellen we na de eerste lengte.

Omdat Cascade Lilaz (II 3 250m) toch wel een oer klassieker is en ze sneeuw voorspellen besluiten we deze dan toch maar te klimmen. Een mooie waterval door een leuke canyon alleen de 2e lengte was wat dun maar daar bestaan korte ijsvijzen voor. Niet? En omdat we vroeg terug waren besluit ik nog een route te drytoolen maar helaas breek ik de sleutelpas uit in mijn 2e poging 😦 . mijn kompanen besluiten dat drytoolen voor aanstellers is en vallen de rots aan met blote handen. Weliswaar met wisselend succes.

De volgende dag besluiten we maar eens te kiezen voor een waterval verder in de vallei. Henninger (II 4 60m) zou het worden een lekkere waterval die ik besluit in 1 lengte te klimmen ipv 2 hetgeen een iets minder goed beslissing bleek vermits de relais zich eerder op 80 dan op 60m  bevond wat voor een spannende uitklim zorgde. Omdat ik echt een slechte dag beleef (slecht geslapen) ben ik blij als we het laten bij die ene waterval.

De laatste dag was aangebroken dus het was de moment om nog eens iets zwaar te klimmen. Ik en Stijn kiezen voor Tuborg (II 4+/5 200m) maar in de huidige condities toch wel een 5. Gelukkig waren we vroeg genoeg opgestaan want na ons bleken nog een 6tal andere cordees dit een mooie waterval te vinden. We klommen zeer efficiënt en de andere cordees hebben we alleen nog terug gezien tijdens het rappellen. De waterval was prachtig om te klimmen alleen in de eerste lengte maakte ze een vies geluid waardoor ik de verzuring snel vergeten was en in een mum van tijd boven stond. De laatste lengte bereik je door minstens 100m sneeuwploeteren maar is zeker de moeite om te klimmen.

Jeroen en Andy klommen terwijl Chandelle Levure(II 4+ 180m). Hier klimt Andy zijn eerste lengtes voor waar hij zelf zijn vijzen draait hoewel het ijs soms wat te dun was voor een goede vijs. De laatste pilaar en normaal mooiste lengte lag in geen al te goede condities en was nogal sorbet achtig waardoor ijsvijzen bijna nutteloos werden.

Al bij al een zeer geslaagde week en met een beetje geluk slaag ik maandag ook nog voor mijn laatste examen.

Quinten