Het is mijn laatste dag op Antarctica. Alle containers zijn verplaatst naar een winterpark op het blauwe ijs in de vlakte. De tenten zijn opgebroken en iedereen leeft nu in het station. Vandaag had het vliegtuig moeten komen, maar het zit vast in slecht weer ergens bij het Duitse station Neumayer. Hier is het al enkele dagen mooi weer, windstil en ijskoud.

Ik wil even terugblikken op een prachtige periode met veel ups en weinig downs, door middel van een klein beeldverslag met foto’s die een andere kijk geven op dit geweldige continent.

Dankzij de vele traverses naar de kust heb ik naast rots sneeuw en ijs, ook veel van de plaatselijke fauna kunnen beleven. De dieren hier leven in ongelooflijk harde en moeilijke omstandigheden. Ik raad iedereen aan om de film “La marche de l’empereur” te (her)bekijken. Vooral de pinguïns, maar ook de landvogels lijden hier een hard bestaan.

Nabij het station zie je alleen maar enkele vogels. Ze broeden hun nest uit op de nabijgelegen Nunataks en bergtoppen. Voor hun voedselvoorziening zijn ze verplicht om 200km naar de kust heen en weer te vliegen. De sterkere exemplaren bouwen hun nest op de toppen het dichtst bij de kust, de zwakkeren moeten verder landinwaarts en dus verder vliegen voor voedsel.
Onderweg worden ze aangevallen en opgegeten door veel grotere roofvogels.

Dankzij mijn job als field guide, kwam ik veel buiten en had de mogelijkheid om veel te klimmen en te skiën. De bergen hier zijn een lust voor het oog en bieden nog dromen voor vele jaren.

Vooral de wat verder gelegen “Ronde Spire” spreekt tot de verbeelding, de gebroeders Favresse en Sean Villanueva zijn alvast hevig geïnteresseerd. Zal hier de komende jaren wat actie plaatsvinden

Ondanks dat niet alles van een leien dakje verloopt, is het een knappe prestatie om hier als klein landje een hoogtechnologische basis te bouwen. Ik had het geluk veel buiten te komen, maar een hoop mensen hier hebben niets anders gezien dan de basis en daar keihard aan gewerkt.

Het is hier soms een surrealistische ervaring met onverwachte gebeurtenissen. Zelfs de storthoop bij Asuka station levert mooie beelden op.

Het is ondertussen zo goed als zeker dat ik hier één van de volgende seizoenen zal terugkeren, met minder werk op en rond het station, maar vooral veel “out in the field”. Eindeloze klim- en skimogelijkheden dus!

Hierbij laat ik jullie groeten, ik ga de komende dagen hopelijk genieten van zon, zee en groen in Kaapstad.
Sanne

Allez, nog eentje dan: