Tags
Een week geleden werd Sam van de berg gehaald en sinds maandag is hij weer thuis. Het lichaam van Joris bleef achter en is nog steeds niet geborgen. De aandacht van de pers is na de door Sam gegeven persconferentie van afgelopen maandag weggeëbt.
We blijven allemaal wat verslagen achter en het is even stil op onze website. Onze zorg gaat momenteel uit naar de berging van Joris, maar er is gewoonweg geen nieuws uit Alaska.
Met de hele groep van MC zijn we samen gekomen en we hebben elkaar goed kunnen ondersteunen. We hebben de belangrijke beslissing genomen om volgende maand niet op expeditie te gaan met MC3 naar Tadjikistan. Er waren verschillende problemen om de logistiek rond te krijgen, er dreigt burgeroorlog over te waaien vanuit Kirgistan en natuurlijk staan onze hoofden nu even niet naar een expeditie. Maar uitstel is geen afstel. Dankzij onze verschillende sponsors hebben we een aardig bedrag op de rekening staan en dat gaan we zeker nog aan een expeditie besteden. Dat zal echter pas voor volgend jaar zijn.
Deze zomer gaan we wel naar de Alpen. In het kader van het idee MC+ vorming, beginnen we vervroegd aan een opleiding Bigwall-klimmen. Dat zal doorgaan in de Alpen, in Noord-Italië, waar Yosemite-achtige valleien te vinden zijn. Aansluitend gaan we een hooggebergte-bijscholing doen en wat mooie beklimmingen proberen te realiseren. Want we beseffen allemaal dat het leven ondanks alles gewoon doorgaat en stoppen met klimmen is gewoon geen optie.
Deze site zal langzaam aan weer op toeren komen en nationaal en internationaal klimnieuws brengen. Dit in alle respect voor onze overleden klimmakkers, die ondertussen met z’n vieren zijn in het klimmersparadijs.
Sanne
MOUNT COACH 
Wanneer ik http://www.summitpost.org/parent/150199/mount-mckinley-denali.html consulteer i.v.m. de beklimming van de mount mc kinley , valt me de volgende zin op :
“Climbers completing the CASSIN RIDGE find themselves in a small fraternity of elite Alaska climbers. The route ascends the prominent ridge on the 8,000 foot south face that ends a few hundred yards west of the summit. It is steep, demanding, and committing. As a result, frivolous accidents are rare on the Cassin Ridge because only the most experienced climbers will think of attempting it.”
Wat me ook opvalt is nadat 4 van de 5 jonge mensen die opgeleid werden door mountcoach, en stierven als ‘ervaren’ alpinisten, uw organisatie klaarblijkelijk van gelijk welke kritiek gespaard bleef.
Bij deze herinner ik me de woorden van Françis Callemard ,guide de haute montagne in Chamonix toen ik hem vroeg of het niet frustrerend was om tot 5 maal toe geprobeerd te hebben de mount everest te beklimmen.
<>
Misschien een tip voor mountcoach?
Ik heb joris amper gekend, maar ruim voldoende om in hem een fijne mens te herkennen. Jammer.
Het ga hem goed.
jean overmeire
correctie i.v.m. m’n eerste reactie,nl de wijze woorden van mijn instructor :
<>
Nu was ik toch beniewd naar die weggehaalde quote
een reactie op je bedenkingen
in het laatste nieuwe bericht
http://mountcoach.com/2010/06/22/when-bad-luck-comes-in/
Sam
Beste Sanne en MC’ers,
De voorbije weken waren niet de makkelijkste, ik ben er als moeder van een gepassioneerde Mc’er heel erg door aangegrepen. ik hoop dan ook dat Joris heel snel van de berg gehaald wordt,zodat zijn familie en vrienden afscheid van hem kunnen nemen en het een plaats kunnen geven in hun leven.
De beslissing om de expeditie uit te stellen was de beste die jullie konden nemen. ik denk dat jullie een prachtige zomer tegemoet gaan in de Alpen , onder mekaar als goeie vrienden en ondertussen heel veel ervaring opdoen, want dat is wat jullie vooral nodig hebben.
Maak er iets moois van… geniet ervan en blijf vooral geloven in wat jullie doen !
Als zus van een van die overleden en ja toch wel ervaren klimmers, wil ik toch graag even nuanceren dat het niet om “4 van de 5 jonge mensen” gaat. De opleiding is in zijn derde fase en telt heus wel meer dan 5 jonge mensen. Ik wil daabij ook toch even wijzen op het feit dat An, Hans en Koen in Peru getroffen zijn door een serac die naar beneden viel. Dit is een natuur element en altijd een gevaar in de bergen. Mount coach, de bergen, het klimmen, zijn MC team was wat Koen gelukkig maakte. Ik ben en blijf het MC team dan ook ontzettend dankbaar voor wat ze Koen gegeven hebben en de ervaringen die ze samen met hem gedeeld hebben. Joris verliezen is heel zwaar en onze gedachten blijven dan ook uitgaan naar zijn ouders, Griet, familie en vrienden… Maar laat ons de jonge MC’ers en allen die de bergen kiezen uit passie en liefde ten volle blijven steunen!
Ik ben deelneemster van de eerste Mount Coach opleiding. Ik ben geen diplomatisch type en misschien zal onderstaande commentaar dan ook sommige ‘kritikasters’ voor de borst stoten.
Ik ben in het afgelopen jaar vier van mijn klimvrienden verloren, en ja dat doet pijn!
Wat ook pijn doet is om commentaren te lezen op de Mount Coach opleiding van mensen die het project niet eens van dichtbij kennen. (lees bovenstaande commentaar)
Alle Mount Coachers hebben gedurende twee jaar de meest uitgebreide opleiding gehad die er in Vlaanderen bestaat. Dat er dan ondanks alles toch nog iets kan mislopen hoort bij de risico’s van alpinisme op hoog niveau en daar zijn we ons ook allemaal van bewust.
Om zo’n woordje als ‘ervaren’ alpinisten tussen aanhalingstekens te zien staan, daar wordt ik furieus van. Het liefste zou ik iemand die zoiets durft te schrijven persoonlijk op zijn bek kloppen. Ik weet het dat is niet echt diplomatisch, maar zo ben ik dan ook niet.
Oké, dat je je vragen stelt bij de opleiding, maar speel zo’n commentaren dan onmiddelijk door naar diegene die de opleiding geven en zet ze niet op de website. Ze doen mij en waarschijnlijk nog ongelofelijk veel andere mensen enorm veel pijn.
Om dit bericht af te sluiten wil ik nog even benadrukken dat ik blijf geloven in alles wat we doen en vooral in de Mount Coach opleiding. Ik ben dan ook dankbaar voor alle steun die we krijgen!
Ik wil ook geen polemiek starten maar ik denk dat de ijver en de druk om ervaren en steengoede alpinist te worden of op te leiden misschien iets te hard uitgedragen werd in het mountcoach project.
Vaak wordt in de verslagen vooral nadriuk gelegd op de prestatie, de gradaties en de moeilijkheid…
Versta me niet verkeerd, ik zeg niet dat ijver en ambitie aan de oorzaak ligt van de twee ongelukken, maar het valt me gewoon op dat mount coach hier toch wat (misschien te veel)nadruk oplegt.
In de eerste plaats moet het er nog altijd om gaan dat jongeren veilig de bergen inkunnen op een zelfstandige manier.
En we mogen ook niet vergeten dat we geen bergvolk zijn en het dus ook iets minder in ons bloed zit. (al zijn er uiteraard evenveel fransen en andere alpenbewoners die foute beslissingen maken)
Soit, het ergste is dat we toffe mensen kwijt zijn…
misschiden ergens een antwoord
http://mountcoach.com/2010/06/22/when-bad-luck-comes-in/
Het spijt me … maar ik ben het helemaal niet eens met wat hierboven allemaal staat.
Ik heb Hans nooit horen zeggen dat hij wilde presteren. Integendeel het moeten mooie routes zijn, die je natuurlijk uitdagen. Dat zit in zijn karakter. Meermaals werd de agenda omgeslagen omwille van het weer, een minder fitte dag, … en toch had hij genoten.
Het is niet omdat ik niet in het zwembad ben geboren, dat ik geen topzwemster kan zijn.
Trouwens als je iets wil doen, kan je het maar beter leren met behulp van een heel goede opleiding. Wij, als familie zijn super fier, dat hij werd gevraagd voor dit project.
Iedereen heeft een dag van komen en een dag van gaan.
Als mama, van bijna 3 heel kleine kindjes, weet ik 1 ding Sanne en de andere MC’ers mogen mijn kinderen leren klimmen. als ze dit zelf willen natuurlijk.
Dat er vragen rijzen na de ongevallen van het afgelopen jaar is onvermijdelijk. Maar is dit artikel (dat o.a. handelt over de berging van Joris’ lichaam en over respect voor alle mensen die zich op één of andere manier betrokken voelen bij deze tragische ongevallen) nu echt de plaats om die discussie te voeren?
Dank je wel Catherine!
Het hart op de juiste plaats!