Taghia: kort verslag

29 vrijdag apr 2011

Posted by Maxime De Groote in Mount Coach

Tags

Baraka, Gorge de Taghia, marokko, Maxime De Groote, Oujdad, Taghia, Taoujdad, Tom Van Mieghem, Zebda

Vlak voor ons vertrek naar Taghia (Marokko) hebben we (Tom Van Mieghem & Maxime De Groote) nog snel vervoer kunnen regelen van Marrakech tot Zaouiat-Ahansal. We wilden graag zo snel mogelijk op bestemming zijn. Onderweg even een stop om eten te kopen voor de komende 10 dagen. Vanuit Zaouiat-Ahansal zijn er geen wegen meer en zijn we te voet verder gegaan tot Taghia. Gelukkig ging onze bagage op de muilezel, oef.

Aanloop naar Taghia © Tom Van Mieghem

Vooraf hadden we gekozen voor de bivakplaats met het moto: “low budget, hardcore climbing” maar vooral omdat we graag buiten zijn!

Om te starten zochten we een route dichtbij onze bivak. Het belangrijkste voor ons was om mooie en logische lijnen te klimmen. Onze eerste route “Classic Montagne Epinal” (Paroi des Sources) ED-, 200m, 6c+, 6b obl. Vanaf de start van de eerste lengte waren we verast van de zó ruwe kalksteen, amai onze vingers! Een mooie lijn met toch al een serieuze pittige 6c+.

De volgende route mocht iets langer zijn op een bijna loodrechte wand. Hiervoor kozen we “A boire ou je tue le chien” (Taoujdad) ED-, 250m, 6c, 6a+ obl. De route op zich was niet veel langer maar de aanloop en de afdaling waren al een grotere onderneming. De eerste lengte: een spectaculaire boogvormig dal, die voor ons toch meer waard was dan een 5c! Vervolgens 6c met heel fijn technisch werk. Vanaf de relais waren er geen grepen te bespeuren maar stap voor stap komen ze dan toch tevoorschijn, het vervolg van de lengte eindigd in een overhangde barst. Vervolgens een 6b+ die begint in een micro barst, overgaand op een graad. De volgende lengte was lang, een volle 55 meter 6a+ klimmen: de mooiste 6a+ geklommen in Taghia! De laatste moeilijke lengte: 6c die start met mini-regletten, vervolgens een hoekversnijding en om te eindigen in een makkelijk dakje.

Tom in "A boire ou je tue le chien" © Maxime De Groote

Het niveau leken we vrij goed te beheersen, we klommen de 2 eerste routes telkens met rugzak, zowel voor- als na-klimmer. Daarom een iets moeilijkere route, verder gelegen (een avontuur op zich om er te geraken) was “Dièdre Pikort” (Paroi D’Ifrig) ED, 250m, 7a, 6c obl. De “weg” om er te geraken was super indrukwekkend! Als opwarmer mag je zelfs een 5c dal traverseren om dan weer dieper de canyon in te trekken. Na 1,5u klauteren stonden we onderaan de wand, euhm… de bloementuin. De eerste 2 lengtes zouden we wat gras/rotsachtig terrein moeten beklimmen. Het werden uiteindelijk 4 lengtes… beiden al iets minder tevreden door het gesukkel in de eerste lengtes. Bovendien was het serieus “bakken” in de zon. Uiteindelijk kregen we 4 prachtige lengtes voorgeschoteld en stonden we een aantal uren later tevreden boven!

Tom in Dièdre Pikort © Maxime De Groote

Verse sneeuw... © Tom Van Mieghem

Thé drinken met de Berbers © Maxime De Groote

De volgende dag namen we een rustdag, onze vingers begonnen toch al wat pijnlijk te worden. Ons wassen, de tent opruimen, goed koken, munt thee drinken bij de Berbers, boekje lezen in de schaduw,… allemaal op het gemak.
Na onze rustdag was het tijd voor iets langer : ons oog was gevallen op “Baraka” ED-, 680m, 7b, 6b obl. Op de grote reus van Taghia: de OUJDAD. De topo: “Superbe voie, classique”. De eerste 7 lengtes waren héél mooi en continue, het vervolg (in makkelijker terrein) was minder spectaculair. Boven op de Oujdad werden we beloond met een 360° uitzicht op nog verre witte toppen van het Atlas gebergte, WAUW !

De volgende dag namen we terug een rustdag. De 2 uur aanlopen, de bijna 700 meter klimmen en de 2,5 uur afdalen had ons toch meer vermoeid dan gedacht.

Maxime in Zebda © Tom Van Mieghem

Na onze rustdag wilden we iets harder klimmen. Van enkele sympathieke Spanjaarden hadden we gehoord dat “Zebda” echt de moeite was. De topo bevestigde dit met de woorden: “Tres belle, technique et difficile” ED+, 260m, 7b+, 6c obl. Aangezien het niveau iets hoger lag dan de vorige routes, wilden we graag alle lengtes zonder rugzak klimmen om zoveel mogelijk vrij te klimmen.

We klommen met een Joker touw en een “haul” touw voor de rugzak. De route was heel continue (7b+, 6a+, 6c+, 7b, 7a, 6c, 6c+, 6b) en voor ons veruit de mooiste route geklommen.

Behalve 1 pas in de 7b+ en 7b lengte hebben we beide de route onsight kunnen klimmen, boven waren we herboren door de schoonheid van deze route! En toch wat fier over de manier waarop we deze hadden geklommen. Deze route met de één na de andere prachtige technische beweging is een must DO als je in Taghia bent!

Tom in Zebda © Maxime De Groote

De volgende dag voorspelden ze regen. We opteerden voor een kortere route waarin we konden rappellen indien het weer mocht omslaan. “Il était une fois dans l’oued” (Aka n’Tazarte) werdt het. ED, 120m, 7b+, 6b+obl. 4 krachtige lengtes (7b+, 6c, 6c+, 7a). Behalve de eerste waren deze technishe lijnen met veel “pied-à-mains” in de 3^de lengte; subliem! Met als afsluiter een dakje in de laatste lengte.

Ook de volgende dag (onze laatste volledige in Taghia) voorspelden ze regen en effectief… die dag hebben we jammer genoeg in onze tent doorgebracht…

Taghia was voor ons beiden een paradijs: vriendelijke mensen, oranje kalksteen die ontzettend scherp is, loodrechte wanden, adembenemende natuur en heel technisch klimmen: wij komen terug !

Tom aan de relais op de Taoujdad © Maxime De Groote

Aka n'Tazarte © Maxime De Groote

Een overzicht van de geklommen routes:

Classic Montagne Epinal (Paroi des Sources) ED-, 200m, 6c+, 6b obl. (geëquipeerd)
6b+, 6b, 5c, 6c+, 6a, 6a+, 6a+, 3

A boire ou je tue le chien (Taoujdad) ED-, 250m, 6c, 6a+ obl. (deels geëquipeerd)
5c, 6c, 6b+, 6a+, 6c, 5c, 5a

Dièdre Pikort (Paroi D’Ifrig) ED, 250m, 7a, 6c obl. (deels geëquipeerd)
4, 5b, 7a, 6b, 6a+, 6b+

Baraka (Oujdad) ED-, 680m, 7b, 6b obl. (deels geëquipeerd)
6b+, 6b, 6b+, 7b, 6b+, 6c, 6a+, 5c, 6a, 5b, 6a, 4, 6a, 6a+, 6b

Zebda (Paroi des Sources) ED+, 260m, 7b+, 6c obl. (geëquipeerd)
7b+, 6a+, 6c+, 7b, 7a, 6c, 6c+, 6b

Il était une fois dans l’oued (Aka n’Tazarte) ED, 120m, 7b+, 6b+ obl. (geëquipeerd)
7b+, 6c, 6c+, 7a

Meer info omtrent Taghia zelf, in een volgend verslag. Met dank aan K2 en CRUX voor de trouwe sponsoring!

Maxime

Inch’Allah

27 woensdag apr 2011

Posted by Maxime De Groote in Andere, Mount Coach

≈ 1 reactie

Tags

Gorge de Taghia, marokko, Maxime De Groote, Multi Pitch, Taghia, Tom Van Mieghem

Bivak plaats Taghia © Maxime De Groote

In 2009 zijn Sam en Koen gaan klimmen in Marokko. De woorden van Koen’s reisverslag “TAGHIA : probably the best multipitch in the world” zijn mij altijd sterk bijgebleven.

Tom Van Mieghem en ik (Maxime) zijn zojuist terug van een 10-tal dagen rotsklimmen. Onze bestemming was duidelijk, base camp TAGHIA !
Hierbij al enkele foto’s.

Tom klimt in "Baraka" op Oujdad © Maxime De Groote

links: Oujdad, rechts: Tagoujimt n'Tsouïant © Maxime De Groote

"A boire ou je tue le chien" op Taoujdad © Maxime De Groote

Tom in "Dièdre Pikort" ED, 250m, 7a (6c obl) © Maxime De Groote

Tom klimt 6c+ in "Il était une fois dans l’oued " © Maxime De Groote

Maxime in "Zebda" © Tom Van Mieghem

Tom aan de relais in "Zebda" ED+, 260m, 7b+, (6c obl) © Maxime De Groote

De geklommen routes gaan we nog even niet verklappen, ons reisverslag volgt deze week !

Les Droites Lagarde Direct

07 maandag feb 2011

Posted by Sam Van Brempt in Mount Coach

≈ 3 reacties

Tags

Lagarde Directe, les droites, Maxime De Groote, Sam Van Brempt, Tom Van Mieghem, Winterbeklimming

Een mooie afsluiter van de week! Een die ons toch even heeft doen balen…

Afgelopen woensdag trokken we voor de eerste maal naar boven. Die woensdagavond stond er al veel wind maar normaal zou het de volgende dag minderen. We sliepen in het liftstation waar het de hele nacht rommelde alsof het dak zou wegwaaien. Als tegen half 4 de wekker afgaat is er enige twijfel maar uiteindelijk blijven we met zijn drieën (Sam, Maxime en Tom ) liggen. Met deze wind willen we niet in zo een lange route kruipen. Ik moet terugdenken aan 2 jaar geleden, toen stond ik met Koen De Backer en veel wind onderaan de Ginat en wouw Koen niet uit de slaapzak komen.

Die zelfde dag keren we terug naar benden en slenteren we wat doelloos rond. Zeker omdat tegen de middag de wind is gaan liggen. Uit pure frustratie klimmen we een klein maar leuk watervalletje, Microgoulotte op Col Des Montets. De volgende keer dat we instijgen willen we op zeker spelen waardoor we wachten tot vrijdagavond, voor zaterdag voorspellen ze immers een windstille dag.

: Sam, Tom en Maxime op de top

: Sam op de topgraat

: De start van het couloir met een relais volgens de boekjes

: Sam in de laatste steile lengte van Lagarde Direct

Zaterdagochtend tegen half 5 verlaten we het Grand Montets liftstation. Dankzij het goede weer van de afgelopen 4 weken en het perfecte spoor (die dag zat er 9 man in de Ginat ) komen we snel onder de Tournierpijler. We wisten niet of Lagarde Direct al geklommen was maar ook hier licht een spoor zodat we tegen 7 uur onderaan de route staan. 3 steile lengtes (70 tot 85° ) worden afgewisseld door sneeuwcouloirs.

De direct ligt perfect, harde firn voor een goed plaatsing van bijlen en voeten met afwisselend een stukje blank ijs waar we een schroef kunnen plaatsen. Het eigenlijke couloir is minder, geen poedersneeuw maar geheel compact is het toch nog niet. Na een lange ploetertocht komen we op de top, snel starten we de afdaling richting Refuge du Couvercle. Of toch niet?

Ik zit namelijk al lang met het idee om als conditietraining mijn dagen extra lang te maken. Maxime en Tom moeten daar geen seconde over nadenken. 17 uur nadat we het liftstation verlieten zijn we terug in Chamonix! Voor dergelijke tochten zijn Spantiks toch echt wel te warm.

Climbed Lagarde Direct last saturday (5 february ). We did a fast approach by foot from the Grand Montets Cablecar. The approach and the route was made few times before us so we could make good progress. The direct part is in perfect firn/ice. In the couloir higher up we had a softer snowpack which took a lot of time. We descended towards the south side an joined the perfect path from everyone who climbed the Ginat lately.

Dunnetjes

01 dinsdag feb 2011

Posted by Sam Van Brempt in Mount Coach

≈ 1 reactie

Tags

Fil A Plomb, Maxime De Groote, Rebuffat-Terray, Sam Van Brempt, Tom Van Mieghem

En het weer blijft maar goed!

Na Late to Say I’m sorry vorig weekend had ik (Sam ) al spijt om met zo’n goede voorspellingen terug huiswaarts te keren. Gelukkig zijn we (Sam, Maxime en Tom Van Mieghem ) nu terug in Chamonix! We krijgen voor de rest van de week nog een zonnetje voorgeschoteld.

Zaterdag trokken we naar Refuge du Plan de l’Aiguille om van daaruit 2 routes te klimmen. Zondag richting Rebuffat-Terray (V5 M, 550M). Zoals we elders al hoorden ligt deze mixte goulotte aan de noordkant van Col des Pelerins er behoorlijk dunnetjes bij, “Mixte Intressant” volgens het OHM. Eens zien of we er door geraken…

Na een 250m door sneeuwcouloirs en een mooi stukje goulotte te ploeteren starten we de eigenlijke moeilijkheden. Hoewel het niet geheel duidelijk is waar we juist in de route zijn klimmen we de mooiste lijn omhoog. Een enorm smalle goulotte met afwisselend dunne, droge en steile stukken brengt ons langzaam hoger. De derde lengte is al behoorlijk delicaat klimmen maar aan de start van de 4 de lengte is het toch even twijfelen. Het wordt al stilaan laat en hopen morgen nog fris genoeg te zijn. Na een beetje wikken en wegen kruip ik er toch in. Maar helaas, na een 10 tal meters komt er een heel dun stukje ijs. Hoe het verder moet is wel duidelijk maar het zachte tikwerk zien we niet direct zitten. Terug afklimmen tot een klemblok waar we op kunnen rapellen lijkt ons een betere optie. We komen wel terug als de route of ons niveau er iets beters bijligt.

Terug in de hut zijn we niet alleen, al snel wordt duidelijk dat we tussen enkele van de betere alpinisten zitten; Zoe Hart, Maxime Turgeon, Martial Dumas en een klant. De laatste 2 plannen net als ons om de volgende dag Le Fil A Plomb (III 4+ 700m ) te klimmen.

We moeten zien dat we tegen half 5 de laatste “bak” terug naar Chamonix halen, we staan dus omstreeks half 4 op en een uurtje later zijn we weg. Net als Rebuffat-Terray ligt Fil A Plomb er dunnetjes bij, we vorderen gestaag en slagen erin om de Cordée voor ons bij te houden. Halverwege de wand komen we aan de sleutellengte. Wat we eerder te horen kregen wordt bevestigd, de eerste 5 meter zijn slechts enkele cm dik en niet af te zekeren. Maxime klimt deze lengte en allen zijn we opgelucht als hij er zijn eerste vijs in krijgt.

Het vervolg is een opeenvolging van korte geultjes en sneeuwvelden om dan via een sneeuwcouloir naar de Col te ploeteren. Vanaf de top moeten we ons best nog haasten om de laatste lift niet te missen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Climbed Le Fil A Plomb and a part of Rebuffat Terray. Both Routes where harder then the given quotations. The Cruxpitch of Fil A Plomb is very thin and the first 10 meters unprotectable. The trail to the route and on the ridge is traced and possible without skis.

Approach to Rebuffat-Terray is also possible by foot. we climbed only 3 pitches of the difficult part.