• Home
  • Over MC
  • Sponsors
  • What if we forget?

MOUNT COACH

~ alpine climbing project

MOUNT COACH

Tag Archief: winter

Alpine Kjensler

25 donderdag jan 2018

Posted by Nelson Neirinck in Andere, Mount Coach

≈ 1 reactie

Tags

Alpine Kjensler, climbing, Eivind Hugaas, Nelson Neirinck, Norge, Norway, Oppdal, Snøvasskjerdingan, Sunndalen, winter

“Love is all that I want, and I find it there in your arms. Isn’t it hard to believe, we’re in heaven…”

I glance sideways at Eivind and roll my eyes as Bryan Adams is blasting through the speakers. We’re cozing in the car a little longer before heading out into the cold. Snøvasskjerdingan is looming somewhere above us but the moonless sky leaves us guessing where exactly. Our alpine start might’ve been a bit too alpine and we’re trying to avoid arriving at the base in the dark.

Lees verder →

Advertentie

Gasherbrum II

05 zaterdag mrt 2011

Posted by Sam Van Brempt in Andere

≈ 1 reactie

Tags

Cory Richards, Denis Urubko, Gasherbrum II, Simone Moro, Vimeo, winter

Begin Februari topte Simone Moro, Denis Urubko en Cory Richards als eerste een Pakistaanse 8000der in de winter, Gasherbrum II. Deze op zich zelf al opmerkelijke prestatie wordt nog mooier nu blijkt dat ze wat op film hebben. Zeker aangezien Cory Richards wel weet hoe hij moet filmen en monteren…
 


 


 


 


 

Drukke weken

27 zondag feb 2011

Posted by sannebosteels in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

ijsklimmen, Mount Coach, Sanne Bosteels, tourski, winter

@work in de Italiaanse alpen

Na de terugkeer uit Antarctica heb ik weinig rust gekend, ik geloof dat ik nog geen 2 dagen thuis geweest ben in de afgelopen drie weken. Eerst trok ik met An naar Chamonix, waar we ons tentje opzetten in de Vallée Blanche, onderaan pointe Adolphe Rey. Na een rotnacht op een lekke thremarest, was ik een wrak.

An in de voorlaatste touwlengte van Valeria, 300m III 4+ (c) Sanne

Ik voelde me stokoud en had er een beetje genoeg van om ook nog tijdens mijn vakantie met An koud te lijden. Maar nadat de zon ons tentje wat opgewarmd had, klommen An en ik de mooie goulotte “Valeria” op de Petit Capucin. Na een tweede koude nacht op het ijs, besloten we wijselijk om naar beneden te skiën.

An met 30kg rugzak in de Vallée Blanche

Na een niet al te slechte afdaling, weer ingepakt en doorgereden naar Cogne in Italië. Ik wou nu eindelijk ook eens wat gaan watervalklimmen in dat de hemel ingeprezen ijsklimparadijs. We kwamen er op een zaterdag aan en vonden met enige moeite nog net een kamer met ontbijt. De volgende dag was het vechten voor een beschikbare waterval, uiteindelijk klommen we Stella Artice (180m II 5), een uitgeslagen 5e graads, waarbij de douche inbegrepen was. Mestnat weer afgedaald en wat lager nog een tweede waterval beklommen, Stalattite di Cristallo (50m II 4+), die nog niet beklommen was en veel moeilijker dan Stella. Het werd een gevecht tegen mijn ongetrainde armen, hoog boven de laatste ijsschroef. Weer even mijn grenzen bereikt.

Sanne in Stalattito Cristallo 50m II 4+ (c) An

De volgende dagen verbleven we in een prachtig appartement. In een residentie met de ronkende naam “Chateau Royal”, vonden we wat we zochten, een goedkoop logement waar we zelf konden koken. Algemeen vind ik Cogne erg duur en voor de modale ijsklimmer is er weinig keuze aan betaalbaar logement. Maar hier viel dat dus mee en er was nog eens sauna en wifi inbegrepen. Maandag stonden we extra vroeg op, want we wilden een klassieker van de vallei klimmen, Cold couloir (600m III 4+). Maar we waren niet de enige, een Italiaanse gidse met klant was ons voor. Gelukkig was ze erg sympathiek en verlipe alles in een aangename sfeer. Haar klant was 65 jaar oud en smeet heel wat ijs naar beneden, maar we hebben het hem vergeven.

An in de eerste lengte van Cold Couloir 600m, III 4+ (c) Sanne

Na de zevende touwlengte daalde deze cordée terug af, terwijl wij de resterende 4 lengtes nog klommen. We konden terug afdalen op abalakovs, om zo de Arollaz afdaling te vermijden. Een mooie, maar lange dag. Dinsdag sneeuwt het en we trekken naar Valnontey, waar we Sogno di Patagonia (200, II 5) willen klimmen. Maar de cigaar van de eerste touwlengte is gebroken en we vinden geen ander goed alternatief. De laatste dag van onze vakantie gaan we freeriden in La Thuile, waar we nog kunnen genieten van de verse poeder en dankzij mijn kennis van dit domein, zijn we de locals voor op de mooiste run.

Sanne in de 7e touwlengte van Cold Couloir (c) An

Tot zover de vakantie met An, een dag later was ik aan het werk in MLD, waar ik de winter training met de Kamp Cie van nu nog snel moest voorbereiden. In het weekend geen rust, het was ingangstesten voor Mount Coach 4. Na een strenge selectie konden Koen, Walter en ik 5 kandidaten selecteren, je vind ze binnenkort op de “MC team” pagina. Zaterdag deden we naar aloude traditie de GR tussen Bouillon en Vresse. Maxime en ik liepen mee en deden er minder dan 5 uur over. Zondag de stevige klimtest in MLD en de definitieve selectie. Jammer dat er dit jaar geen vrouwelijke kandidate bij was, een traditie gaat verloren 😦

MC4 klimtesten in MLD

Zondag nog snel een frietje eten met An en hop, maandag weer weg met de Cie naar de Italiaanse alpen. In La Thuile verblijven we twee weken om onze winter skills bij te trainen. Jammer genoeg geen dump zoals vorig jaar, maar correcte sneeuwcondities. We beginnen met twee dagen skitraining op en vooral buiten de piste. In mijn ploegje zitten enkele MC veteranen, Steve, Blommie en onze Stijn. Dikke fun dus en knallen op die latten 😉
Donderdag moest ik een verkenning doen voor de oefening van vrijdag in Cogne. Dat betekende vooral wat ijsklimmen met de Steve. Ik koos voor Hard ice in the rock (300m, II 4). De waterval was een makkie, maar de approach was wat spannender dan verwacht.

De Gran Paradiso in een speciaal licht (c) Sanne

Ik had de topo niet gelezen en dacht dat het gewoon over een richel traverseren was naar de waterval. Maar het was aan het sneeuwen en er zit een passage in van 5c over een gladde dalle. Als een kat met ijsbijlen en stijgijzers geraak ik erover, maar de laatste tussenzekering was een heel eind terug en niet al te best. Weer voer voor een nachtmerrie ergens in de komende weken  😉 Uiteindelijk klimmen we de mooie waterval met knappe lengtes van 80° steil. Op vrijdag organiseer ik een grote oefening in dezelfde vallei, met opsporen en evacueren van lawineslachtoffers, lawinekunde, equipement de passage en een ijsklimtraining. Een goed gevulde dag, waar alle 32 deelnemers iets aan hadden.

Mijn nieuwe werknemer, Kim Van Ouytsel zet zijn eerste passen op steil ijs

Gisteren opnieuw een lange dag. Ik heb enkele nieuwigheden geïntroduceerd omtrent skiën op spaltenrijke gletsjers en we brengen de theorie naar de praktijk in het hooggebergte. We nemen de lift naar Helbronner, op 3500m hoogte in het Mont-Blanc massief. Daar oefenen we eerst spaltenberging in, met skimateriaal. Niet zo eenvoudig, maar de voorgestelde systemen werken goed. Binnenkort meer daarover voor de MCers.

Steve doet de demo zelfredding met skimateriaal

Daarna brengen we het ingebonden skiën in de praktijk en dalen de glacier de la Thoula af met vier touwgroepen. Dat is altijd moeilijk en leid tot veelvuldig vallen, maar het is een noodzakelijke en nuttige training. Om de dag goed te maken doen we nog een tweede freeride afdaling. De eerste run had ik een steil couloir gespot en met een klein groepje van vier skiërs dalen we hierin af. De eerste twee bochten zijn al extreem en als je hier valt ben je dood. Uiteindelijk een dikke 500m aan meer dan 50° steil, soms maar enkele meters breed. Spannend en beestig vermoeiend.

Het steile couloir in de westwand van Helbronner

Op het eind van de dag nog wat “gevechts-skiën” in de zware namiddagsneeuw en om de benen wat rust te geven een saunaken. Vandaag is het mijn verjaardag en we hebben wat getraind in het domein van La Thuile. De komende dagen gaan we op skitour in Valtournanche en tegen het eind van de week weer thuis. Heel even, want vanaf zaterdag begint de MC4 skistage… Ik zie mijn lieve An veel te weinig. Geef ze allemaal een dikke knuffel als je ze ziet, ze heeft het nodig.
Sanne

MC3 tourskistage Silvretta

30 vrijdag apr 2010

Posted by sannebosteels in Mount Coach

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Mount Coach, Mount Coach 3, Ski-alpinisme, tourski, winter

Een hele bende, prachtige bergen en dikken ambiance!

Met temperaturen van 27° de afgelopen dagen en al enkele klimkilometers op de Belgische rotsen in de vingers, is het moeilijk om nog een verslagje te schrijven van de tourskistage van twee weken geleden. Een overvolle agenda weetjewel… Maar beter laat dan nooit.
Onder leiding van mezelf en Bart Overlaet, trokken we de tweede week van Pasen naar het skitour-eldorado Silvretta op de grens van Oostenrijk en Zwitserland. De groep bestond uit MC3 (Marijke, Bram, Tim, Maxime, Nelson en Jonas), Jasper en Erika De Coninck, Brenda De Fré, Gert en Dirk Houttequiet en Els Houttequiet (de ouders en zus van An Houttequiet). Ook Sam was een paar dagen van de partij, nadat hij met Jonas de Couturier op de Verte had beklommen.

Van de Piz Tasna noordwand schiet niks over na onze passage

Na mijn drie weken poederplezier in de Italiaanse alpen, was ik een beetje bang voor de condities in de Silvretta. Een lage lawinegraad 2, beloofde veilige omstandigheden, maar waarschijnlijk een kapotgeskied en verijsd gebied. Niks was minder waar. Op lagere hoogte konden we skiën op een firn alsof op een piste en hogerop lagen enkele noordhellingen er maagdelijk bij in goede diepsneeuw.
Zaterdag 10 april warmden we ons op in het skigebied van Ischgl, waarna we nog een instijg van anderhalf uur deden naar de Heidelberger Hütte, waar we de eerste vier dagen zouden verblijven. Dankzij deze infrastructuur kon ik ’s avonds de lessen lawinekunde geven op powerpoint om alles overdag in de praktijk te brengen. De eerste tocht doen we in een grote groep, naar de Heidelberger Spitze 2965m. Een eerste maagdelijke afdaling is onze beloning.

Een paar MCers in de noorwand van Piz Davo Lais

De tweede dag wordt al onmiddelijk een stevige onderneming. Eerst langs een lange vallei naar Piz Tasna 3179m, die we langs een mooie graat met de ski’s op de rug beklimmen. Daarna de steile en maagdelijke noordwand af. Dat verloopt niet zonder een occasionele valpartij, maar wel een pracht van een run. Vervolgens terug noordwaarts naar de Piz Davo Lais 3018m voor de tweede top van de dag. Ook hier skiën we een steile en maagdelijke noordwand af. Na een tocht van 7 uur en 1500Hm, nog een stevige brok theorie over de faktorencheck en de bloktest. Dinsdag beginnen we rustig met een praktijkles bloktest, conversies in erg steil terrein en een klassieke lawinereddingsoefening. Maar in de namiddag doen we nog een skitocht naar Piz Mottana 2900m.

Op de Dreiländerspitze 3197m

Woensdag verlaten we in slecht weer de Heidelberger Hütte. Het plan was ambitieus, maar na eerst gespoord te hebben tot aan het Lareinferner joch 2853m, maken we wegens nul zicht rechtsomkeert. Na een korte afdaling terug omhoog naar het Zahnjoch 2947m, waar we met iets beter zicht kunnen afdalen tot aan de Jamtal Hütte. Hier verblijven we maar een nacht, maar er wordt uitgebreid gebruik gemaakt van de ijswand om het klimmen op tourskischoenen in steil ijs eens uit te proberen. Ook de boulderwand binnen wordt druk gebruikt. Blijkbaar nog energie genoeg, die jong gasten. We gaan eens iets zwaarder moeten gaan touren…
Donderdag steken we over naar de laatste hut van onze trip, de Wiesbadener Hütte. Langs een mooie omweg over het Jamjoch 3078m, beklimmen we vervolgens de bekende Dreiländerspitze 3197m. Opnieuw wacht ons een mooie afdaling om in de namiddag aan te komen op het terras van de hut. Hier weten de gasten niet waar ze moeten kijken, het prachtige uitzicht op de Piz Buin, of de charmante bediening van Andrea?

In het couloir naar de top van Piz Buin 3312m

Vrijdag wordt het klapstuk van een al meer dan geslaagde week. Het wordt tijd om eens tot het uiterste te gaan. Maxime leidt team MC3 in een stevig tempo van 15Hm/min naar de Buinlücke, waar we ons snel inbinden en de Piz Buin 3312m bestormen. Na een topfoto aan de bron van de gelijknamige zonnecrème, dalen we weer af naar onze ski’s. Ik besluit het extreem steile zuidcouloir van 55° steil af te skiën, tot ontzetting van sommigen. Maar ondanks de moeilijke zuidwandsneeuw, komt iedereen heelhuids beneden. Vervolgens terug omhoog door een bloedhete vallei, naar de Silvrettapas. We beklimmen de tweede top van de dag, de Silvretta Egghorn 3147m. Een prachtig uitzicht is onze beloning, maar nog beter, een fantastische afdaling langs de noordoostwand. Om nog meer skiplezier te halen, dalen we zelfs af tot een stuk onder de hut. De laatste loodjes, terug omhoog naar het terras van de Wiesbadener Hütte, waar Andrea klaarstaat met frisse pintjes. Een tochtje van 1800Hm met enkele extreme afdalingen als afsluiter, niet slecht.

Piz Buin en de Silvretta Egghorn

De laatste dag steken we het Bieltaljoch over en dalen langs het prachtige Bieltal af in de richting van Galtur. Alleen de laatste kilometers zijn slopend, een hoop skating door het vlakke onderste deel van de vallei. Maar uiteindelijk komen we met de skibus terug in Ischgl, waar we na een stevig middagmaal weer naar huis rijden. Met 8000Hm en 11 toppen of cols, alle theoretische en praktische kennis om zelfstandig te gaan touren, fantastische hutten en sneeuwcondities, maar vooral een geweldige sfeer in deze grote en enigszins heterogene groep, was het een uitzonderlijk goede week. Al ging het niet altijd even goed:

Een anonieme MCer in actie 😉

Mooie actiefoto

Tot slot, bekijk HIER de foto’s.
Geniet van het komende klimseizoen,

Sanne

Die ochtend in de poederwinkel…

04 zondag apr 2010

Posted by sannebosteels in Andere, Coach

≈ Een reactie plaatsen

Tags

freeride, Sanne Bosteels, winter

Die ochtend in La Thuile... tot 50cm vers wit goud

Het is al een hele week uitzonderlijk aan het dumpen, maar wat we vanochtend aan wit goud zien, dat is echt een wonder. Boven in het skigebied maar liefst 50cm sinds gisterenmiddag! Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken, maar met Steve, Peter en Blommie werd het een dag uit de duizend.

Stevie ©Sanne

De Swijf ©Sanne

Blommie ©Sanne

Lawines in het paradijs

03 zaterdag apr 2010

Posted by sannebosteels in Andere, Coach

≈ Een reactie plaatsen

Tags

freeride, Sanne Bosteels, Ski-alpinisme, winter

Lawinekunde in de praktijk...

Donderdag dus ingestegen naar de rifugio Vittorio Emmanuele, onderaan de Gran Paradiso. In de namiddag geef ik een les over de bloktest onderaan deze wand. Eerst vroeg ik wat ze van de wand vonden, hoe steil die was en of ze gevaarlijk leek of niet. De antwoorden variëerden wat, maar we waren het allemaal over eens dat de wand steiler was dan 30° en dat de geul rechts mogelijk ongunstig was door zijn vorm. Daarna deed ik een bloktest en de bevindingen waren dat er een lawine kon afgaan bij een grote belasting (bijvoorbeeld een groep skiërs zonder tussenafstanden). Daarna groef iedereen in een verschillende expositie een bloktest. Toen we bij de blok van Steve kwamen, toevallig in de geul rechts, WOEM! brak de hele wand boven ons los. We kwamen er met de schrik vanaf, maar aanzetting op afstand is dus geen mythe. En de bloktest was correct, want we hadden met onze groep een grote belasting veroorzaakt.

Extreme koude bij de beklimming van de Gran Paradiso 4061m

Vrijdag vertrekken we vroeg met enkele groepjes naar de 4061m hoge Gran Paradiso. De noordwand konden we wel vergeten door het lawinegevaar en de extreme koude. Al de tweede keer deze winter heb ik het ijskoud op een berg in onze Alpen, terwijl het op Antarctica nooit zo extreem was. Samen met enkele bekenden voor MC, Steve Geerts, Peter Verswijveld en Filip Blommaert bereiken we de top, waar een madonna staat te bevriezen. De laatste hellingen zijn steil en verijsd, de messen zijn onontbeerlijk. De koude is niet te harden en we hebben allemaal last van bevroren vingers.

Helder maar ijskoud op de top

Jammer genoeg waren we niet alleen die dag, er waren nog een vijftigtal “burgers” onderweg. Gelukkig waren we bij de eersten om de smalle topgraat te beklimmen. Een groep Fransen van ruim 30 personen mèt gidsen, was de hele tijd zonder tussenafstanden onderweg, onbegrijpelijk met deze lawinegraad in hellingen steiler dan 35°. Die Franse gidsen, ik zal ze nooit begrijpen…
De bovenste stukken waren weliswaar verijsd, maar enkele prachtige poederhellingen boden compensatie voor de geleden kou.

Steve gaat alweer lopen met het beste shot

1300m pure fun in amper een half uurtje, snel iets eten in de hut en dan weer, gedeeltelijk door een bos, naar beneden. Het mooie weer was van korte duur, sinds zaterdag is het weer aan het dumpen (!). Na een halve dag poederen organiseer ik een lawine-oefening met evacuatie. Drie lawineslachtoffers moeten opgespoord worden, verzorgd en naar onder gebracht, want de helicopter kan in dit weer niet vliegen. Er wordt erg vlot gewerkt en binnen een half uur zijn de drie “slachtoffers” geborgen en 1000m naar beneden gebracht. Oefening baart kunst.

Het bergen van een lawineslachtoffer in ideaal weer

Momenteel is het weer waanzinnig aan het sneeuwen, dat beloofd voor morgen. Ongeloofelijk dat het nu al dagen aan een stuk aan het dumpen is, met elke dag weer een vers pak wit goud. Maandag en dinsdag is er weer een korte periode mooi weer voorspeld. Het plan is om de Monte Rosa te beklimmen, af te dalen naar Zermatt en dan weer over de col naar Breuil.
Ciao, Sanne

Winter Kickoff

03 donderdag dec 2009

Posted by Sam Van Brempt in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

ski, winter

Vorige week vrijdag tussen de regenbuien door hadden we een bijna voltallige mountcoach in buggenhout. Een avondje “wet”tolen op de klimtoren en houten structuren is een perfecte training en voorbereiding voor het winters ijs.

Maxim en Marijke
Tim

Yannick zijn winter is maandag begonnen, zij hebben enkele abnormale poederdagen achter de rug. Daarover hoor je meer zaterdag.

Deze morgen werd ik door Sanne wakker gebeld dat ik mijn boeltje mocht pakken. Vroeger dan verwacht vertrekken wij (An, Sanne, Jonas en ik ) ook naar de Alpen voor onze eerste sneeuw van het seizoen.Eindelijk is die winter begonnen!!!

Poeder en lawines

26 donderdag nov 2009

Posted by Sam Van Brempt in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

18 minuten, EHBBO, Lawine, Menno Boermans, winter

Een weekje terug van Zuid Afrika en ik sta te popelen, mijn winter gaat immers beginnen. Volgende week wordt er een dik pak poeder in de Alpen verwacht. Hoog tijd om die ski’s dus boven te halen.

Maar het zal waarschijnlijk ook goed zijn dat je je kennis omtrent lawines eveneens opfrist. Ik denk daarbij aan het begrijpen van het lawinebericht, het inschatten van het terrein en de mogelijke gevaren waarin je je begeeft. Moest het dan toch ooit misgaan zie dan dat je weet hoe je met je lawinebeeper omgaat en welke eerste hulp je aan de/het slachtoffer(s) biedt.

Foto	   Bergrettung	   Grächen

© Bergrettung Grächen

Menno Boermans heeft enkele jaren geleden zijn nederlandse stek ingeruild voor Zwitserland en werkt nu bij de reddingsdienst Air Zermatt. Menno onderhoudt de site bergredding.nl, een site omtrend de risico’s, veiligheid en reddingen in de bergen. In zijn laatste post staat een vertaalde versie van 18 minuten, een artikel over de medische behandeling van een lawineslachtoffer.

Het artikel is te downloaden HIER
Of Via Menno’s site bergredding.nl

Hmm de winter

02 dinsdag jun 2009

Posted by Sam Van Brempt in Andere

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Andy kirkpatrick, fitzroy, patagonia, supercouloir, winter

Enkele dagen terug van het warme Marokko, in de Alpen is de winter nu echt gedaan, de zomer komt eraan, voor mij wordt het waarschijnlijk een weekje Alpen en een 40 dagen Peru. Maar pfieuw, wat ben ik nu al aan het uitkijken naar de komende winter. In mijn hoofd worden dromen stilaan omgezet in plannen, hoe die lopen zal ik pas over een half jaar teweten komen.

Als ik aan goulotten denk komt vaak een voordracht van een mijn favoriete en zeker de interessantste klimmer, Andy Kirkpatrick in me op. Andy’s site staat bom maar dan ook bomvol tips. Omtrent materiaal, kleding, techniek, logistiek, voeding etc.

De voordracht gaat voornamelijk over een beklimming van supercouloir op FitzRoy tijdens de winter.

Andys vrienden aan een relais in Supercouloir, Andy Kirkpatrick

Andy's vrienden aan een relais in Supercouloir, ©Andy Kirkpatrick

Andy kirkpatrick vertelt op een leuke manier over de stress die je tijdens het klimmen kan hebben en hoe je elkaars grenzen verder legt. Dat je aan de relais kan vloeken op je klimpartner boven je, omdat hij te traag vooruitgaat en te veel ijs naar beneden stampt. Terwijl dat je 20 minuten later zelf met een ei in je broek door de volgende stijle lengte werkt. En je tussen de stress maar 1 ding weet en dat is zo snel mogelijk die lengte uitklimmen ongeacht er nu ijs op je vloekende klimpartner terechtkomt.

Neem een kijkje, echt een aangename voordracht met een goede portie Humor

Mount Coach Events:

Mount Coach Sponsors







25













25

Mount Coach

Onze sponsors

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • MOUNT COACH
    • Doe mee met 119 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • MOUNT COACH
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....